Το σχέδιο του υπουργείου για ηλεκτρονικές συναλλαγές – Δυσκολίες στην διασύνδεση POS – ταμειακών
Την επέκταση της υποχρεωτικής αποδοχής πληρωμών με χρεωστικές ή πιστωτικές κάρτες, μέσω μηχανημάτων POS, σε όλες τις επαγγελματικές δραστηριότητες, ακόμα και στα μικρά χωριά σχεδιάζει το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών!
Πρόκειται για ένα από τα πολλά σχέδια που θα τρέξει προσωπικά ο «αρχιτέκτονας της ηλεκτρονικής εφορίας», νυν υφυπουργός Οικονομικών κ. Χάρης Θεοχάρης που έθεσε από το 2012 τα θεμέλια για να διασυνδεθούν σήμερα οι ταμειακές μηχανές με την ΑΑΔΕ. Παρά τα βήματα που έχουν γίνει για τις ηλεκτρονικές συναλλαγές υπάρχουν αρκετοί που. Μεταξύ των κλάδων που σήμερα, δεν είναι υποχρεωμένοι να διαθέτουν POS (ωστόσο αρκετοί χρησιμοποιούν προαιρετικά) είναι:
-Ορισμένα θέατρα -κινηματογράφοι,
-Ταξί,
-Περίπτερα
-Ορισμένα πάρκινγκ
-Χώροι άθλησης, γυμναστήρια
-Μικροπωλητές σε λαϊκές αγορές κλπ,
-Παραδοσιακά καφενεία σε χωριά
-Άλλοι επιχειρηματικοί κλάδοι που σήμερα εξαιρούνται.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών οι ηλεκτρονικές συναλλαγές εκτινάχθηκαν τα τελευταία χρόνια. Ειδικότερα:
-Το 2019, οι αγορές με κάρτες ή αλλά ηλεκτρονικά μέσα έφθασαν στα 40,6 δισ. ευρώ
-Το 2020 , στα 44,7 δισ. ευρώ
-Το 2021, στα 53 δισ. ευρώ και
-Το 2022 υπολογίζεται ότι ξεπέρασαν 65 δισ. ευρώ.
Η αύξηση των ηλεκτρονικών συναλλαγών έχει περιορίσει τις απώλειες από τις δυνητικές εισπράξεις ΦΠΑ στα 2-3 δις. ευρώ από 5-6 δις. ευρώ που ήταν μέχρι πρότινος.
Την ίδια ώρα η ηλεκτρονική διασύνδεση των ταμειακών μηχανών με τα POS διαπιστώθηκε στο παρά πέντε της εφαρμογής της, στο τέλος Ιουνίου, ότι πάσχει από τεχνικά προβλήματα και μάλλον θα καθυστερήσει για λίγο ακόμα. Ίσως και μέχρι τις αρχές του 2024!
Μάλιστα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην τελευταία έκθεση της για το Πρόγραμμα Σταθερότητας της Ελλάδας αναφέρει ότι η φορολογική συμμόρφωση θα μπορούσε να βελτιωθεί με την επέκταση της εφαρμογής των ηλεκτρονικών πληρωμών και την αυξημένη χρήση των πληροφοριών που προέρχονται από τις ηλεκτρονικές πληρωμές. Ως παράδειγμα έφερνε την απόκλιση που καταγράφεται μεταξύ των χαμηλών δηλωθέντων εισοδημάτων και του κύκλου εργασιών των αυτοαπασχολούμενων.
