Τέλη δεκαετίας του ’60 η “κυρα-Βαγγελιώ” έγκυος, ο άνδρας της Δημήτρης ο “καλοριφερτζής” με την κόρη τους Σούλα στην αγκαλιά ακόμη, ερχόμενοι από τον Φιλώτα εγκαταστάθηκαν στην Ιωάννου Κωτσίδη 5 στο Ντολτσό, στο διαμέρισμα κάτω ακριβώς από το πατρικό μου σπίτι. Λίγους μήνες μετά γεννήθηκε ο Βασιλάκης ο οποίος μεγάλωσε και στο σπίτι μου. Με μεγάλη χαρά τον “διάβαζα” σε κάποια μαθήματα που δεν ήταν τόσο καλός μαθητής. Όταν έγινα φοιτητής “συνέχισε” με την αδερφή μου. Ο Βασίλης κάθε φορά που έμπαινα στο μαγαζί του θυμόταν με έντονα ευχάριστα συναισθήματα τα 25 χρόνια που μεγαλώσαμε στην ίδια οικογενειακή οικοδομή και μου εξέφραζε την ευγνωμοσύνη του αναπολώντας μαζί τις παιδικές μας αναμνήσεις.
Αισθάνομαι συγκλονισμένος για τον αποτρόπαιο χαμό του. Νιώθω απερίγραπτη οδύνη για την τραγική μοίρα αυτής της οικογένειας. Εύχομαι ο Πανάγαθος Θεός να δώσει κουράγιο στους δυστυχείς γονείς του και στην αδερφή του Βάγια που “απέμεινε”.
Παιδικέ μου φίλε, μικρέ μου “μαθητή”Βασιλάκη. Καλό ταξίδι, σε περιμένουν η αγκαλιά της αδερφής σου Σούλας και του φιλαράκου σου Στέργιου του ξαδέρφου μου που έφυγαν άδικα πολύ νωρίς.
