Σειρά μελετών υποδεικνύουν ότι η άσκηση όχι μόνο προστατεύει τον εγκέφαλο από την εκφύλιση, αλλά και αναστρέφει τη φθορά των κυττάρων που συνδέεται με τη γήρανση
Η νοητική εξασθένηση εμφανίζεται πρώτα σε λιγότερο σημαντικά πράγματα. Καθώς οι συνδέσεις στον εγκέφαλο παθαίνουν βλάβες, δυσκολευόμαστε περισσότερο να φέρνουμε στο νου μας ανθρώπους και τόπους που έχουμε γνωρίσει. Όλοι το βιώνουν αυτό κάποια στιγμή – έχουμε κάτι στην άκρη της γλώσσας μας και δεν μπορούμε να το ξεστομίσουμε. Ο προμετωπιαίος φλοιός, που είναι η μηχανή αναζήτησης της μνήμης, δεν μπορεί να το ανακαλέσει. Ο ιππόκαμπος παρέχει άλλες συσχετίσεις για να προσπαθήσουμε να σκαλίσουμε τη μνήμη μας, αλλά είναι εκνευριστικό να χρειάζεται να δουλέψουμε τόσο σκληρά για κάτι που παλιότερα γινόταν υποσυνείδητα. Αυτό συμβαίνει στους περισσότερους από εμάς καθώς γερνάμε, αλλά ο βαθμός στον οποίο επηρεάζει η λεγόμενη ήπια νοητική διαταραχή (ή ήπια νοητική έκπτωση) διαφέρει θεαματικά από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Η ήπια νοητική διαταραχή δεν είναι απαραίτητα προοδευτική, αλλά αν συνεχιστεί ανεξέλεγκτα, μπορεί να εξελιχθεί σε άνοια. Αρχίζουμε να χάνουμε από το μυαλό μας τα συμβάντα που έχουν διαμορφώσει τον χαρακτήρα μας, κι αυτό είναι ένα τρομερά απειλητικό συναίσθημα, που διαβρώνει σιγά σιγά την αίσθηση που έχουμε για τον εαυτό μας. Πολλοί άνθρωποι που βρίσκονται σε αυτή τη θέση τείνουν να αποτραβιούνται, κι έτσι –χωρίς να το ξέρουν– να κάνουν ό,τι και οι δενδρίτες τους. Δεν βγαίνουν έξω για καινούργιες γνωριμίες, από φόβο ότι δεν θα ξέρουν πώς να αντιδράσουν, και αποσύρονται από τον κόσμο, είτε από ντροπή είτε απλώς γιατί νιώθουν άβολα έξω από το οικείο περιβάλλον του σπιτιού τους. Ό,τι και να συμβαίνει, το αποτέλεσμα είναι ότι αποκόπτονται από ουσιαστικές σχέσεις, οι οποίες αποτελούν σημαντική μορφή διέγερσης για τον εγκέφαλο. Η απομόνωση και η αδράνεια τροφοδοτούν τον κύκλο του κυτταρικού θανάτου, ο οποίος μαραίνει τον εγκέφαλο.
Η διάβρωση είναι περισσότερο από παντού εμφανής στον μετωπιαίο λοβό, που περιλαμβάνει τη φαιά ουσία του προμετωπιαίου φλοιού και τη λευκή ουσία των αξόνων του, και στον κροταφικό λοβό, που φτιάχνει ευρετήριο λέξεων και κύριων ονομάτων και βοηθά να διαμορφώνονται μακροχρόνιες μνήμες μέσω της στενής σύνδεσής του με τον ιππόκαμπο. Αν ο προμετωπιαίος φλοιός χαλάσει, συμπαρασύρει και τις υψηλές νοητικές λειτουργίες, και τότε ακόμα και οι βασικές εκφάνσεις της καθημερινής ζωής γίνονται μια δοκιμασία. Κατά τραγική ειρωνεία, οι ικανότητές μας που θεωρούμε δεδομένες να μπορούμε να δένουμε τα κορδόνια των παπουτσιών μας, να ξεκλειδώνουμε μια πόρτα ή να πηγαίνουμε με το αυτοκίνητο μέχρι το σούπερ μάρκετ εξαρτώνται από τις υψηλότατου επιπέδου λειτουργίες του εγκεφάλου μας, όπως τη λειτουργική μνήμη, τη μετάβαση από τη μια εργασία στην άλλη και τον αποκλεισμό άσχετων πληροφοριών. Αυτός είναι ο λόγος που ακόμα κι ένας εκπαιδευμένος πίθηκος δυσκολεύεται να κουμπώσει σωστά ένα πουκάμισο, και μάλλον είναι και ο λόγος που ένας ασθενής μου ξεχνά πάντα να ανεβάσει το φερμουάρ του παντελονιού του. Στα 78 του, κάνει το ίδιο λάθος ξανά και ξανά, γιατί –παρά τις επιπλήξεις της γυναίκας του– η λειτουργική μνήμη του δεν μπορεί να συγκρατήσει το γεγονός ότι μόλις έχει πάει στην τουαλέτα.
Ο κροταφικός λοβός –το νοητικό μας λεξικό– είναι μια από τις περιοχές που ατροφούν αν επέλθει η νόσος του Αλτσχάιμερ. Ένα απλό τεστ για τη νόσο είναι να δείξουμε σε κάποιον μια λίστα με λέξεις και να τον ρωτήσουμε ποιες μπορεί να θυμηθεί μετά από μία ώρα.
