Τη ζωή τριών Instafamous εφήβων που μεγαλώνουν κατά κυριολεξία στο Instagram παρακολούθησε η κάμερα του αμερικανού σκηνοθέτη Jonathan Ignatius Green
Πάρτι. Γενέθλια. Παρέα εφήβων. Σε ιταλικό ή μπεργκεράδικο ή μεξικάνικο. Ανάλογα τα γούστα. Κάθονται. Αφού τσαλαβουτήσουν στο φαγητό και λίγο πριν σβήσουν τα κεράκια, «sweet sixteen» στη συγκεκριμένη φάση, με τα κινητά στο χέρι, κορίτσια και αγόρια κάνουν βουτιά στον δικό τους κόσμο. Δεν συζητούν. Μετά έρχεται η τούρτα. Ξανά-μανά τα κινητά. Μερικές σέλφις, βιντεάκια. Και μετά μοναξιά μου όλα. Και διαδικτυακό chat. Ο δικός τους κόσμος φαντάζει πιο λαχταριστός από τη σαντιγί και την πραγματική παρέα με τους συνομήλικους.
Οικογένεια με παιδιά. Τρώνε σε εστιατόριο. Κροταλίζουν πιρούνια, μαχαίρια και ποτήρια. Mετά βαριούνται. Λυπάμαι το φαγητό που έχει μείνει στα πιάτα. Πιάνουν ζευγάρι και παιδιά το κινητό στο χέρι. Με ένα κινητό στο χέρι ο καθένας. Δεν συζητούν. Η μαμά πιο περιπετειώδης. Κάνει face time με φίλη ή συγγενή. Έξω από τον διάφανο μουσαμά του εστιατορίου, έχει κάτι λουλουδάκια εκεί, μια άλλη μαμά βγάζει σέλφι για να την ανεβάσει στο Instagram. Σέλφις παντού. Και από όλες τις ηλικίες. Αλλά η απομόνωση των εφήβων είναι άλλο πράγμα. Δεν είναι όλα τα παιδιά ίδια. Για την πλειονότητα μιλάμε. Ακόμα και στα νήπια δίνεται το κινητό στο χέρι ή το τάμπλετ για να κάτσουν φρόνιμα παρακολουθώντας κινούμενα σχέδια. Το ’χεις;
Το ’χω. Ο ψηφιακός κόσμος γίνεται κομμάτι του πραγματικού. Μάλλον προέκτασή του. Τα χαμόγελα, οι πόζες, τα φίλτρα και τα κλικ, ψηφίδες ενός περίεργου, ρηχού και γρήγορου «κάτι». Κάτι, τι;
Στο ντοκιμαντέρ «Social Animals» κάθε ένας από τους πρωταγωνιστές διαπιστώνει με έκπληξη ότι οι followers του στο Instagram ξεπερνούν κατά πολύ τους ανθρώπους που γνωρίζει στην πραγματική ζωή. IRL («in real life»). Στην πυκνή αφήγηση δηλώνουν πως τους τρομάζουν οι haters και η ευκολία με την οποία γράφονται κακά σχόλια στα όρια του τρομαχτικού. Και πάνω από αυτά. Αλλά και οι τρεις νιώθουν δύναμη. Όπως λέει ο φωτογράφος της παρέας, είναι συνδημιουργοί της ψηφιακής εποχής. Κοινωνικά ζωάκια ή πλάσματα της κοινωνικής δικτύωσης;
Στο βιβλίο «The Social Lives of Net- worked Teens» (Yale University Press, 2014) η συγγραφέας Ντ. Μπόιντ οικοδομεί ένα ισχυρό επιχείρημα, δείχνοντας πως οι κοινωνικές πρακτικές στις καθημερινές ζωές των εφήβων μεταφέρονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αντί να είναι ένας διαφορετικός κόσμος στον οποίο οι έφηβοι ξεφεύγουν, τα social media γίνονται προέκταση των IRL κανονικών ζωών. Υπάρχουν περιπτώσεις που οι έφηβοι δεν προλαβαίνουν να κοινωνικοποιηθούν ή δεν έχουν ευκαιρίες, έχουν υπερβολικές δραστηριότητες, οι γονείς θέτουν απαγορεύσεις ή απλά τα παιδιά δεν μπορούν να βρουν εκτός σχολείου έναν ασφαλή, βολικό και φιλόξενο χώρο. Πόσο μόνη είναι η γενιά του Instagram; Ή πόσο διαφορετική;
Αλλά έχουμε κάτι κοινό. Ενήλικες και έφηβοι είμαστε πολύ «κοινωνικά ζώα». Είμαστε όμως και «οπτικά ζώα»; Τώρα πια, λέει ο σκηνοθέτης Jonathan Ignatius Green, στον ψηφιακό κόσμο είμαστε και τα δύο.
athensvoice.gr
