Του Τάσου Δούκα
Η προσπάθεια να συμπιέσεις σε 32 τραγούδια και 3 ορχηστρικά την ιστορία της Ελληνικής μουσικής και να ξεχωρίσεις τα καλύτερα είναι πράγματι “εφιάλτης”.
Και αυτό γιατί μπαίνει στη μέση και το υποκειμενικό στοιχείο. Δηλαδή, υπάρχουν τραγούδια πολύ αγαπημένα, οπότε αρχίζει και το μπέρδεμα. Αρχίζουν οι τύψεις. Αρχίζουν τα τραγούδια, που αποκλείονται, να διαμαρτύρονται! Καταλαβαίνετε…
Η χθεσινή μουσική παράσταση προσέφερε ένα εύρος τραγουδιών που αρχίζει από τα πρώτα ρεμπέτικα της δεκαετίας του 1930 για να καταλήξει στα καθαρά λαϊκά αλλά και έντεχνα τραγούδια της σύγχρονης εποχής. Τραγούδια διαχρονικά που δεν «αγγίζουν» μόνο όσους τα γνώρισαν την εποχή που γεννήθηκαν, αλλά συνεχίζουν να μαγεύουν τις επόμενες γενιές, μέχρι και αυτήν του σήμερα που μόλις τα ανακαλύπτει.
Τελικά Τα Τραγούδια γράφουν ιστορία ? ή μήπως η ιστορία γράφει Τραγούδια ??
