Στον κόσμο όπου το “πρέπει” και οι υποχρεώσεις βασιλεύουν, o εαυτός μας και οι αναρίθμητες πτυχές του, περιορίζονται. Δεν είναι ό,τι και πιο ευχάριστο να πιέζουμε τον εαυτό μας σε καθημερινή βάση. Χάνουμε την αυθεντικότητά μας, τα χρώματα του χαρακτήρα μας και μεγάλο μέρος της απόλαυσης της ζωής μας. Κάτι που μπορεί να μας κάνει να ξανακερδίσουμε την ομορφιά της ζωής, είναι ο αυθορμητισμός. Πώς μπορούμε να τον δελεάσουμε για να γυρίσει πίσω σε μας;
1. Αφήνουμε τον εαυτό μας να εκφραστεί.
Όλη μας η κοινωνικοποίηση, έχει χτιστεί πάνω στο να προσέχουμε τι λέμε και τι κάνουμε. Αυτό έχει και τα καλά του. Δεν μπορούμε παντού να αφήνουμε τα ένστικτά μας να μιλάνε. Όμως υπάρχει και το άλλο άκρο, το οποίο είναι επίσης επικίνδυνο. Να είμαστε συνεχώς μια ιδιότητα, ένας ρόλος και όχι ο εαυτός μας. Το πρώτο βήμα που θα χρειαστεί για να αποκτήσουμε αυθορμητισμό, είναι να αφήσουμε τον εαυτό μας να εκφράσει αυτό που θέλει. Αν έχουμε άποψη και συνεχώς την κρατάμε μέσα μας, τότε κάποια στιγμή ο εαυτός μας θα μας τιμωρήσει με τη σειρά του καθώς και εμείς τον τιμωρούμε όταν δεν τον αφήνουμε να εκφραστεί. Η ελεύθερη έκφραση είναι το κλειδί για να ξεκλειδώσουμε τον αυθορμητισμό μέσα μας και να νιώθουμε τη χαρά της αφθονίας των επιλογών. Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να είμαστε όσο γίνεται πιο ελεύθεροι.
2. Ελευθερώνουμε πάλι τις δημιουργικές μας συνήθειες.
Χάνουμε την ομορφιά της ζωής από την καθημερινότητά μας, γιατί δεν αφιερώνουμε παραγωγικό χρόνο στον εαυτό μας. Έχουμε ανάγκη τη δημιουργικότητα, αφού αυτή και μόνο αυτή μάς φέρνει χαρά στη ζωή. Ό,τι αγαπάμε, προσπαθούμε να το βάλουμε στην καθημερινότητά μας. Άλλος λατρεύει τη μουσική, άλλος τη ζωγραφική. Οι δραστηριότητες που είναι γεμάτες δημιουργία και μας βοηθούν να εκφραστούμε ελεύθερα είναι πάρα πολλές. Ας το ονομάσουμε όπως θέλουμε, “χόμπι”, δραστηριότητες ελεύθερου χρόνου κτλ. Το μόνο σίγουρο είναι πως έτσι θα ξαναφέρουμε τον αυθορμητισμό! Άλλωστε, αυτό που επιθυμούμε είναι να επιστρέψει στη ζωή μας η δημιουργικότητα, η φαντασία και η περιπέτεια. Όταν αυτές επιστρέψουν, θα μπορούμε να κάνουμε όχι απλώς βήματα, αλλά άλματα.
3. Να θυμηθούμε την παιδική μας ηλικία.
Τα παιδιά είναι αυθόρμητα και δεν έχουν την ικανότητα να πουν τίποτε λιγότερο ή περισσότερο, από την αλήθεια. Σε αυτό το ζήτημα, είναι σημαντικό να ξαναζήσουμε την παιδική μας ηλικία και να φέρουμε πίσω τον αυθορμητισμό μας, ο οποίος θα δώσει ώθηση στη δημιουργικότητά μας και στην ισορροπία μας. Βεβαίως, δε γίνεται να είμαστε το ίδιο ανέμελοι όπως ήμασταν στην παιδική μας ηλικία. Μπορούμε όμως να εκφραζόμαστε όσο γίνεται πιο άμεσα και να μην κρατάμε μέσα μας πράγματα, να μην καταπιέζουμε τις απόψεις μας, τις ανάγκες μας και τις επιθυμίες μας.
4. Εμπιστοσύνη στο ένστικτό μας.
Οι καθημερινές μας υποθέσεις απαιτούν υπολογισμό, ψυχραιμία, διορατικότητα και σίγουρα, πολλή σκέψη. Σαν άνθρωποι όμως, δεν έχουμε μόνο το μυαλό μας. Δεν έχουμε μόνο υπολογιστικές ικανότητες. Η λογική μας είναι απαραίτητη, όμως όλα θέλουν το μέτρο τους, ακόμη και η ίδια η λογική. Η φαντασία που δίνει την ομορφιά στη ζωή μας, υπακούει περισσότερο στο ένστικτο και όχι σε περίσκεψη και υπολογισμούς. Πολλές φορές, μάς έχει τύχει να λέμε πως μάς πρόδωσε η λογική μας και ότι το ένστικτό μας πάνω σε κάτι, ήταν εύστοχο. Αυτό που έχουμε ανάγκη στην πραγματικότητα, είναι μια ισορροπία μεταξύ λογικής σκέψης και ενστίκτου. Το ένστικτο θα μας χαρίσει τη φαντασία και αυτή με τη σειρά της, θα μας χαρίσει αυθορμητισμό και μεγάλη τόλμη για να κάνουμε πράγματα τα οποία βρίσκονται έξω από το κουτί.
tsemperlidou
