Σε μια κίνηση που θα μπορούσε να καταταχθεί στις πιο “μυρωδάτες” σελίδες της πολιτικής ακτιβισμού, οι αγρότες της Καστοριάς αποφάσισαν να διαμαρτυρηθούν με έναν τρόπο που δύσκολα θα ξεχαστεί. Πέταξαν κοπριά στην είσοδο της Αντιπεριφέρειας, μετατρέποντας την περιοχή σε έναν απέραντο στάβλο.
Η αντιαισθητική αυτή εικόνα δεν είναι μόνο μια οπτική πρόκληση αλλά και ένα ολίσθημα προς την πλήρη έλλειψη ενσυναίσθησης. Απ’ ό,τι φαίνεται, η λογική του “θα τους δείξουμε εμείς” πήρε σάρκα και οστά με τον πιο κυριολεκτικό και ακραίο τρόπο. Και ενώ οι αγρότες είχαν κάθε δικαίωμα να διαμαρτυρηθούν, κανείς δεν φαίνεται να έχει σκεφτεί τις συνέπειες αυτής της “μυρωδάτης” πρωτοβουλίας.
Φυσικά, όπως είναι προβλέψιμο σε αυτό το θέατρο του παραλόγου, τις κοπριές δεν θα τις καθαρίσουν ούτε ο Πρωθυπουργός, ούτε ο Υπουργός, ούτε κάποιος βουλευτής.
Οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα, οι αθώοι παρατηρητές αυτής της παράστασης, θα είναι αυτοί που θα κληθούν να καθαρίσουν το σκηνικό. Αυτοί που με τη σκληρή τους εργασία φροντίζουν για την καθαριότητα της πόλης, θα πρέπει τώρα να αντιμετωπίσουν και την κυριολεκτική βρωμιά της πολιτικής διαμάχης.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που θα αναρωτηθούν αν αυτή η πράξη διαμαρτυρίας έχει κάποια ουσιαστική αξία ή αν απλώς επιβεβαιώνει την παλιά καλή ρήση: “Όταν δεν έχεις επιχειρήματα, πετάς… κοπριά”.
Και ενώ οι αγρότες ενδεχομένως να πίστευαν πως με αυτόν τον τρόπο θα έφταναν το μήνυμά τους στα αυτιά (και τις μύτες) της κυβέρνησης, το μόνο που κατάφεραν ήταν να δημιουργήσουν περισσότερη δυσφορία και αποστροφή στον κόσμο της Καστοριάς.
Στο τέλος της ημέρας, η κοπριά θα καθαριστεί, η ζωή θα συνεχιστεί, αλλά οι μέθοδοι διαμαρτυρίας που επιλέγουμε λένε πολλά για εμάς ως κοινωνία. Ίσως να ήρθε η ώρα να σκεφτούμε πιο δημιουργικές και λιγότερο… αρωματικές μεθόδους για να εκφράσουμε τις ανησυχίες μας. Μέχρι τότε, ας ελπίσουμε ότι τα επόμενα “μηνύματα” που θα δοθούν δεν θα χρειάζονται μάσκες και γάντια για να αντιμετωπιστούν.
Διαβάστε ακόμα:
