Πέντε λεπτά με έναν συγγραφέα. Σήμερα, ο Ανδρέας Μήλιος, με αφορμή τα μυθιστόρηματά του «Διπρόσωπη Κίρκη» και «Η νοσηλεύτρια» (εκδ. Αρμός).
Επιμέλεια: Book Press
Πώς ξεκινήσατε να γράφετε τούτο το δεύτερο μυθιστόρημά σας; Θυμάστε το αρχικό ερέθισμα;
Είναι μια ιστορία που είχε γεννηθεί στο μυαλό μου, πολλά χρόνια πριν, το διάστημα που εργαζόμουν στη Γερμανία, μετά την ολοκλήρωση του διδακτορικού μου. Όμως, η έντονη επαγγελματική μου δραστηριότητα στην Ελλάδα (διδασκαλία σε πανεπιστήμια και κολλέγια και ταυτόχρονη συμβουλευτική επιχειρήσεων) την απώθησε στο πίσω μέρος του μυαλού μου, λόγω έλλειψης χρόνου. Μετά την επιτυχία που σημείωσε η πρώτη έκδοση του πρώτου μου μυθιστορήματος «Η Νοσηλεύτρια», το 2016, η σκέψη επανήλθε στο μυαλό μου δριμύτερη, οπότε σκέφθηκα πως ήταν καιρός να τη γράψω. Αρχικό ερέθισμα ήταν οι χαρακτήρες των ανθρώπων που γνώρισα εργαζόμενος ως σερβιτόρος σε εστιατόρια στη Φρανκφούρτη.
Ανάμεσα στα αληθινά γεγονότα και την επινόηση, που γέρνει η πλάστιγγα;
Στην επινόηση. Η ιστορία, οι πρωταγωνιστικοί χαρακτήρες και οι ανατροπές είναι επινοημένα. Το μουσικό εστιατόριο ήταν κάτι που με απασχόλησε προσωπικά σαν ιδέα μετά τις σπουδές και το περιγράφω όπως είχα φανταστεί να το κάνω. Οι χαρακτήρες των Γερμανών είναι πραγματικοί, όπως και οι δύο δευτερεύοντες χαρακτήρες των Ελλήνων, που έφτασαν ψηλά. Ήταν και οι δύο φίλοι μου.
Ο κεντρικός σας ήρωας φεύγει στη Γερμανία για να σπουδάσει Αρχιτεκτονική, αλλά τον κερδίζει η μουσική. Πώς εμπνευστήκατε την ιστορία του;
Τις δεκαετίες του ’70 και του ’80 ήταν πολύ συνηθισμένο να πάει κάποιος από τη Βόρεια Ελλάδα για σπουδές στη Γερμανία. Δανείστηκα ήρωα από τις Κυκλάδες για το ενδιαφέρον ελκυστικό σκηνικό που ταξιδεύει νοερά τον αναγνώστη σε πηγές αναμνήσεων και ευχάριστων βιωματικών εμπειριών. Είμαι της άποψης ότι ένα μυθιστόρημα πρέπει πρώτα από όλα να ταξιδέψει τον αναγνώστη. Έπειτα, επέλεξα την καριέρα στη μουσική αντί στην αρχιτεκτονική, διότι η πρώτη είναι ένα θέμα που θέλγει και συγκινεί πάντα! Αν ο κεντρικός ήρωας σπούδαζε οικονομία, για παράδειγμα, θα έπρεπε να δημιουργήσω έναν τελείως διαφορετικό χαρακτήρα, πιο στεγνό και λιγότερο προσηνή και δημοφιλή!
Ποιο θα λέγατε ότι είναι το βαθύτερο θέμα που σας απασχόλησε σε αυτό το μυθιστόρημα;
Βασικά η δημιουργία των τριών κεντρικών χαρακτήρων, η επινόηση των ανατροπών και το γεγονός ότι ήθελα να φαίνεται η ιστορία αληθινή, διότι οι αληθινές ιστορίες συγκινούν περισσότερο. Οι δευτερεύοντες χαρακτήρες, που αρκετοί ήταν πραγματικοί, δεν με δυσκόλεψαν διότι τους γνώριζα καλά και έπρεπε απλά να τους αποδώσω σωστά. Οι επινοημένες ανατροπές ήθελα να μοιάζουν με πραγματικές, όπως αυτές που συμβαίνουν καθημερινά σε πολλούς ανθρώπους στην πραγματική ζωή. Από εκεί και πέρα, όταν γράφω, προσπαθώ ώστε, στις εικόνες που περιγράφω, οι πρωταγωνιστές να συμμετέχουν με όσες το δυνατόν περισσότερες αισθήσεις και όχι μόνο με μία. Πολλές φίλες και φίλοι μου λένε ότι η γραφή μου έχει ελκυστικό κινηματογραφικό χαρακτήρα, ενώ κριτικοί έχουν χαρακτηρίσει τη γραφή μου ως φωτογραφική απεικόνιση. Ιδιαίτερη προσοχή δίνω και στους διαλόγους. Τους δουλεύω επισταμένα, ώστε να έχουν ποιότητα και αναφορές σε νοήματα ζωής, πολλά από τα οποία προέρχονται από την αρχαία ελληνική γραμματεία , τη λογοτεχνία και τη φιλοσοφία.
Βρίσκετε ότι υπάρχουν ομοιότητες ανάμεσα στο πρώτο σας μυθιστόρημα, «Η νοσηλεύτρια», που κυκλοφορεί επίσης από τις εκδόσεις Αρμός, και σε αυτό το δεύτερο μυθιστόρημα;
Ομοιότητες υπάρχουν μόνο στο ύφος της γραφής, στην περιγραφή και απόδοση των εικόνων και στην έμπνευση των φανταστικών στοιχείων. «Η νοσηλεύτρια» είναι ένα μυθιστόρημα εποχής, με πολλά ιστορικά στοιχεία, που πραγματεύεται μια αληθινή ιστορία σε ποσοστό 80% περίπου. Είναι ένα ονειρικό οδοιπορικό μιας γυναίκας που έκανε αξιοζήλευτη καριέρα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, την εποχή της μεγάλης αίγλης της, και θα ήθελε να κάνει κάθε σύγχρονη γυναίκα. «Η Νοσηλεύτρια» περιέχει γεγονότα και βιωμένα περιστατικά για τη ζωή της βασιλικής οικογένειας της Αιγύπτου που δεν τα έχει καταγράψει η ιστορία! Χειρίζομαι τους χαρακτήρες με ευγένεια διότι είναι ιστορικά πρόσωπα και το ίδιο και την κεντρική ηρωίδα. Βασικό μέλημά μου εδώ ήταν να αποδώσω την κεντρική ηρωίδα όπως πραγματικά ήταν, διότι ήταν άτομο που γνώριζα και είχα συνεργαστεί επαγγελματικά μαζί του.
