Στις 20 Νοεμβρίου 1989 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού προσφέροντας ένα νέο ορισμό για την παιδική ηλικία, βασισμένο στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Η Χάρτα των Δικαιωμάτων του Παιδιού:
1. Δικαιούμαι να έρθω στη ζωή. Δικαιούμαι να υπάρξω.
2. Δικαιούμαι να ζήσω σε έναν κόσμο που σέβεται και προστατεύει το φυσικό περιβάλλον.
3. Δικαιούμαι να έχω ελεύθερη πρόσβαση στο μαγικό κόσμο της γνώσης.
4. Δικαιούμαι να έχω ελεύθερο χρόνο και χώρο για να παίζω.
5. Δικαιούμαι να μάθω τι είναι καλό για την ψυχική και τη σωματική μου υγεία.
6. Δικαιούμαι να περνάω αρκετό χρόνο με τους γονείς μου
7. Δικαιούμαι να ζήσω με αθωότητα και ανεμελιά τα παιδικά μου χρόνια.
8. Δικαιούμαι να ζήσω σε μια κοινωνία που προστατεύει τα προσωπικά δεδομένα.
9. Δικαιούμαι έναν κόσμο ανθρώπινο, δίκαιο και ειρηνικό. Έναν κόσμο στον οποίο θα μεγαλώσω αύριο τα δικά μου παιδιά.
Η παιδική εργασία, η κακοποίηση και η φτώχεια πλήττουν τα παιδιά.
Σε πολλές χώρες τα παιδιά υποφέρουν είτε από την ανέχεια, είτε από πολέμους, είτε εξαιτίας ασθενειών.
Στην Ελλάδα, η Σύμβαση κυρώθηκε στις 2 Δεκεμβρίου του 1992 με τον Ν.2101/92 και περιλαμβάνει τρεις μεγάλες κατηγορίες δικαιωμάτων:
Προστασία (από κάθε μορφής κακοποίηση, εκμετάλλευση, διάκριση, ρατσισμό, κ.λπ.)
Παροχές (δικαίωμα στην εκπαίδευση, την υγεία, την πρόνοια, την ψυχαγωγία, κ.λπ.)
Συμμετοχή (δικαίωμα στην έκφραση γνώμης, την πληροφόρηση, τον ελεύθερο χρόνο, κ.λπ.).
