«…Ελπίζω να δω τα Μάρμαρα πίσω στην Αθήνα προτού πεθάνω. Αν όμως έρθουν αργότερα, εγώ θα ξαναγεννηθώ…». Σε αυτές τις 17 λέξεις συμπυκνώνεται όλο το πάθος της Μελίνας Μερκούρη για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στην εστία τους, στο σημείο δηλαδή από το οποίο εκλάπησαν πολλά χρόνια πριν.
Διεκδίκησε με πάθος την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα και κατακεραύνωνε όλους όσους αναφερόντουσαν σε αυτά χαρακτηρίζοντας τα «Ελγίνεια».
«Υπάρχουν τα Μάρμαρα του Παρθενώνα. Δεν υπάρχουν Ελγίνεια Μάρμαρα. Όπως υπάρχει ο Δαβίδ του Michael Angelo, υπάρχει η Αφροδίτη του Da Vinci, υπάρχει ο Ερμής του Πραξιτέλη, υπάρχουν οι Ψαράδες στη θάλασσα του Turner, υπάρχει η Capella Sixtina. Δεν υπάρχουν Ελγίνεια Μάρμαρα» είχε τονίσει στην ομιλία της το 1986 στην Οξφόρδη, παρουσία μάλιστα του νυν πρωθυπουργού της Βρετανίας Μπόρις Τζόνσον.
Σήμερα, 18 Οκτωβρίου 2019, μπαίνουμε στο έτος κατά το οποίο συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη γέννηση της Μελίνας Μερκούρη. Της διεθνούς σταρ του κινηματογράφου και του θεάτρου, της αγωνίστριας της Δημοκρατίας, της πολιτικού, της μακροβιότερης υπουργού Πολιτισμού, της μεγάλης Ελληνίδας.
Είκοσι πέντε χρόνια μετά από τον θάνατό της, το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού ανακηρύσσει το 2020 ως έτος Μελίνας Μερκούρη. Κατά τη διάρκεια της χρονιάς θα πραγματοποιηθεί σειρά εκδηλώσεων, σε συνεργασία με το Ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη. Περισσότερες λεπτομέρειες θα ανακοινωθούν στη συνέντευξη Τύπου της υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Λίνας Μενδώνη, την προσεχή Δευτέρα 21 Οκτωβρίου.
Τελευταία ελληνίδα θεά
Είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής στη γυναίκα που χαρακτηρίστηκε “η τελευταία Ελληνίδα θεά”, αλλά δεν επαναπαύθηκε σε αυτόν τον τίτλο. Παρά τη διεθνή αναγνώριση που είχε ως ηθοποιός, η Μελίνα Μερκούρη σε όλη της τη ζωή έδινε μάχες. Μάχες εναντίον της δικτατορίας και αγώνες για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα. Παράλληλα με αυτές τις μάχες, η Μελίνα χάραξε μια επιθετική πολιτική πολιτιστικής διπλωματίας και δημιούργησε σημαντικούς θεσμούς που εξακολουθούν να υπάρχουν έως σήμερα, όπως η Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, τα ΔΗΠΕΘΕ, αλλά και μεγάλα έργα, όπως η ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων της Αθήνας.
Η απώλειά της υπήρξε τεράστια για τον ελληνικό πολιτισμό. Η απουσία της παραμένει αισθητή και μεγάλη. Τη θυμόμαστε και τιμούμε τη μνήμη και την προσφορά της.
