Ένα άγριο θηλαστικό που έχει εξαφανιστεί από την Ελλάδα, έχουν την ευκαιρία να δουν οι επισκέπτες στο Διεθνές Περιβαλλοντικό Κέντρο του Αρκτούρου. Πρόκειται για τον Ευρασιατικό λύγκα (Lynx lynx), ένα εξαιρετικά σπάνιο είδος, το οποίο εδώ και πολλά χρόνια δεν συναντάται στην Ελλάδα, ενώ οι ελάχιστες μαρτυρίες θέασής του, σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση του Αρκτούρου, δεν είναι αξιόπιστες.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του ΑΠΕ-ΜΠΕ τρία ζώα του είδους επανεγκαταστήθηκαν στην Ελλάδα, ο Ντοράι (10 ετών), η Κάρμεν (11 ετών) και η Μίσσι (2 ετών) καθώς και 4 λύκοι οι οποίοι «στάλθηκαν» από το πάρκο Naturland, το οποίο μέχρι πρότινος λειτουργούσε ως ζωολογικός κήπος. Το υποείδος του βαλκανικού λύγκα θεωρείται «κρισίμως κινδυνεύον» καθώς υπολογίζεται ότι λιγότερα από 50 από αυτά τα αιλουροειδή ζουν ακόμη ελεύθερα στη φύση.
«Θέλοντας να καθιερώσει την προστασία του λύγκα και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις που καθιστούν εφικτή την επιστροφή του είδους στη χώρα μας, ο Αρκτούρος προχώρησε στη μετατροπή του Καταφυγίου του Λύκου σε Κέντρο Προστασίας Λύκου και Λύγκα. Οι 3 λύγκες φιλοξενούνται σε ειδικά διαμορφωμένη πτέρυγα και πλέον δίνεται η δυνατότητα φιλοξενίας και άλλων λυγκών στο μέλλον», αναφέρεται σχετικά στο δημοσίευμα του Αρκτούρου.
Με δεδομένη την εξαφάνιση του λύγκα από την Ελλάδα, η οργάνωση έχει προχωρήσει σε μια πρωτοβουλία μελέτης και προστασίας του, η οποία επικεντρώνεται σε έρευνα στο πεδίο με την εγκατάσταση αυτόματων καμερών στα βουνά της Φλώρινας, με στόχο την καταγραφή τυχών ενδείξεων της παρουσίας του είδους και σε δράσεις περιβαλλοντικής ενημέρωσης.
Γιατί εξαφανίστηκε ο λύγκας;
Όπως σημειώνεται στην ανακοίνωση του Αρκτούρου, ο λύγκας εξαφανίστηκε από τις πεδιάδες της Ευρώπης μετά από την καταστροφή τεράστιων πεδινών δασικών εκτάσεων λόγω της επέκτασης και εντατικοποίησης της γεωργίας και, τέλος, την αύξηση και επέκταση του πληθυσμού της υπαίθρου.
Στην Ελλάδα, όπως και στις άλλες χώρες, σημαντικός παράγοντας στην εξαφάνιση του λύγκα ήταν η εξόντωση των μικρών οπληφόρων, κυρίως του ζαρκαδιού αλλά και του αγριόγιδου, ζώα τα οποία αποτελούσαν μεγάλο μέρος της τροφής του. Αυτή του η ιδιαιτερότητα τον έκανε και πιο ευάλωτο στις όποιες αλλαγές στους πληθυσμούς των οπληφόρων.
Η έλλειψη άγριων θηραμάτων έστρεψε το βλέμμα του λύγκα στα οικόσιτα ζώα (αιγοπρόβατα) που ανέβαζαν οι βοσκοί το καλοκαίρι από τα πεδινά στα ορεινά, με αποτέλεσμα τη συχνή θανάτωση μεγάλου αριθμού λυγκών.
ΑΠΕ ΜΠΕ
