Αν προσπαθήσει κάποιος να υπολογίζει πόσες φορές έχει αλλάξει τις τελευταίες πέντε – και βάλε- δεκαετίες το εξεταστικό σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ , σίγουρα θα χάσει το μέτρημα!
Φυσικά με το πέρασμα των ετών το σύστημα εισαγωγής, οι πανελλαδικές εξετάσεις είναι αναγκαίο ν΄ αλλάζει αφού συντελούνται σημαντικές αλλαγές στην εκπαίδευση γενικότερα, στην επιστήμη, στις νέες τεχνολογίες , στην αγορά εργασίας κλπ. Όμως εκτός από αυτή την ανάγκη, υπήρχε και η σφοδρή επιθυμία σχεδόν όλων των υπουργών Παιδείας να συνδέσουν τη θητεία τους στο πολύπαθο αυτό υπουργείο με την αλλαγή του εξεταστικού συστήματος ακόμη και εάν αυτό δεν ήταν αναγκαίο, για κάποια συγκεκριμένη περίοδο.
Συνήθως βέβαια τα έκαναν «θάλασσα» και πάρα πολλοί για τον ίδιο λόγο έφευγαν κακήν κακώς από το υπουργείο, ενώ κάποιοι δεν μπορούσαν μετά να εκλεγούν ούτε βουλευτές! Με εξαιρέσεις πάντα , αλλά συνήθως οι περισσότεροι ξήλωναν το σύστημα του προηγούμενου, έκαναν ορισμένα «μπαλώματα» και παρουσίαζαν τα φιλόδοξα σχέδιά τους τα οποία…πλήρωναν τα παιδιά και οι ελληνικές οικογένειες.
1963 — 1964
Ο πρωθυπουργός και υπουργός Παιδείας Γεώργιος Παπανδρέου εκτός από τη δωρεάν παιδεία, θέσπισε τις εισιτήριες εξετάσεις για τα Πανεπιστήμια και προσδιόρισε τέσσερις ομάδες σχολών. Οι απόφοιτοι του Λυκείου είχαν δικαίωμα συμμετοχής στις εξετάσεις για τα Πανεπιστήμια και τις Παιδαγωγικές Ακαδημίες, αντίστοιχα, οι απόφοιτοι των τεχνικών Λυκείων διεκδικούσαν τις θέσεις στις σχολές των υπομηχανικών.
1966
Δύο χρόνια αργότερα εισάγεται και το λεγόμενο «Ακαδημαϊκό Απολυτήριο» (με δύο τύπους, Α και Β) και εισιτήριες εξετάσεις το Σεπτέμβριο. Ο Α΄τύπος προσδιόριζε τη θεωρητική κατεύθυνση και ο Β΄τύπος αναφερόταν στη θετική κατεύθυνση. Οι μαθητές επέλεγαν μεταξύ των δύο κατευθύνσεων και εξετάζονταν στον Α΄ ή στον Β΄ τύπο σύμφωνα με τις αιτήσεις τους, ανεξάρτητα από τον τύπο Λυκείου που είχαν φοιτήσει (κλασικό ή πρακτικό).
1976
H ΝΔ και ο Γεώργιος Ράλλης επαναφέρουν τη μεταρρύθμιση του 1963-64 με παραλλαγές. Θεσπίζονται εισαγωγικές εξετάσεις και στα Λύκεια ώστε ο αριθμός όσων θα εισάγονταν να μην είναι κατά πολύ μεγαλύτερος από αυτόν που κατόπιν θα εισάγονταν στα ΑΕΙ