Σήμερα ο Δημήτρης Διαμαντίδης γίνεται 39 χρονών και μπορεί να είναι πλέον μακριά από το μπάσκετ, αλλά αυτά που έχει πετύχει κάνουν όλον τον μπασκετικό κόσμο να αναπολεί και να συγκινείται με το μεγαλείο του.
Είναι μερικές φορές, σπάνιες, που τα λόγια μοιάζουν να στερεύουν για έναν παίκτη. Δεν είναι πολλοί που καταφέρνουν κάτι τέτοιο. Μάλλον είναι ελάχιστοι…
Ο Δημήτρης Διαμαντίδης είναι ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους του ελληνικού μπάσκετ, που ενώ έχει καταφέρει τόσα πράγματα στην καριέρα του, όταν ξεκινάς να γράψεις κάτι για εκείνον νιώθεις τα λόγια φτωχά και μικρά για να περιγράψουν το μεγαλείο ενός από τους μεγαλύτερους παίκτες που έβγαλε ποτέ το ελληνικό μπάσκετ.
Ο πρώην αρχηγός του Παναθηναϊκού κατάφερε τα πάντα στην καριέρα και πλέον όντας 3 χρόνια μακρυά από το μπάσκετ, άπαντες είναι σίγουροι ότι αυτό που λείπει από τους «πράσινους» είναι η χρυσόσκονη με την οποία πασπάλιζε τους ταλαντούχους συμπαίκτες του και η μαγεία που σκορπούσε η προσωπικότητα του στην ομάδα του.
Η σκληρή δουλειά, η ταπεινότητα, το αδάμαστο ταλέντο, η αποφασιστικότητα, η συνύπαρξη του με συμπαίκτες και προπονητές είναι στοιχεία που βοήθησαν στο να γραφτεί η ιστορία σε φόντο πράσινο και χρυσό.
Ο Δημήτρης Διαμαντίδης γεννήθηκε στην Καστοριά στις 6/5 του 1980 και το ταλέντο του χαρίστηκε απλόχερα. Μπορεί εμφανισιακά η γλυκιά του φυσιογνωμία να μην σε έκανε να πιστέψεις για το τι είναι ικανός να κάνει, αλλά μέσα στο παρκέ το διαμάντι έλαμπε όσο κανένα.
Ξεκίνησε την καριέρα του στον Ηρακλή το 1999 και μετακόμισε στον ΠΑΟ το 2004, όπου και έμεινε μέχρι και το καλοκαίρι του 2016 όπου και αποσύρθηκε. Αυτά που κατάφερε χάνουν την λάμψη τους όταν προσπαθείς να απαριθμήσεις τίτλους και επιτυχίες. Λόγια όμορφα και λέξεις βαλμένες η μία δίπλα στην άλλη δεν μπορούν να αποδώσουν όλα όσα έδωσε στο μπάσκετ και όλα όσα του χρωστούν οι φίλαθλοι.
Τα συναισθήματα που πρόσφερε δεν αποτυπώνονται σε γραμμές και η παρακαταθήκη που άφησε φαντάζει σαν το πιο βαρύ φορτίο για τις επόμενες γενιές που θα φορέσουν αυτή την φανέλα.
Ένας θρύλος του Ελληνικού και Ευρωπαϊκού μπάσκετ έχει σήμερα τα γενέθλια του και το gazzetta.gr παίρνει το όνομα του και απλά προσπαθεί να χωρέσει στιγμές σε 11 μόλις γράμματα.
Δ (ΗΜΗΤΡΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗΣ)
Τι να πει κανείς για τον μεγάλο αρχηγό του Παναθηναϊκού…
Μπορεί οι οπαδοί των «πρασίνων» να έχουν πανηγυρίσει μοναδικά τρόπαια με τον αρχηγό τους, αλλά μόνο εκείνοι ξέρουν τι έχουν νιώσει βλέποντας τον Διαμαντίδη στο παρκέ. Μόνο εκείνοι μπορούν να περιγράψουν τι σημαίνει για εκείνους να έχουν μια «σημαία» τόσο σημαντική στον ιστό της ομάδας τους, όπου προχωρούσε μπροστά, δίδασκε ήθος και παράλληλα άπλωνε το ταλέντο του κόντρα σε κάθε αντίπαλο. Δεν είναι πολλοί αυτοί που μπορούν να καταφέρουν κάτι τέτοιο. Ελάχιστοι είναι και ο «Μήτσος» των πράσινων καρδιών είναι ο ένας και μοναδικός.
Ι (ΔΕΑ)
Είναι ιδέα. Ο Διαμαντίδης έχει φύγει από το μπάσκετ τα τελευταία τρία χρόνια και μοιάζει να λείπει πιο πολύ από ποτέ. Άλλωστε δεν είναι τυχαίες οι αναφορές του Ρικ Πιτίνο στο πως θα πείσει τον «Μήτσο» να βάλει ξανά τα αθλητικά του και να δώσει λίγη από την λάμψη του στην ομάδα της καρδιάς του. Ο ηγέτης του Παναθηναϊκού κατάφερε να μπει για πάντα στις καρδιές των οπαδών και να τον αγαπήσουν όσο ελάχιστους, αν όχι κανέναν. Είναι ένας παίκτης ιδέα που θα λατρεύεται για πάντα.
Α (ΝΙΚΗΤΟΣ)
Ένας γεννημένος νικητής που γέμισε την τροπαιοθήκη του με τίτλους, ομαδικούς και ατομικούς. Δεν είχε μάθει να χάνει και το αποδείκνυε μέσα στο παρκέ. Ο Διαμαντίδης βρέθηκε σε μια ομάδα νικήτρια και την έφτασε στις πιο μυθικές κορυφές. Στην ακμή του, άκμασε και ο σύλλογος και οι δύο πλευρές κατάφεραν και έζησαν στιγμές πέρα από κάθε φαντασία.
Μ (ΟΝΑΔΙΚΟΣ)
Τα διαμάντια είναι μοναδικά, όπως και ο Δημήτρης Διαμαντίδης. Πολλοί έχουν καταφέρει πολλά στην καριέρα τους, έχουμε την ευλογία το ελληνικό μπάσκετ να έχει ζήσει μοναδικές στιγμές με τεράστιους παίκτες, αλλά ο «Μήτσος» είναι ένας από τους… ξεχωριστούς. Το ελληνικό κοινό τον λατρεύει, έχει γίνει η προσωποποίηση μεγάλων επιτυχιών και με την γαλανόλευκη και δεν θα μπορούσε από το να κατέχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά των Ελλήνων οπαδών και κυρίως του Παναθηναϊκού.
Α (ΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟΣ)
Τρία χρόνια είναι και μοιάζουν αιώνες…
Ο Δημήτρης Διαμαντίδης το 2016 αποφάσισε με πλήρη συνείδηση να βάλει τέλος στην καριέρα του και να αφοσιωθεί στην οικογένεια του και πλέον μπορεί κάποιος να πει με σιγουριά ότι τέτοιοι ηγέτες δύσκολα βρίσκονται ξανά. Είναι σπάνιο, αν δεν είναι αδύνατο… Ήταν 17 Σεπτεμβρίου όταν ένα αποχαιρετιστήριο παιχνίδι δεν έμοιαζε με κανένα άλλο…
Συμβολικά «13» δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη του ημιχρόνου, τα φώτα στο ΟΑΚΑ… έσβησαν. Το πράσινο λέιζερ με το «13» έκανε τη δική του βόλτα σε όλες στις εξέδρες και λίγο αργότερα όλα τα φώτα στράφηκαν στη φανέλα που ετοιμαζόταν να αποσυρθεί στην οροφή του ΟΑΚΑ. Η απόλυτη αποθέωση. Το ασταμάτητο χειροκρότημα. Η καθολική αναγνώριση!
«Τελικά είναι πιο εύκολο να παίζεις από το να κρατάς μικρόφωνο! Σας ευχαριστώ όλους για τη στήριξή σας όλα αυτά τα χρόνια. Ευχαριστώ την ΚΑΕ Παναθηναϊκός για τις τρεις τελευταίες μέρες και προσωπικά την οικογένεια Γιαννακόπουλου. Ενα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους συμπαίκτες που είχα, στους προπονητές. Τον κ. Πιλαφίδη που μου έδειξε τον δρόμο και είναι εδώ κοντά μου. Ευχαριστώ κάποιους ανθρώπους που δεν είναι μπροστά από τις κάμερες. Ευχαριστώ τον κ. Πάρη, τον κ. Νίκο, τον κ. Σάββα… όλους. Σας αγαπώ πολύ, θα είστε πάντα μέσα στην καρδιά μου», είχε πει από το μικρόφωνο του ΟΑΚΑ βουρκωμένος και συγκινημένος και το αντίο ήταν ένα από τα δυσκολότερα.
Ν (ΙΚΗΤΗΣ)
Ένας γεννημένος νικητής. Οι τίτλοι είναι το αποτέλεσμα, αλλά όσοι έχουν ζήσει τον Διαμαντίδη ξέρουν ότι ήταν ένα… κερασάκι στην αθλητική του τούρτα. Η ήττα δεν του άρεσε και έκανε ότι περνά από το χέρι του για να μην την αποδεχτεί. Στα κρίσιμα ήταν εκεί, να βγει μπροστά να δείξει σε όλους ποιος είναι. Ήταν εκείνος που με μια τάπα ή ένα τεράστιο σουτ έβαζε φωτιά στον κόσμο και γέμιζε ευτυχία τους οπαδούς. Αυτός ήταν ο Δημήτρης Διαμαντίδης.
Τ (ΙΤΛΟΙ)
Δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Αμέτρητοι προσωπικοί και ομαδικοί τίτλοι με Παναθηναϊκό και Εθνική ομάδα. Τι να πει κανείς και τι να σχολιάσει για την τροπαιοθήκη ενός εκ των κορυφαίων γκαρντ που γνώρισε το ελληνικό μπάσκετ.
ΟΜΑΔΙΚΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ
9 Πρωταθλήματα Ελλάδας: 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2013, 2014
8 Κύπελλα Ελλάδας: 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016
3 Πρωταθλήματα Ευρώπης (Ευρωλίγκα): 2007, 2009, 2011
ΟΜΑΔΙΚΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΜΕ ΤΙΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ
Ασημένιο μετάλλιο στους Μεσογειακούς Αγώνες του 2001
7 Τουρνουά Ακρόπολις: 2002, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2010
Χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ 2005 του Βελιγραδίου
Χρυσό μετάλλιο στο Πρωτάθλημα Στάνκοβιτς του 2006
Ασημένιο μετάλλιο στο Μουντομπάσκετ του 2006
ΑΤΟΜΙΚΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ
1 φορές στο Ελληνικό All-Star (2002-2011, 2013)
10 φορές στην καλύτερη πεντάδα στο Ελληνικό Πρωτάθλημα (2004-2008, 2010-2014)
6 φορές Πολυτιμότερος Παίκτης στο Ελληνικό Πρωτάθλημα (2004, 2006, 2007,2008, 2011, 2014)
6 φορές Καλύτερος Αμυντικός στην Ευρωλίγκα (2005-2009, 2011)
4 φορές στην καλύτερη Πεντάδα στην Ευρωλίγκα (2007, 2011, 2012, 2013)
2 φορές Πολυτιμότερος Παίκτης Final Four στην Ευρωλίγκα (2007, 2011)
2 φορές Πρώτος στις ασσίστ στο Ελληνικό Πρωτάθλημα (2007, 2010)
Καλύτερος Ευρωπαίος Παίκτης (2007)
Έλληνας Αθλητής της χρονιάς (2007)
Καλύτερος Παίκτης στην Ευρώπη (2007)
Πολυτιμότερος Παίκτης του τελικού στο Κύπελλο Ελλάδος (2009)
Καλύτερα δεκάδα της δεκαετίας 2001-2010 στην Ευρωλίγκα
Πολυτιμότερος Παίκτης στην Ευρωλίγκα (2011)
Πρώτος στις ασίστ στην Ευρωλίγκα (2011)
Πρώτος στις ασίστ στην Α1
Πρώτος στα κλεψίματα στην Α1
Πρώτος σε κλεψίματα στην Ευρωλίγκα
Πρώτος σε ασίστ στην Ευρώλιγκα
ΑΤΟΜΙΚΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΜΕ ΤΙΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ
2 φορές πολυτιμότερος παίχτης στο Ακρόπολις: 2005,2006
Πρώτος στις ασσίστ στο Ευρωμπάσκετ του 2005
Καλύτερη πεντάδα στο Ευρωμπάσκετ του 2005
Ι (ΚΑΝΟΣ)
Ικανός για το καλύτερο ακόμα και όταν όλα φαίνονταν να πηγαίνουν στραβά. Ένας παίκτης που η ψυχολογία του ήταν σταθερή και την κρίσιμη ώρα θα έβγαινε μπροστά να κάνει αυτό που έπρεπε και να δείξει και στους συμπαίκτες του τον δρόμο. Μπορούσε να μεταδώσει την νοοτροπία του σε όποιον γινόταν συμπαίκτης του και δίπλα του στάθηκαν παίκτες που έγιναν τεράστιοι.
Η (ΓΕΤΗΣ)
Ένας από τους μεγαλύτερους ηγέτες των ευρωπαϊκών γηπέδων. Πάντα εκεί, πάντα έτοιμος να δείξει τον δρόμο, να αναλάβει την ευθύνη και στο τέλος θα χαρεί την κατάκτηση των τίτλων. Πήγε στον Παναθηναϊκό παιδί, ανδρώθηκε, έμαθε, έγινε καλύτερος, πρόσφερε, έμεινε πιστός και έφυγε γεμάτος με όλα όσα έκανε. Πάλεψε και γι’αυτό λατρεύτηκε και θα λατρεύεται για πάντα.
Σ (ΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΣ ΕΠΙΤΥΧΙΩΝ)
Τίποτα δεν καπηλεύτηκε μόνος του. Άλλωστε ένας γκαρντ τόσο μεγάλου επιπέδου, αυτό που μαθαίνει πρώτα είναι να κάνει τους γύρω του καλύτερους. Έχτισε μια διαφορετική και μοναδική σχέση με τον Ομπράντοβιτς, μαζί έφτασαν στην κορυφή και φρόντισε όλα αυτά τα χρόνια να κάνει τους συμπαίκτες του ξεχωριστούς και τα κατάφερε. Οι ασίστ του έφτιαξαν καριέρες και δίπλα σε τεράστια ονόματα ο Δημήτρης Διαμαντίδης κατάφερε να είναι ο ένας και μοναδικός.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΙ ΑΣ ΛΕΙΠΕΙΣ ΑΠΌ ΤΑ ΠΑΡΚΕ
gazzetta.gr
