Ιωάννης Τσακιρίδης: Απλήρωτος και χρεωμένος από τις υπηρεσίες του Δήμου Καστοριάς

12 χρόνια μουσικές σπουδές, 5 πτυχία και πολύ αγάπη για τον τόπο μου, την Καστοριά, όμως όσο και να προσπαθώ αυτό δεν εκτιμάται στον βαθμό που πρέπει, ούτε ανταμείβεται ανάλογα.

Πάλεψα και έκανα πολύ υπομονή για να ανασυστήσω και κρατήσω την Φιλαρμονική ζωντανή, όμως καθημερινά έρχομαι αντιμέτωπος με συμπεριφορές και ενέργειες που θίγουν την προσωπικότητά μου αλλά και τον απαραίτητο βιοπορισμό μου.

Αρχικά για 11 μήνες, το χρονικό διάστημα 22 Δεκεμβρίου 2017 – 14 Οκτωβρίου 2018, με άφησαν χωρίς σύμβαση από την Δημοτική Επιχείρηση του Νομικού Προσώπου Κοινωνικής Προστασίας, Αλληλεγγύης, Παιδείας και Αθλητισμού του Δήμου Καστοριάς, όπου τότε πρόεδρος ήταν ο κ. Θόδωρος Μυλωνάς και με χρεωστούμενα από την προηγούμενη σύμβαση που είχε λήξει, και τώρα από τις 15 Οκτωβρίου 2018 ως σήμερα πάλι με άφησαν χωρίς σύμβαση και με χρεωστούμενα 9 μηνών.

Όλο αυτό το χρονικό διάστημα από το 2017 επισκεύασα πολλά κατεστραμμένα μουσικά όργανα για να μπορέσω να κρατήσω μαθητές, κάλυψα όλα τα έξοδα γραφικής ύλης καθώς και δαπάνησα ο ίδιος υποστηρικτικό εξοπλισμό για την διευκόλυνση των μαθητών μου στην μουσική τους σπουδή αλλά συγχρόνως φρόντισα να εξασφαλίσω χορηγίες και δωρεές για την απόκτηση απαραίτητων μουσικών οργάνων. Τα πρώτα καινούργια μουσικά όργανα τα έλαβα από τον Δήμο Καστοριάς τον Νοέμβριο του 2018 και τις νέες στολές τον Οκτώβριο του 2019.

Τα μαθήματα της Φιλαρμονικής όλο αυτό τον καιρό γινόταν στο ΔΗΝΑΚ, στο Δημοτικό Ναυταθλητικό Κέντρο Καστοριάς στη Λεοφώρο Κύκνων 1, σε μια μικρή αίθουσα καθώς και στο κωπηλατήριο στο ισόγειο του κτηρίου, χωρίς γραφείο, βιβλιοθήκη και άλλα απαραίτητα που πρέπει να έχει μια φιλαρμονική.

Σήμερα πηγαίνω και διδάσκω στους 39 μαθητές μου σε καθημερινή βάση, 25 ώρες την εβδομάδα και άλλες 35 στο σπίτι μου για να προετοιμάσω ρεπερτόριο και διδακτέα ύλη. Η μόνη χαρά μου είναι οι μαθητές μου στους οποίους και μόνο πλέον ανήκει η Φιλαρμονική, οι οποίοι δεικνύουν συνεχή και γρήγορη πρόοδο στα μαθήματά τους, για τίποτε άλλο δεν είμαι χαρούμενος, ούτε πλέον ελπίζω σε κάτι καλύτερο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τους μαθητές μου δεν πρόκειται να τους εγκαταλείψω, ακόμα και απλήρωτος και χρεωμένος από τις υπηρεσίες του Δήμου Καστοριάς.

Ίσως θα πρέπει στο εξής δυνάμεις της ομογένειας και του απόδημου ελληνισμού να υιοθετήσουν την λειτουργία της καθώς το Έργο που προσφέρει σε καμιά περίπτωση δεν θα πρέπει να σταματήσει για τον οποιοδήποτε λόγο.