Όλοι, ακόμα κι εμείς οι σοβαροί, αυτές τις μέρες γίναμε για τα πανηγύρια! Συγκεκριμένα για το ένα, το μοναδικό πανηγύρι του Άργους Ορεστικού που διεκδικεί πανελλήνια πρωτεία!
Είναι, βέβαια, που τις μέρες αυτές λήγει το προσδόκιμο επιβίωσης των καλτσών, των εσωρούχων και των λοιπών ενδυματολογικών αναλώσιμων που είχαμε ψωνίσει εδώ, στα ίδια κιόσκια και στους ίδιους πάγκους πέρυσι τέτοιον καιρό. Όσο για τα εξωτερικά μας ρούχα, αυτά είναι επώνυμα, αγορασμένα απ’ ευθείας από την Τσιμισκή! Έστω κι αν η αγορά τους έγινε προ εικοσαετίας, τότε που είχαμε χρήματα, μια πιστωτική σε κάθε τσεπάκι, δηλαδή…
Αυτή τη φορά το κείμενό μας, αντί ελεύθερων σχολίων, θα περιλαμβάνει στατιστικά στοιχεία, χρήσιμα για την ασυγκράτητα επερχόμενη ανάπτυξη:
Η λειτουργία του πανηγυριού του Άργους Ορεστικού άρχισε, λένε, τον 16ο αιώνα, μέσα στην τουρκοκρατία. Δεν ξέρουμε αν τότε ευλογούσε το πανηγύρι ο μουεζίνης της επικρατούσας θρησκείας, αλλά από το σωτήριον έτος 2016 ο μητροπολίτης Καστορίας το εγκαινιάζει, ραντίζοντας με αγίασμα την πραμάτεια των πάγκων! Το τούρκικο παζάρι, όμως, μας έμεινε: όσο φτηνά κι αν αγοράσεις κάτι, θα βρεις κάποιον που το πήρε φθηνότερα. Είναι ο νόμος της Ανατολής!
300 εκθέτες συμμετείχαν πέρυσι και φέτος αυτό το νούμερο ξεπεράστηκε, όπως είπε ο δήμαρχος. Είναι, βλέπεις, οι νέοι επενδυτές που ήρθαν λόγω αλλαγής κυβέρνησης! Του χρόνου δε μπορεί και να κάνουμε εξαγωγή πανηγυριού, να ιδρύσουμε, δηλαδή, θυγατρικό πανηγύρι στα Μπίτολα και στην Κορυτσά! Κι αν διεθνοποιηθεί το αεροδρόμιο του Άργους, όπως σχεδιάζεται από τους Γερμανούς ιδιοκτήτες του, ίσως καθιερωθούν πτήσεις τσάρτερ η Ryanair, αυτή που σερβίρει στους επιβάτες της μόνο νερό, το οποίο είναι εκνευριστικά φθηνό, όπως βεβαίωσε κυβερνητικό στέλεχος (ο Μπάμπης)!
30 τόνοι κρέατος καταναλώνονται, λέει, κάθε χρόνο στο πανηγύρι! Υπάρχει ένας ολόκληρος δρόμος με υπαίθριες ταβέρνες, η οδός τσίκνας, πνιγμένος στην αιθαλομίχλη, αλλά μια επίσκεψη εκεί είναι το must του πανηγυριού. Το vigan εδώ είναι μια άγνωστη, ξένη, λέξη. Αγαπημένο ποτό το δίδυμο ρετσίνα-κόλα! Στα δε μπαράκια, που κλείνουν με την ανατολή του ηλίου, η μπύρα ράντλερ.
25 στρέμματα είναι η έκταση που καταλαμβάνονται από τα σταντς των εμπόρων (κι άλλα τόσα οι υπαίθριοι, ελεύθεροι, χώροι αφόδευσης που αναπτύσσονται στα γύρω χωράφια, θα συμπληρώναμε εμείς).
Καλύτερα εδέσματα είναι οι παραδοσιακές πίτες, που προσφέρονται έναντι δίευρου στο σταντ του Αγίου Νεκτάριου, του οποίου ο περικαλλής ναός δεσπόζει στον χώρο του πανηγυριού. Ο ναός, χρόνια τώρα, έχει στο παγκάρι του μια πινακιδούλα που λέει: “Ενισχύσατε την αποπεράτωση του ναού”. Φαίνεται πως συναγωνίζεται στην αποπεράτωση τη Σαγκράδα Φαμίλια του Γκαουντί, στη Βαρκελώνη…
Άλλα παραδοσιακά εδέσματα είναι ο διάσημος Χαλβάς Φαρσάλων (καμία σχέση με τον πολυθρύλητο Μακεδονικό Χαλβά) και το παγωτό από τους δύο αιώνιους ανταγωνιστές: Τον Λάκη Πυραυλάκη και τον Τάκη Παγωτάκη. Άντε, τώρα με την επιχειρηματική διεύρυνση, να εμφανιστεί και κάποιος τρίτος, ο Τοτός ο Παγωτός ας πούμε, να δούμε ανάπτυξη και στο γλείψιμο…
Το πανηγύρι διαρκεί εφτά ημέρες, αλλά το στήσιμό του αρχίζει από τον Αύγουστο!
Στην προσπάθειά μας να συλλέξουμε στατιστικά στοιχεία για το πανηγύρι, υπήρξαν και περιπτώσεις που αποτύχαμε. Δεν μάθαμε, για παράδειγμα, πόσες χειραψίες πολιτικών-ψηφοφόρων καταγράφηκαν. Προφανώς ελάχιστες, καθότι δεν διανύουμε προεκλογική περίοδο, ενώ η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας αργεί. Άλλωστε, κανείς Καστοριανός δεν φιλοδοξεί, ούτε καν για πρόεδρος της ομάδας μας.
Δεν μάθαμε για τον τζίρο που έγινε, έστω κι αν όλα πωλούνταν φωναχτά: Δύο ευρώ τα κυλοτάκια, μόνο δύο ευρώωωω… Σε αντίθεση με τις εμπορικές πράξεις στις δύο εκθέσεις γούνας, όπου όλα γίνονται μουλωχτά (στο κάτω-κάτω, οι γούνες δεν είναι για τους ξεβράκωτους)!
Την Τρίτη πέφτει η αυλαία του πανηγυριού. Με τόσες υπάρξεις να σουλατσάρουν, αν κάποιος έμεινε αζευγάρωτος, υπομονή ως του χρόνου. Υπάρχει, βέβαια, και η προσομοίωση του facebook, στο οποίο μπορεί να ανατρέξει. Κι αυτό πανηγύρι είναι…
Δ.Ι.
Εφημερίδα Ν. Καστοριά
