Μπορεί η αδιαφορία να είναι το κλειδί για την καλύτερη εκπαίδευση του σκύλου;
Μήπως ο σκύλος σας σκαρφίζεται απίστευτες ζαβολιές για να σας κεντρίσει το ενδιαφέρον, αλλά και να σας αποσπάσει την προσοχή;
Και μήπως, εσείς, αρχίζετε να ασχολείστε μαζί του; Μόλις πέσατε στην «παγίδα» που σας έστησε ο μικρός σας φίλος! Του δώσατε σημασία, άρα θα επαναλάβει την ανεπιθύμητη συμπεριφορά – πράξη.
Τι θα γινόταν, όμως, αν αδιαφορούσατε;
Η εκπαιδεύτρια σκύλων, Έλενα Μάνη, έχει την απάντηση.
«Όταν θέλεις να εκπαιδεύσεις τον σκύλο σου, συνήθως, δουλεύεις με εντολές και με την ομιλία, έτσι ώστε να σε ακούσει και να ακολουθήσει αυτό που του λες. Και έτσι είναι. Υπάρχουν, όμως, και συμπεριφορές που δεν διορθώνονται με αυτή τη μέθοδο, αλλά με την «αθόρυβη μέθοδο θεραπείας»! Τι εννοούμε με αυτό; Θα προσπαθήσω να σας εξηγήσω παρακάτω.
Ακούγοντας τη λέξη αδιαφορία, συνήθως, οι κηδεμόνες παραξενεύονται και τείνουν να γελούν. Γιατί είναι κάτι αντίθετο από αυτό που έχουμε, έως τώρα, συνηθίσει.
Καθημερινά συνηθίζουμε να λέμε αμέτρητες φορές το «μη», ή το «όχι», στην προσπάθειά μας να σταματήσουμε μια κακή συμπεριφορά. Τελικά, αυτό που τον μαθαίνουμε είναι να το αγνοεί, επειδή το ακούει τόσες φορές. Τι θα γινόταν, όμως, αν ακολουθούσαμε τη μέθοδο της αδιαφορίας και δεν ανταποκρινόμασταν σε κάποια ενοχλητική συμπεριφορά; Τότε ο σκύλος θα άρχιζε να το επεξεργάζεται και θα καταλάβαινε, σταδιακά, ότι η συμπεριφορά αυτή δεν εγείρει την ανταπόκρισή μας. Στο τέλος θα έβρισκε άχρηστη την πράξη του. Έτσι, δεν θα την ξανάκανε.
Πότε αδιαφορούμε;
Η έννοια της αδιαφορίας εισάγεται εκεί που ο σκύλος πρέπει να αντιληφθεί ότι οι πράξεις του δεν έχουν κανένα αντίκτυπο σε εμάς. Αυτό ισχύει σε όλο το φάσμα ενοχλητικών συμπεριφορών: από τη σκανταλιά που μπορεί να κάνει, τη ζημιά, το επίμονο γάβγισμα, έως και κάποια φοβία που μπορεί να έχει.
Το να αδιαφορήσουμε για μια ενοχλητική συμπεριφορά, σημαίνει ότι με τον τρόπο μας δείχνουμε στο σκυλί ότι αυτό που κάνει δεν μας ενδιαφέρει και δεν δίνουμε καμία σημασία. Με λίγα λόγια, δεν συμμετέχουμε κι εμείς σε αυτό.
Τα σκυλιά είναι, από τη φύση τους, ζώα αγέλης και, κατά συνέπεια, ανθρωποκεντρικά όντα. Χρειάζονται την αποδοχή μας και την παρέα μας, συνεχώς. Άρα, είτε κάνουν κάτι για να μας τραβήξουν την προσοχή, είτε για να παίξουν.
Φυσικό επακόλουθο, μετά από όλα αυτά, είναι να ρωτήσει κάποιος: «Μα, αν δεν του μιλάω όταν κάνει ανεπιθύμητη συμπεριφορά, δεν θα του μιλάω καθόλου, καθώς είναι υπερκινητικός και συνεχώς ψάχνεται να κάνει σκανταλιά».
Η απάντηση εδώ είναι πως σε αυτή την περίπτωση η μέθοδος αυτή είναι η πιο αναγκαία. Τώρα είναι που θα πρέπει με τη σιωπή σας να δείξετε στον σκύλο σας τον διαχωρισμό. Δηλαδή, όταν κάνει την ανεπιθύμητη ενέργεια δεν του μιλάμε, ενώ όταν είναι ξαπλωμένος, ήσυχος και χαλαρός, απολαμβάνει όλα τα χάδια μας και την παρέα μας. Έτσι θα καταλάβει πως μόνον όταν είναι ήσυχος του προσφέρουμε όλα τα καλά.
Η πρακτική αυτή εφαρμόζεται και για να βοηθήσουμε ένα σκυλί με φοβίες. Θα ανταποκριθεί πολύ καλύτερα, όταν την κρίσιμη ώρα, που έχει ταραχτεί και προσπαθεί να αντεπεξέλθει, εμείς θα σωπάσουμε και δεν θα του μιλήσουμε, για να του πούμε να μη φοβάται. Στην πρώτη περίπτωση θα παρέχουμε την ασφάλεια που χρειάζεται, αλλά σιωπηλά. Σίγουρα θα το αντιληφθεί ότι είμαστε εκεί γι’ αυτόν, αλλά ταυτόχρονα θα μάθει με τον καιρό να αντεπεξέρχεται μόνος του στις δύσκολες καταστάσεις. Στη δεύτερη περίπτωση, απλά θα του ενισχύσουμε τη φοβία του, γιατί θα καταλάβει ότι, αφού ανταποκρινόμαστε κι εμείς, καλά κάνει και φοβάται. Ως αποτέλεσμα θα έχει να φοβηθεί ξανά την επόμενη φορά και να μην το ξεπεράσει, τελικά, ποτέ.
Μην υποτιμάτε, λοιπόν, τη δύναμη της σιωπής. Θα μείνετε έκπληκτοι με το τι μπορεί να καταφέρει ο σκύλος σας, αν του δώσετε λίγο χρόνο να σκεφτεί».
ygeiamou
