Μόλις προχτές πληροφορηθήκαμε, έκπληκτοι ομολογουμένως, ότι τη Δευτέρα 30-11 το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Καστοριάς συνεδριάζει με θέμα τη μεταστέγαση τριών Λυκείων (του 2ου ή του 3ου ΓΕ.Λ. και του Εσπερινού ΓΕ.Λ. Καστοριάς) στο εμβληματικό κτίριο του πάλαι ποτέ Γυμνασίου της πόλης, στην Παναγία την Κουμπελίδικη, στην Ομόνοια.
Το βασικό επιχείρημα για τη λήψη της απόφασης είναι η τόνωση της κίνησης και της εμπορικής δραστηριότητας σε μια περιοχή -ιστορικής σημασίας για την πόλη- η οποία φθίνει μέρα με τη μέρα και οδηγείται στην ερήμωση και τον οικονομικό μαρασμό.
Φυσικά, προσυπογράφουμε. Και σύμπασα η τοπική κοινωνία υποθέτουμε ότι υποδέχεται -πρέπει να υποδέχεται- με ευαρέσκεια τις κινήσεις και τις αποφάσεις που έχουν ως γνώμονα το δημόσιο συμφέρον και το κοινό καλό.
Η κατάθεση ωστόσο της συγκεκριμένης πρότασης, η οποία θα συζητηθεί αύριο με τη διαδικασία, τρόπον τινά, του κατεπείγοντος, εγείρει κάποια εύλογα ερωτήματα.
- Με ποιο κριτήριο έγινε η επιλογή των εν λόγω σχολείων για τη μεταστέγαση; Ελήφθησαν υπ` όψιν κάποια βασικά χωροταξικά δεδομένα;
- Εξετάστηκαν με περίσκεψη τα επιμέρους ζητήματα που προκύπτουν από τη μεταστέγαση αυτή, όπως λ.χ. η μετακίνηση των μαθητών και η στάθμευση των Ι.Χ., των λεωφορείων και των ταξί στον συγκεκριμένο χώρο; Ας σημειωθεί εδώ ότι το σύνολο των μαθητών του 3ου ΓΕ.Λ. και του Εσπερινού ΓΕ.Λ. προέρχονται από περιοχές της πόλης και του νομού των οποίων η απόσταση από την έδρα του σχολείου καθιστά υποχρεωτική τη μετακίνησή τους με ιδιωτικά ή δημόσια μέσα μεταφοράς.
- Ενημερώθηκαν εγκαίρως όλοι οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, δηλαδή οι σύλλογοι διδασκόντων των συγκεκριμένων σχολείων, οι εκπρόσωποι των μαθητικών συμβουλίων αλλά και των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων για την πρόταση του Δημοτικού Συμβουλίου που θα συζητηθεί αύριο; Τους δόθηκε ο χρόνος να καταθέσουν τις δικές τους προτάσεις;
- Γιατί δεν υπήρξε η μέριμνα με την πρόταση αυτή να «θεραπευτούν» γνωστά προβλήματα σχολείων της πόλης μας; Μόλις πριν από τρεις μήνες με την αποχή τους οι μαθητές του 3ου Γυμνασίου Καστοριάς διαμαρτύρονταν για την ακαταλληλότητα του διδακτηρίου και ζητούσαν τη μεταστέγασή του. Γιατί αποσιωπήθηκε το θέμα αυτό από τη στιγμή μάλιστα που μια τέτοια λύση θα ήταν απόλυτα συμβατή με τα χωροταξικά δεδομένα;
Δε θα μπορούσε άραγε στο κτίριο-στολίδι του Γυμνασίου της Κουμπελίδικης να στεγαστεί το Μουσικό Σχολείο της πόλης μας, ένα σχολείο με μεγάλη δυναμική και αυξημένες απαιτήσεις σε αίθουσες και χώρους, προκειμένου να αναδειχτεί η πολύπλευρη δραστηριότητά του; Η φυσιογνωμία και ο ρόλος του Μουσικού Σχολείου στα πολιτιστικά δρώμενα της περιοχής μας σχεδόν επιβάλλει, θα λέγαμε, τη σύνδεσή του με έναν τέτοιο χώρο πλούσιο σε ιστορικούς συμβολισμούς, όπως άλλωστε έχουμε δει να συμβαίνει και με τα μουσικά σχολεία άλλων πόλεων. Η πρόταση αυτή εξ` άλλου είναι σύμφωνη με τη γνωμοδότηση της Δημοτικής Επιτροπής Παιδείας.
Κλείνουμε με δύο υπομνήσεις
α) Τα δημόσια κτίρια δεν αποτελούν ιδιωτική περιουσία κανενός και άλλο πράγμα η -προσωρινή- διαχείρισή τους και άλλο πράγμα (και πολύ επικίνδυνο) η οικειοποίηση του χώρου τους, για την επιδίωξη προσωπικών βλέψεων.
β) Με τις αποφάσεις τους οι εκάστοτε κρατούντες πρέπει να επιλύουν τα προβλήματα που προκύπτουν και όχι να προκαλούν νέα
και με την ευχή
τα ερωτήματα που θέσαμε να μη μείνουν ρητορικά…
Δυο γονείς,
Σοφία Κλειούση και Ηλίας Παπαγεωργιάδης
