Μεγάλη Παρασκευή και οι πόνοι της Παναγίας έχουν μνημονευθεί από πολλούς ποιητές. Ο Κώστας Βάρναλης παρουσίασε με το ποίημά του τους πόνους της Παναγίας για το γιο της με πολύ γλαφυρό τρόπο.
Ημέρα του επιτάφιου θρήνου η Μεγάλη Παρασκευή, ο θρήνος της Παναγίας, ο θρήνος κάθε μάνας που βλέπει το γιο της να τον σταυρώνουν σε κάθε σημείο της Γης. Αυτή τη μάνα – σύμβολο χρησιμοποίησε ο Κώστας Βάρναλης στο «Φως που καίει», στα ποιήματά του «Η μάνα του Χριστού» και «Οι πόνοι της Παναγιάς»
Όπως λέει ο ίδιος ο Βάρναλης «Αν η Παναγία μου κίνησε το ποιητικό μου ενδιαφέρον, είναι γιατί μπορούσε εύκολα να γίνει η Μανα-Σύμβολο, ο τύπος όλων των μανάδων, που κλαίνε και δέρνονται, όταν τους αδικοσκοτώνουνε τα παιδιά τους, ο τύπος και το σύμβολο της πραγματικής μητρότητας (…)
Ήθελα να ολοκληρώσω τη Μάνα – Σύμβολο. Να της δώσω (το κατά δύναμη) όλο εκείνο το απέραντο βάθος, που έχει η πραγματική μητρότητα, που είναι ο πρώτος και έσχατος νόμος της ζωής και όχι θάμα. Αυτό άλλωστε κάνουνε κι οι περισσότεροι εκκλησιαστικοί ύμνοι. Απ’ αυτούς πήρα τον τόνο και μάλιστα του Ρωμανού του Μελωδού. Μοναχά έτσι μας φέρνουνε όλοι αυτοί πιο κοντά στην ανθρώπινη αισθαντικότητά μας τη Μάνα – Σύμβολο, τον τελειωμένο τύπο όλων των πονεμένων μανάδων!»
