Η Hedy Lamarr, τη Χρυσή Εποχή του Κινηματογράφου, θεωρείτο ίσως η πιο όμορφη γυναίκα στον κόσμο. Πρωταγωνίστρια των πρώτων μεγάλων ταινιών της MGM, μεσουράνησε κατά τη διάρκεια των δεκαετιών 1940 – 1950, με το όνομά της να φιγουράρει δίπλα σ’ αυτά των Κλαρκ Γκέιμπλ, της Λάνα Τάρνερ και παίζοντας πολυσυζητημένους ρόλους, όπως αυτόν της Δαλιδά, στο περίφημο Σαμψών και Δαλιδά του 1949.
Για ποιον λόγο, όμως, η φημισμένη ηθοποιός έρχεται ξανά στην επικαιρότητα και περίπου 17 χρόνια μετά τον θάνατο της; Εξαιτίας ενός νέου ντοκιμαντέρ που έρχεται να αποκαλύψει κάτι πραγματικά εντυπωσιακό, όχι όμως για την υποκριτική της δεινότητα, ούτε για την προσωπική της ζωή, αλλά για τη συστηματική δουλειά της ως εφευρέτριας. Το ντοκιμαντέρ με τίτλο “Bombshell: The Hedy Lamarr Story” εστιάζει στην ιδιοφυία της ηθοποιού, που έμεινε στη σκιά, και στην αστείρευτη όρεξη της για γνώση και πειράματα.
Όπως η ίδια είχε πει, η ικανότητά της να αναλύει στοχαστικά το κάθε τι, ήταν αυτό που της έδωσε μεγαλύτερη εκφραστική ελευθερία στον κινηματογράφο και φυσικά μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Όμως, σύμφωνα με δηλώσεις της στον δημοσιογράφο Fleming Meeks, υπήρξε και κάτι που ο δρόμος που διάλεξε της στέρησε κι αυτό ήταν η δυνατότητα να αφιερωθεί στο πάθος της που δεν ήταν άλλο από τις εφευρέσεις και οτιδήποτε αφορούσε την τεχνολογία. «Αισθάνομαι ότι ξόδεψα τον χρόνο μου σα να ‘μουν μια κούκλα και τίποτα περισσότερο», είχε δηλώσει.
Ποιας τεχνολογίας, όμως, υπήρξε πρόδρομος η σταρ του Χόλιγουντ; Σύμφωνα με τα όσα έρχονται τώρα στο φως, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, επιθυμώντας να προσφέρει τις υπηρεσίες της στην αντίσταση και μαζί με τον φίλο της George Antheil είχε δημιουργήσει μία τεχνολογία, την οποία είχαν ονομάσει «Σύστημα Μυστικής Επικοινωνίας». Παρά το γεγονός ότι αυτή η τεχνολογία τελικά δεν χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου, θεωρείται ότι από τότε υπήρξε ο πρόδρομος του wifi και του bluetooth.
Παρά το γεγονός ότι αυτή η τεχνολογία χρησιμοποιήθηκε σε πλοία του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού και κατά τη διάρκεια της κρίσης με την Κούβα- η προσφορά του Antheil και της Lamarr αναγνωρίστηκε επισήμως μόλις το 2014, όταν χρίστηκαν (έστω και πάρα πολύ αργά) μέλη του αμερικανικού Εθνικού Συμβουλίου Εφευρετών, το οποίο κάποτε της είχε αρνηθεί μια θέση στους κόλπους του, παρακινώντας την μάλιστα να χρησιμοποιήσει την ακτινοβολία και την επιρροή της για την πώληση πολεμικών ομολόγων.
Το ταλέντο της Lamarr στις εφευρέσεις και στις τεχνολογικές αναζητήσεις επισκιάστηκε από την καριέρα της στην υποκριτική και από την εκθαμβωτική ομορφιά της. Ήταν όμως η σχέση της με τον Howard Hughes που την ενθάρρυνε να χρησιμοποιήσει τις καινοτόμες ιδέες της, συζητώντας της με τους μηχανικούς των αεροπλάνων που ο ίδιος κατείχε. Ακριβώς αυτές οι ιδέες ήταν που έκαναν -κατά το ντοκιμαντέρ- τα αεροσκάφη του ασφαλέστερα και ταχύτερα και ακριβώς αυτός ήταν ο λόγος που εκείνος την θεωρούσε πραγματική ιδιοφυΐα.
Ακόμη και έτσι, η Lamarr από την αρχή έως το τέλος της καριέρας και της ίδιας της ζωής της έμεινε εγκλωβισμένη στην πανέμορφη εικόνα και φυσικά στην εντύπωση που το κοινό είχε διαμορφώσει για εκείνη. Το ότι εκείνη μπορούσε να επινοεί απίστευτες καινοτομίες μόνο και μόνο επειδή βαριόταν αφόρητα την καθημερινότητα μιας χολιγουντιανής σταρ δεν βοήθησε τα όνειρα της. Και μετά υπήρξαν διάφορα ατυχή περιστατικά που πρακτικά κατέστρεψαν τη δημόσια εικόνα της
Από τη μία, η κυκλοφορία της βιογραφίας της με τίτλο “Ecstasy and Me” που δημοσιεύθηκε το 1966 και από την άλλη ένα φιλμ του Άντι Γουόρχολ που ουσιαστικά την παρουσίαζε ως κλεπτομανή και εμμονική με τις πλαστικές επεμβάσεις έκανε κακό στη φημή της, κάτι που δεν μπόρεσε να αναστρέψει ούτε το ότι κινήθηκε εναντίον του συγγραφέα του βιβλίου. Πρακτικά, το “Bombshell” είναι η πραγματική και άκρως ενδιαφέρουσα ιστορία μιας γυναίκας που υπήρξε κάτι περισσότερο από ντίβα του Χόλιγουντ.
Και μετά ήταν και ο πρότερος μυθιστορηματικός βίος, αυτός τελικά που της χάρισε, ή τουλάχιστον βοήθησε σε όλη την κατοπινή φήμη της. Μόλις στα 18 της χρόνια είχε πρωταγωνιστήσει σε μία εξαιρετικά -για την εποχή της- προκλητική ταινία. Ο λόγος για το Ecstasy, στο οποίο εκείνη υποδυόταν μία δυστυχισμένη, πλην νεαρή παντρεμένη που αποκτά εραστή. Στην ταινία η Lamarr εμφανίζεται σχεδόν γυμνή, ενώ αφήνεται η υπόνοια ότι έχει οργασμό. Τίποτα από αυτά δεν επιτρεπόταν στις ταινίες της εποχής και όπως ήταν φυσικό η φήμη της εκτοξεύθηκε μετά τη συμμετοχή της σ’ αυτήν την ταινία.
Η φήμη της ως μοιραίας γυναίκας ενισχύθηκε όταν εγκατέλειψε τον πρώτο της σύζυγο, έναν εύπορο Αυστριακό έμπορο όπλων. Στο σεμνότυφο 1937 η Lammar με τα υπέροχα σκουρόχρωμα μαλλιά και το πανέμορφο πρόσωπο λέγεται ότι ‘σκασε για το Παρίσι, φορώντας όλα τα πανάκριβα κοσμήματα που της είχε χαρίσει. Τα υπόλοιπα ήρθαν μόνα τους, όταν την ανακάλυψε ο Louis B. Mayer της MGM και την προσέλαβε.
Το μόνο παρήγορο είναι ότι η Lamarr γνώριζε το εφήμερο της βιομηχανίας για την οποία εργαζόταν: «Οι ταινίες έχουν συγκεκριμένο χώρο για να ζουν και συγκεκριμένη ημερομηνία λήξης. Η τεχνολογία είναι για παντού και για πάντα». Και φυσικά, είχε δίκιο.
lifo.gr
