5000 φίλοι στο Facebook, φίλοι στα δύσκολα 2, αν είσαι τυχερός!

Γράφει η Ιωάννα Παπαδοπούλου

Στο Facebook, φίλοι 5000!
Οι πραγματικοί φίλοι 20!
Στις δύσκολες στιγμές φίλοι 2!

Η “στυγερή πραγματικότητα” για πολλούς και το ερώτημα παραμένει, τι θέλεις;
Τι πραγματικά θέλεις στην ζωή σου; Ποιότητα ή ποσότητα;
Και δεν μιλάω μόνο για τις φιλικές σχέσεις..
Μιλάω και για τις ερωτικές.
Μάλλον για την κάθε είδους διαπροσωπική σχέση.

Δεν ξέρω για σας αλλά προσωπικά προτιμώ την ποιότητα από την ποσότητα. Είναι σαν ένα καλό φαγητό.
Μπορεί να χορτάσεις βλέποντας το με “το μάτι” , να έχεις λαχτάρα να το φας, να ναι και μπόλικο και όταν η πρώτη μπουκιά φτάσει στον ουρανίσκο σου να θες να τό φτύσεις• αλλά από ευγένεια να μην το κάνεις.
Και να το καταπίνεις με το ζόρι σκεφτοντας τώρα πώς θα φάω το υπόλοιπο που είναι μια αηδία;
Ενώ ένα πιο γκουρμέ φαγητό δείχνει μικρό στο μάτι όταν στο σερβίρουν σαν ποσότητα και σκέφτεσαι: τώρα θα χορτάσω εγώ μ αυτήν την σταλιά;
Και καθώς γευεσαι αυτό το θεσπέσιο φαγητό που μπορεί ποτέ στην ζωή σου να μην έχεις ξαναφάει κάτι τόσο νόστιμο πλημμυρίζεις από τόσα συναισθήματα ικανοποίησης..
Κι έτσι με δύο τρείς πηρουνιες είσαι πλήρης.

Έτσι είναι και οι ανθρώπινες σχέσεις.
Ουσιαστικές σχέσεις όμως που συμπεριλαμβάνουν επικοινωνία, φιλία, χαρά,φλερτ, έρωτα κ.α
Τι να το κάνω εγώ το θεαθηναι;
Το να έχω πολλούς “διαδικτυακούς φίλους” με γεμίζει σαν άνθρωπο;
Με κάνει καλύτερη σε κάτι;
Είμαι πιο ευτυχισμένη μήπως;

Μην κοροιδευομαστε μεταξύ μας λοιπόν..
Υπάρχουν ανάμεσα μας χιλιάδες άνθρωποι που δεν μιλάνε ποτέ, δεν χαμογελάνε ούτε κατά διάνοια κι ενώ θα μπορούσαν να γνώριζαν σωστούς ανθρώπους, προτιμούν να δημιουργούν διαδικτυακούς φίλους και να συνομιλούν με τις ώρες αντί να βγουν έξω να πιουν ένα καφέ,μη γνωρίζοντας την πραγματική ευτυχία!
Η ευτυχία είναι στις μικρές στιγμές.
Στο ανθρώπινο χάδι, στο γέλιο, στην αγκαλιά,στον έρωτα. Στην επαφή.
Την ανθρώπινη επαφή.
Όταν έρθουν όμως οι δύσκολες στιγμές ποιός θα είναι πραγματικά στο πλευρό μας;

Γιατί βλέπεις η ζωή δεν είναι γεμάτη μόνο από όμορφες στιγμές.
Στην λύπη, την θλίψη, τον πόνο και τον θάνατο ποιος είναι δίπλα σου πέρα από την οικογένεια σου;
Τότε θα υπάρξουν δυο φίλοι έστω που σ’αγαπούν πραγματικά και ανηδιοτελη να σε στηρίξουν;
Ή δεν θα υπάρχουν ούτε και αυτοί..
Τέλος ας κάτσουμε να αναλογιστούμε την πραγματικότητα, να σκεφτούμε ποιοί είμαστε και τί πραγματικά θέλουμε για τούς εαυτούς μας και ύστερα να ψάξουμε να το βρούμε!