Η πρόσφατη απόφαση του συλλόγου καταστημάτων εστίασης για πλήρη εφαρμογή του νόμου κατά του καπνίσματος, αν μη τι άλλο με βρίσκει (παρά το πάθος μου για τσιγάρο), απόλυτα σύμφωνο. Πρόκειται για μια απόφαση, η οποία θα έπρεπε να έχει παρθεί, αλλά και εφαρμοστεί πλήρως από την πρώτη κιόλας στιγμή που ψηφίστηκε ο συγκεκριμένος νόμος. Η κακή συνήθεια μας, δεν πρέπει σε καμία των περιπτώσεων να επιβαρύνει την υγεία των συμπολιτών μας, ιδιαιτέρως των μικρών παιδιών, τα οποία πολλές φορές αναπνέουν τον τόσο βλαβερό καπνό, με αποτέλεσμα να μετατρέπονται σε παθητικούς καπνιστές, χωρίς την θέληση τους.
Έχω ταξιδέψει κατά καιρούς στο εξωτερικό, σε ευρωπαϊκές αλλά και βαλκανικές πρωτεύουσες, όπου το κάπνισμα εντός κλειστών δημόσιων χώρων αποτελεί μεγάλο αδίκημα και τιμωρείτε αυστηρότατα. Ευρώπη, αλλά και Βαλκάνια, το τσιγάρο το απαγόρευσαν εδώ και χρόνια.
Εμείς πάλι, οι πανέξυπνοι και πολυμήχανοι Έλληνες, ψηφίσαμε μεν την απαγόρευση εδώ και αρκετά χρόνια, αλλά πάντα, βρίσκαμε ένα παραθυράκι για να μην την εφαρμόσουμε, ή να την φέρουμε στα μέτρα τα δικά μας.
Αυτοσχέδια τασάκια, μικρά βαζάκια, βρεγμένες χαρτοπετσέτες και άλλες ευρεσιτεχνίες στόλιζαν τα τραπεζάκια των χτυπημένων από την κρίση καφέ αλλά και εστιατορίων. Μέχρι και χώροι για καπνιστές και μη καπνιστές σχεδιάστηκαν από τους ιδιοκτήτες των καταστημάτων, αλλά ποτέ μα ποτέ δεν εφαρμόστηκε το συγκεκριμένο μέτρο πραγματικά, πάντα με «εκπτώσεις».. Στο βωμό της επιβίωσης τους, οι καταστηματάρχες, άρπαζαν το ρίσκο και επέτρεπαν στους θαμώνες τους το ελεύθερο κάπνισμα, μετατρέποντας (λόγω του μηδαμινού στις περισσότερες των περιπτώσεων εξαερισμού) τα καταστήματα τους σε κανονικούς «τεκέδες».
Το υγειονομικό και οι άλλες αρμόδιες υπηρεσίες, όποτε αυτές θυμόταν, διενεργούσαν ελέγχους και έκοβαν στους πρώτους τυχερούς «δωράκια», τσουχτερά πρόστιμα, δυσχεραίνοντας ακόμη περισσότερο τα οικονομικά των καταστηματαρχών.
Πάντα το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι, να προσέχεις ποιος μπήκε, να βάζεις μέχρι και τσιλιαδόρο στην είσοδο του καταστήματος για να παρακολουθεί μη τυχόν μας «τσακώσουν στα πράσα»..
Παρακολουθώντας πρόσφατες όμως δηλώσεις μελών του Δ.Σ. του συλλόγου εστίασης, για το θέμα της απαγόρευσης του καπνίσματος, μου γεννήθηκαν κάποια εύλογα ερωτήματα, όπως φαντάζομαι και στους περισσότερους από εσάς:
1ον Τελικά, ποιο από τα δύο έχει βαρύνουσα σημασία; Η υγεία των παθητικών καπνιστών ή η αποφυγή του προστίμου; Γιατί, εάν τα μέλη το Συλλόγου πήραν αυτή την απόφαση για την θωράκιση της υγείας των συμπολιτών τους, είναι άξιοι συγχαρητήριων και παράδειγμα και για άλλους συλλόγους ανά την Ελλάδα, που δεν εφαρμόζουν το συγκεκριμένο μέτρο. Εάν όμως ο πραγματικός λόγος είναι η αποφυγή του προστίμου και μόνο, τότε είναι κάπως υποκριτικό να μιλάς για την υγεία των συμπολιτών σου, διότι εάν δεν υπήρχε η επιβολή του προστίμου μέχρι και ναργιλέδες θα βλέπαμε στα καταστήματα.
2ον Η εφαρμογή του μέτρου θα ισχύει για όλο το 24ωρο ή επιλεκτικά; Μετά τις 12 τα μεσάνυχτα ντουμάνι κανονικό;
3ον Άλλη πολιτική θα εφαρμόζεται για τα λεγόμενα νυχτομάγαζα (μπουζούκια, κλαμπ) και άλλη για τα ημερήσια (καφέ, εστιατόρια);
4ον Κατά την εορταστική περίοδο, όπου η πόλη μας θα κατακλυστεί από πλήθος τουριστών, ιδιαίτερα κατά την περίοδο των «ραγκουτσαριών», θα εφαρμόζεται ο νόμος ή θα κάνουμε μία μικρή εξαίρεση;;
Δεν έχω κανένα πρόβλημα, το ξαναλέω, παρότι καπνιστής, να καπνίσω το τσιγάρο μου εκτός του καταστήματος, στο δρόμο, στους -10, αρπάζοντας κρυώματα και ψύξεις. Δεν έχω κανένα πρόβλημα, να σεβαστώ τον συνάνθρωπό μου, που δεν καπνίζει. Δεν έχω κανένα πρόβλημα, ακόμη και να μην βγω και να απολαύσω το ποτάκι μου παρέα με ένα βλαβερό τσιγάρο στον καναπέ του σπιτιού μου. Εκτός και αν η ίδια μου η γυναίκα επηρεασμένη από τα πρόσφατα μέτρα, αποφασίσει να εφαρμόσει τον νόμο και στο ίδιο μου το σπίτι, οπότε τότε ναι θα έχω μεγάλο πρόβλημα..
