Αυτός ο χάρτης κυκλοφορεί ευρέως ανάμεσα στις γυναικείες ομάδες του facebook. Είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό το εύρος των περιστατικών, αλλά και όλη η προσπάθεια που καταβάλλεται από τον ιστότοπο https://sexharassmap.espivblogs.net/.
Ποιος είναι ο σκοπός του χάρτη
Σκοπός του SexHarassMap είναι η καταγραφή περιστατικών σεξιστικής και έμφυλης βίας σε πανελλαδικό επίπεδο. Με αυτόν τον τρόπο επιδιώκουμε να βάλουμε τέλος στην ανοχή της σεξιστικής και έμφυλης βίας, αναδεικνύοντας καθημερινά βιώματα κοριτσιών και γυναικών στο δρόμο, στο σπίτι, στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στη δουλειά, στα λεωφορεία, στο μετρό, κλπ. Βιώματα που αποτελούν συμπτώματα της πατριαρχίας, που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας, αλλά δεν απασχολούν σχεδόν ποτέ τη δημόσια συζήτηση, παρά μόνο εάν εξελιχθούν σε ακραία βία, όπως η γυναικοκτονία, οπότε και παρουσιάζονται ως «μεμονωμένα περιστατικά», «εγκλήματα πάθους» ή «οικογενειακά δράματα».
Θέλουμε να μπορούμε να καταγγείλουμε τη βία της καθημερινότητάς μας χωρίς ντροπή και φόβο, χωρίς ενοχή, χωρίς να υποτιμηθεί ή να απαξιωθεί αυτή η εμπειρία, για να αντιδράσουμε συλλογικά απέναντι σε αυτό το φαινόμενο που παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις.
Η πάλη ενάντια στην πατριαρχία, το σεξισμό και την έμφυλη βία ξεκινάει από τον δρόμο, τη δουλειά, το σπίτι, το σχολείο κλπ. και ελπίζουμε το SexHarassMap να αποτελέσει εργαλείο αυτής της πάλης. Διεκδικούμε εκ νέου το δημόσιο λόγο και χώρο από τους σεξιστές.
Εδώ μπορείτε να αναφέρετε ή/και να καταγγείλετε ανώνυμα περιστατικά που σας έχουν συμβεί ή στα οποία υπήρξατε μάρτυρες καθώς και να βρείτε πληροφορίες/οδηγίες για το που να απευθυνθείτε για νομική, ψυχολογική ή άλλη υποστήριξη.Μια από τις ιδιαιτερότητες όμως της έμφυλης βίας και καταπίεσης είναι η σιωπή και η ντροπή που τις περιβάλλει. Η ενοχοποίηση και απαξίωση των θυμάτων, η απουσία του σεξισμού ως ζήτημα από τις καθημερινές συζητήσεις, η υποτίμηση των περισσότερων περιστατικών δημιουργούν ένα κλίμα αποθάρρυνσης κι έναν φαύλο κύκλο: βιώνεις σεξιστική βία – νιώθεις ότι δεν μπορείς να μιλήσεις γι αυτό – εσωτερικεύεις το βίωμα ως προσωπικό θέμα – καταλήγει να θεωρείται δεδομένο.
Μόνο που ο σεξισμός δεν είναι καθόλου προσωπικό θέμα, είναι συλλογικό βίωμα. Δεν υπήρξε ποτέ κάτι μεμονωμένο, τυχαίο ή ατυχές. Όσο λιγότερο μιλάμε για αυτό, τόσο μεγαλώνει η ανοχή της κοινωνίας απέναντι του, τόσο περισσότερο κανονικοποιείται.
Με αυτόν τον χάρτη θέλουμε να αναγκάσουμε τον κόσμο να δει το πρόβλημα στην πραγματική του έκταση και μορφή, να μην μπορεί να κάνει ότι δεν άκουσε, δεν είδε, δεν ήξερε.
Τα περιστατικά που καταγράφονται η ομάδα τα εντάσσει στις εξής κατηγορίες:
– γυναικοκτονία (μαύρο)
– βιασμός/ξυλοδαρμός (μπορντώ)
– ενδοοικογενειακή βία (μωβ)
– σεξουαλική παρενόχληση (πορτοκαλί σκούρο)
– λεκτική παρενόχληση (πορτοκαλί ανοιχτό)
– παρενόχληση στα social media (καφέ)
– διάκριση/παρενόχληση στον χώρο εργασίας (γκρι)
– αγνόηση γυναικών ή/και έμφυλων εγκλημάτων από τις αρχές (κίτρινο)
– άδικη δικαστική απόφαση (τιρκουάζ)
– trafficking (μπλε)
Δειτε τον χάρτη ΕΔΩ:
