Όταν η φύση ζωγραφίζει: Η παγωμένη λίμνη της Καστοριάς (φωτογραφίες)

Χάνεται η σκέψη. Βουλιάζει πια ο ήλιος για τα καλά. Θέλω να τον βλέπω. Θέλω να τον νιώθω. Θέλω να τον έχω μαζί μου για πάντα. ….Τον κρατώ εκεί. Δεν θέλω και να με προσπεράσει. Να πάω μαζί του θέλω. Στην Άνοιξη, στο Καλοκαίρι, στο Φθινόπωρο. Στον παγωμένο Χειμώνα… Σηκώνομαι, τινάζω το λιγοβρεγμένο χώμα από πάνω μου και, προχωρώ…

Θέλω να σε πάρω μαζί μου. Να σου δείξω τον βασιλιά Ήλιο που ξαπλώνει απέναντι. Θέλω να μοιραστώ μαζί σου τη μαγική στιγμή. Να νιώσω μαζί σου, αυτό που βλέπω και δεν μπορώ να σου πω… είναι Φύση; Είναι Θεός;

Βιβή Φαρσαλιώτου-Ιατρού

Δεν υπάρχει διαθέσιμη περιγραφή για τη φωτογραφία.

Πολλές φορές, ικανοποιητικά αντισταθέντα στην προσπάθειά τους να κρύψουν μιαν Πόλη…….
μάταια όμως και, τελικά υποταχθέντα τα της Φύσης …….
σε γαλήνιους σφιχτούς εναγκαλισμούς….
Ολοστρόγγυλα, ολόρθα, ολοσκέπαστα …….
ενώπιον μαρτύρων και όχλου….
γεμίζοντας παγωμένα κύματα τα σαλόνια της Γης…..
Απόψε για σένα θ’ ανάψω τ’ αστέρια να πέσουν βροχή μες τα δυο σου τα χέρια………

Φωτογραφίες Βιβη Φαρσαλιωτου-Ιατρου