Η οδός Μητροπόλεως, το άλλοτε σημείο αναφοράς για τον εμπορικό κόσμο της Καστοριάς τα τελευταία αρκετά χρόνια παρουσιάζει μία εικόνα εγκατάλειψης.
Καταστήματα κλειστά και λιγοστός κόσμος που περιδιαβαίνει την οδό, σε συνδυασμό με τις αναμνήσεις των Καστοριανών από την Μητροπόλεως περασμένων δεκαετιών, όταν έσφυζε από ζωή, μας πονάνε την ψυχή. Αυτό τον πόνο ψυχής θέλησε να το μοιραστεί με τους συμπολίτες του, ένας αναγνώστης του Μπέτσκα στέλνοντας μας το παρακάτω κείμενο:
“Νεκρή ζώνη η Μητροπόλεως – Σαν βροχή πέφτουν τα λουκέτα των καταστημάτων, εδώ και χρόνια. Ελάχιστα καταστήματα λειτουργούν και αυτά με λιγοστούς πελάτες.
Το πρόβλημα δεν είναι καινούργιο, ωστόσο μία βόλτα στην περιοχή, κάνει τον διερχόμενο να αποκαρδιωθεί, η εικόνα αποκαλύπτει τα απομεινάρια ενός δρόμου, που κάποτε έσφυζε από ζωή.
Τις εικόνες τις κουβαλώ στη μνήμη μου από παιδί. Χρόνο με το χρόνο, όσο μεγάλωνα, πάνε βέβαια πολλά χρόνια από τότε, έβλεπα την τοπική αγορά να μεγαλώνει. Καινούργια καταστήματα -οικογενειακές επιχειρήσεις στη συντριπτική τους πλειονότητα- έρχονταν να προστεθούν στα ήδη υπάρχοντα. Ο δρόμος ήταν ζωντανός, πολύβοος, όχι μόνο από τα αυτοκίνητα, που και τώρα βλέπεις συνεχώς, αλλά από τον κόσμο που μπαινόβγαινε στα καταστήματα. Εδώ και δυο δεκαετίες έχει παγιωθεί μία άλλη εικόνα, αυτή της εγκατάλειψης. Βλέπεις όλο και περισσότερο κλειστά καταστήματα, τα οποία δεν ενδιαφέρεται κάνεις να νοικιάσει.
Η ευρύτερη περιοχή μέχρι τις αρχές τις δεκαετίας του 2000 ήταν γεμάτη από καταστήματα υπόδησης και ένδυσης, καφενεία, ταχυφαγεία, café και κάθε λογής εμπορικό κατάστημα που εξυπηρετούσε τους κατοίκους της περιοχής. Πλέον ζωή μοιάζουν να έχουν μόνο τα καφενεία και τα ταχυφαγεία, όσα βέβαια έχουν απομείνει.
Η εικόνα είναι αποκαρδιωτική. Κάνοντας μία βόλτα βλέπεις μόνον κλειστά καταστήματα, κολλημένες αφίσες στις ήδη αραχνιασμένες προθήκες τους, που έχουν αρχίσει να «χάσκουν» από την πολυκαιρία, γραμμένα συνθήματα και σκουπίδια.
Όσο και αν οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων κατεβάζουν τις τιμές ενοικίασης, σχεδόν κανείς δεν ενδιαφέρεται να μισθώσει κατάστημα στην περιοχή και αυτό γιατί το ενδιαφέρον έχει μετατοπιστεί αποκλειστικά στους κεντρικούς εμπορικούς δρόμους της Καστοριάς.
Δεν τους κατακρίνω, γιατί και αυτοί εν μέρει έχουν ένα δίκιο. Ο κάθε ιδιοκτήτης κάποτε ήθελε να γίνει πλούσιος από ένα ακίνητο. Οι ιδιοκτήτες από τα μπαράκια είχαν κουραστεί να βλέπουν συνέχεια την αστυνομία, λόγω ηχορύπανσης, μετά από τα παράπονα των κατοίκων της περιοχής. Τι να σε κάνουν οι δόλιοι. Από την άλλη όλα αλλάζουν με την εποχής τους.
Κάποτε δεν προλάβαινα να εξυπηρετώ τους πελάτες, εγώ και ο υπάλληλος που είχα. Έχω σκεφτεί πολλές φορές να κλείσω το κατάστημα μου. Πιο δύσκολο, όμως, είναι να ανοίξεις ένα μαγαζί, παρά να το κλείσεις. Τόσο για συναισθηματικούς λόγους, όσο και για πρακτικούς. Αν δεν θέλεις να σε κυνηγάει ο βραχνάς του, πρέπει να τακτοποιήσεις όλες σου τις οικονομικές εκκρεμότητες, που, αν έχουν συσσωρευτεί, είναι δύσκολα διαχειρίσιμες.
Πλέον όποιο κατάστημα κλείνει, δεν ξανανοίγει άλλο στη θέση του” επισημαίνει o αναγνώστης μας, που δραστηριοποιείται στην περιοχή.
Ελπίδα όλων μας είναι ότι η διαδικασία βύθισης του τόπου μας σε παρακμή έχει πιάσει πάτο και ότι από εδώ και πέρα η Καστοριά μας μόνο θα ανεβαίνει. Δυστυχώς ξεκινάμε από χαμηλά. Στόχος μας, όμως, πρέπει να είναι κάθε χρόνο από εδώ και πέρα η Καστοριά να είναι καλύτερη και όχι χειρότερη από πέρσι.
