Του Νίκου Ι. Καραβέλου*
Διάγγελμα είναι η επίσημη ανακοίνωση του ανωτάτου άρχοντα ή της κυβερνητικής ηγεσίας σε μία χώρα, καθώς και το πρωινό και εσπερινό κοκόρισμα του πετεινού στο κοτέτσι του.
Διαγγέλματα συνήθως απευθύνουν ο υπεύθυνος Πρόεδρος της Δημοκρατίας ή ο Πρωθυπουργός, αναλόγως του είδους του πολιτεύματος, καθώς και ο υπεύθυνος κόκορας ορνιθώνος. Η αναλογία δεν είναι τυχαία. Τα διαγγέλματα των πολιτικών κι οι φωνές των κοκόρων διακρίνονται από την ίδια μονοτονία.
Διαγγέλματα αριστερών ή δεξιών κοκόρων θα μπορούσαν να ανταλλαγούν αμοιβαίως μεταξύ τους, όπως τα σημαιάκια κατά την έναρξη ποδοσφαιρικού αγώνος, χωρίς κανείς να μπορεί να διακρίνει σε ποιον ανήκει καθένα από αυτά, κι ούτε θα είχε σημασία άλλωστε.
Οι πολιτικοί αυτοί κόκορες έχουν την εδραία πεποίθηση πως οι ακροατές τους πάσχουν από την ίδια με αυτούς ηλιθιότητα και επιθυμούν να τους ακούσουν.
Τα διαγγέλματα πρέπει να συνιστούν πηγές πρωτογενούς πληροφόρησης για τους πολίτες και όχι αναμασήματα γνωστών ειδήσεων.
Αν γίνει μια καταστροφή, στο διάγγελμα πρέπει να ανακοινώσεις συγκεκριμένα μέτρα για την αντιμετώπισή της ή για την εξεύρεση των ενόχων και όχι να επαναλαμβάνεις σε όσους υπέστησαν την καταστροφή, και μάλιστα με ύφος βλακωδώς βροντώδες, ότι έλαβε χώρα καταστροφή. Είναι σαν να βγει, ας πούμε, ο Τσίπρας ή ο Μητσοτάκης και να ανακοινώσει στους βρεγμένους από την βροχή ότι έβρεξε (τα ονόματα των εν λόγω τίθενται όλως ενδεικτικώς).
Όμως οι πολιτικοί ηγέτες αρέσκονται προς τα διαγγέλματα. Χωρίς ένα διάγγελμα βρε αδερφέ, τι διάολο πρωθυπουργός είσαι;
Όσο περισσότερες καταστροφές γίνουν επί των ημερών σου, τόσο περισσότερα διαγγέλματα οφείλεις να κοπανάς! Και όσο περισσότερα διαγγέλματα ξεφουρνίζεις, τόσο περισσότερο αποκτάς το δικαίωμα να ξερνάς ηλιθιότητες. Κι έτσι, έχεις την απαίτηση ο κόσμος να σε ακούσει προσεκτικά, αντί να σε στείλει στον αγύριστο όπου ανήκεις.
Ο πρωθυπουργός μας κ. Αλέξιος Τσίπρας, απηύθυνε κι αυτός διάγγελμα (), όπως είχε υποχρέωση ως πρωθυπουργός, προς τον ορνιθώνα, με αφορμή την τεράστια ανθρωπιστική καταστροφή που υπέστη ο λαός και η χώρα.
Με το διάγγελμα αυτό πληροφορηθήκαμε πως κάηκε η Αττική, γιατί μέχρι τότε το αγνοούσε ο κόσμος όλος που αλλόφρων έτρεχε ή πηδούσε στη θάλασσα για να σωθεί.
Ίδιο ακριβώς διάγγελμα, σε ανάλογη περίπτωση, είχε απευθύνει προς τον ορνιθώνα, πριν από τον κ. Τσίπρα, και ο προηγούμενος πρωθυπουργός ο κ. Σαμαράς και πριν από αυτόν όλοι οι προηγούμενοι διατελέσαντες πετεινοί στο κοτέτσι.
Με τον ίδιο κοινότοπο, προκλητικό και ασέβαστο τρόπο.
Με την ίδια έλλειψη ευαισθησίας και παιδείας. Φαίνεται πως είναι ο μόνος τρόπος που ξέρει να συμπεριφέρεται αυτό το είδος πετεινών που έχει καθίσει στο σβέρκο μας.
Τελειώνοντας, θα πρέπει να ζητήσω συγγνώμη από τα πραγματικά κοκόρια, που σε πείσμα των καιρών και της τεχνολογικής εξέλιξης συνεχίζουν, όσο μπορούν, και διαγγέλουν αναγγέλλοντας τον ερχομό και το φευγιό της ζωής και της μέρας και χαιρετίζοντας το φως και την νύχτα, την ύπαρξη και τον θάνατο.
Η φωνή τους λέει το ίδιο πράγμα εδώ και χιλιάδες χρόνια κι όμως, στο άκουσμά της νιώθουμε το ρίγος της αλήθειας και την γλύκα μιας πραγματικότητας που ποτέ δεν γέρασε.
* Ο κ. Νίκος Ι. Καραβέλος είναι Δικηγόρος-Συγγραφέας
liberal
