Οι καλές μας κρυψώνες δεν φαίνεται τελικά να και τόσο καλές για τη μνήμη μας.
Τι παιχνίδια μπορεί να μας παίξει η μνήμη… Όταν ήμουν μικρή, η γιαγιά μου μου είχε χαρίσει ένα δαχτυλίδι. Στα μάτια μου θυμάμαι ήταν το πιο όμορφο πράγμα που είχα ποτέ μου δει. Ίσως ήταν η στενή σχέση μου μαζί της. Ίσως πάλι που η πέτρα του ήταν κατακόκκινη και λαμπερή. Ίσως επειδή ήξερα πως θα «φύγει» και ήθελα να νιώθω πως την έχω πάντα μαζί.
Δεδομένης της συναισθηματικής αξίας του δώρου μου, αποφάσισα να το προστατεύσω πάση θυσία. Το πήρα λοιπόν και το έκρυψα σε ένα ασφαλές μέρος όπου ήμουν σίγουρη πως δεν θα το έβρισκε ποτέ κανείς. Δυστυχώς όμως όπως αποδείχθηκε, ούτε καν εγώ!
Αν έχετε λοιπόν πάθει κάτι τέτοιο, δεν είστε οι μόνοι. Οι περισσότεροι έχουμε κρύψει κάτι κάποια στιγμή και είμαστε βέβαιοι πως αργότερα θα το βρούμε εύκολα. Ακόμα κι αν η αναζήτηση είναι επιτυχής όμως, η διαδικασία της εύρεσης αποδεικνύεται πιο δύσκολη από ό,τι αναμέναμε.
Μελέτες άλλωστε επιβεβαιώνουν πως περισσότερα από το ένα τέταρτο των πραγμάτων που κρύβουμε δεν τα βρίσκουμε ποτέ.
Μια μυστική τοποθεσία που η μνήμη μας «αρνείται» να συγκρατήσει
Γιατί υπάρχει αυτή η απόσταση μεταξύ της σιγουριάς μας ότι θα βρούμε κάτι αφού… το κρύψαμε καλά και της επιτυχίας μας στο τέλος να το βρούμε;
Φαίνεται πως το πρόβλημα ξεκινά με το μέρος που έχουμε επιλέξει να το κρύψουμε. Αυτό είναι τις περισσότερες φορές ένα σημείο στο οποίο πιστεύουμε πως κανείς ποτέ δεν θα κοιτάξει. Πιθανότατα όμως ούτε εμείς αφού μια ασυνήθιστη τοποθεσία δεν βοηθά τη μνήμη επειδή το αντικείμενο και το μέρος δεν «ταιριάζουν» και επομένως δεν συνδέονται εύκολα μεταξύ τους.
Άλλος ένας πιθανός λόγος που δεν θυμόμαστε την κρυψώνα μας είναι ότι συνήθως μεσολαβούν εβδομάδες ή μήνες μεταξύ απόκρυψης και αναζήτησης, γεγονός που αυξάνει τις πιθανότητες να την ξεχάσουμε.
Ίσως πάλι να βιαστήκαμε να κρύψουμε κάτι για κάποιο λόγο. Αυτή η «διχασμένη» προσοχή είναι γνωστό πως μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την κωδικοποίηση της μνήμης.
Τι να κάνετε εάν δεν μπορείτε να βρείτε πού κρύψατε κάτι
Πείτε λοιπόν ότι ήρθε η μεγάλη μέρα να ανακτήσετε αυτά τα κρυμμένα πράγματα.
Πρώτον, μην πανικοβάλλεστε αν ψάχνετε χωρίς αποτέλεσμα! Κάντε ένα διάλειμμα από τις προσπάθειες αναζήτησης και επιστρέψτε στο πρώτο μέρος που κοιτάξατε για να ελέγξετε ξανά.
Τις περισσότερες φορές, η πρώτη μας παρόρμηση είναι και η σωστή.
Δοκιμάστε επίσης να πάτε λίγο πιο ψηλά, πχ. στο πάνω πάνω ράφι ή λίγο πιο χαμηλά, πχ. κάτω απ’ τη συρταριέρα. Τσεκάρετε με ψυχραιμία τα σημεία ξανά ελαφρώς πιο δεξιά ή πιο αριστερά σε σχέση με πριν.
Πώς να κρύψετε κάτι έτσι ώστε να το… ξαναβρείτε
Αρχικά, πάρτε το χρόνο σας για να αποφασίσετε ποια θα είναι η κρυψώνα σας. Μην το κάνετε ενώ βιάζεστε να κάνετε κάτι άλλο. Οι διανοητικοί περισπασμοί που συνοδεύουν τη βιασύνη «ανταγωνίζονται» τη μνήμη.
Επιπλέον, δοκιμάστε τρόπους που αυξάνουν την πιθανότητα να θυμάστε. Για παράδειγμα, πείτε αυτό που κάνετε φωναχτά: «Κρύβω το ρολόι μου μέσα στο κουτί των παπουτσιών στην ντουλάπα». Ή τραβήξτε μια selfie στο σημείο, δείτε την εικόνα μερικές φορές και ύστερα την διαγράφετε.
Άλλη μια καλή πρακτική ανάκτησης είναι να βάλετε το αντικείμενο κάπου και ανά σχετικά τακτά χρονικά διαστήματα να το βγάζετε και να το επαναφέρετε στην κρυψώνα του.
