Πέθανε σαν σήμερα το πρωί του 1992 ο λαϊκός μουσικοσυνθέτης Γιώργος Ζαμπέτας, σε ηλικία 67 ετών, στο νοσοκομείο ”ΣΩΤΗΡΙΑ” όπου νοσηλευόταν τις τελευταίες εβδομάδες.
Ο αγαπητός στο κοινό συνθέτης πολλών επιτυχιών, γεννήθηκε στην Ακαδημία Πλάτωνος το 1925 και έγραψε πάνω από 250 τραγούδια, καθώς και μουσική για περισσότερες από 200 ταινίες του Ελληνικού Κινηματογράφου.
Ο ίδιος έλεγε ότι έχει ”βγει” από τον κινηματογράφο και ειδικότερα από το έργο ”Ο πύργος των Ιπποτών”, που προβλήθηκε το 1952 και στο οποίο εμφανιζόταν με συγκρότημα μπουζουκιών δίπλα στον Γιώργο Μητσάκη.
Η δεκαετία του ΄60 είναι η δημιουργικότερη περίοδος του Γιώργου Ζαμπέτα,καθώς, καταξιωμένοι ήδη τραγουδιστές αλλά και νεοεισερχόμενοι στο επάγγελμα ζητούν επιμόνως τραγούδια του, πραγματοποιεί εμφανίσεις στα σπουδαιότερα λαϊκά κέντρα διασκέδασης της εποχής, ταξιδεύει στο εξωτερικό (Ευρώπη και Αμερική), συμμετέχει σε θεατρικές παραστάσεις και παράλληλα καθίσταται περιζήτητος από τους μεγάλους συνθέτες, οι οποίοι ζητούσαν να ”εκτελέσει” με την απαράμιλλη δεξιοτεχνία του τις μελωδίες τους.
Τα τραγούδια του γνωρίζουν τεράστια επιτυχία καθώς πραγματοποιεί εμφανίσεις στα σπουδαιότερα λαϊκά κέντρα διασκέδασης, ενώ ταξιδεύει στο εξωτερικό (Ευρώπη και Αμερική) και παράλληλα συμμετέχει σε περισσότερες από 100 ταινίες του ακμάζοντα εκείνο τον καιρό Ελληνικού Κινηματογράφου .
Δημιουργίες του όπως «Τα δειλινά», «Τα ξημερώματα», «Δεν έχει δρόμο να διαβώ» κ.ά. παραμείναν αξεπέραστες και τον κατατάσσουν στις υψηλότερες βαθμίδες του μουσικού στερεώματος, σύμφωνα και με τη δήλωση του Λευτέρη Παπαδόπουλου: «Ο Ζαμπέτας ως συνθέτης χωράει μέσα στην πρώτη δεκάδα των μεγάλων μορφών του ρεμπέτικου και λαϊκού μας τραγουδιού.
Ως μπουζουκτσής ήταν ο καλύτερος, από την άποψη του προσωπικού ήχου, αλλά σαν σώου-μαν ήταν μοναδικός. Ένας καλλιτέχνης που αν είχε γεννηθεί στην Αμερική θα πρωταγωνιστούσε, πιθανότατα, στην παγκόσμια σκηνή!».
Χαρακτηριστική του ήθους του μεγάλου δημιουργού ήταν και η δήλωση του Δημήτρη Μητροπάνου, ο οποίος τον θεωρούσε δεύτερο πατέρα του: «οΖαμπέτας είναι ο μόνος άνθρωπος στο τραγούδι ο οποίος με βοήθησε χωρίς να περιμένει κάτι. Με όλους τους υπόλοιπους συνεργάτες μου κάτι πήρα και κάτι έδωσα».
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’70, όταν τα ήθη αρχίζουν να αλλάζουν, ο Ζαμπέτας κάνει στροφή στη σάτιρα υπό μορφή σώου, με τις γνωστές του επιτυχίες «Ο Θανάσης», «Ο πενηντάρης», «Μάλιστα κύριε» κλπ. να δημιουργούν και πάλι αίσθηση στο κοινό.
Έχει παίξει σόλο μπουζούκι σε έργα των Μ. Χατζιδάκι, Μ. Θεοδωράκη, Στ. Ξαρχάκου, Μ. Πλέσσα, Ν. Μαμαγκάκη κ.α., καθώς υπήρξε από τους ελάχιστους σολίστ του μπουζουκιού που είχε στο παίξιμο του καθαρά προσωπικό ήχο.
Συνεργάστηκε στενά με τον κορυφαίο στιχουργό Χαράλαμπο Βασιλειάδη, την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, τον ποιητή Δημήτρη Χριστοδούλου, τον Αλέκο Σακελλάριο, τον Πυθαγόρα, τον Αλ. Καγιάντα, τον Κ. Πρετεντέρη, τον Δ. Τζεφρώνη, τον Λ. Παπαδόπουλο, τον Ν. Μπακογιάννη, τον Ξ. Φιλέρη, τον Γ. Παπανικολόπουλο, τον Ν. Ελευθερίου κ.α.
