8 Απριλίου: Αγάβου, Ερμού, Ασυγκρίτου… Σαν σήμερα το 1820 σ΄ ένα χωράφι της Μήλου ξεπροβάλει η Αφροδίτη μπροστά σε «Δάχτυλα βάρβαρα κι’ ανάξια μάτια»…
Ήταν μια μέρα ανοιξιάτικη, σαν τη σημερινή: 8 Απριλίου του 1820, όταν η Αφροδίτη της Μήλου ξαναγύρισε στο φως. Ο αγρότης Γιώργος Κεντρωτάς, όταν έσκαβε στο χωράφι του, ούτε στα πιο ζαλισμένα του όνειρα δεν θα ‘χε δει αυτό που ξεπρόβαλε και που θα έμελλε να στολίζει μέχρι σήμερα το μεγαλύτερο μουσείο του κόσμου, το Λούβρο. Κάτω από σωρό πέτρες, η αξίνα του έδωσε ξανά το φως στα μάτια της θεάς Αφροδίτης.
Ένα υπέροχο άγαλμα, από τον κορμό και πάνω, είχε ανακαλυφθεί. Ο Γάλλος Ολιβιέ Βουτιέ, αξιωματικός του πλοίου «Εσταφέτ» που -άλλοι λένε τυχαία, άλλοι ότι αναζητούσε αρχαία στην περιοχή – βρέθηκε κοντά, κατάλαβε την αξία του ευρήματος, έπεισε το γεωργό να βρει και το υπόλοιπο μισό και αφού ήρθε κι αυτό στην επιφάνεια, σκίτσαρε και τα δύο τμήματα του αγάλματος. Ο Βουτιέ ανακοίνωσε την ανακάλυψη στον υποπρόξενο της Γαλλίας στη Μήλο, η οποία τότε ήταν σταθμός ανεφοδιασμού του γαλλικού ναυτικού. Η ιστορία είναι μεγάλη και δεν προσφέρεται ο παρόν χώρος για να την αναπτύξουμε. Το υπέροχο άγαλμα του τέλους ελληνιστικής – αρχών ρωμαϊκής εποχής «ταξίδεψε» στη Γαλλία ως δώρο στον βασιλιά Λουδοβίκο ΙΗ κι εκείνος δώρισε το δώρο στο μουσείο του Λούβρου, όπου μέχρι σήμερα γοητεύει τους επισκέπτες. Θεά Αφροδίτη, είναι αυτή…
Κάτι που πολλοί δεν γνωρίζουν είναι ότι – όπως υποστηρίζεται – είχαν ανακαλυφθεί και τα δυο ακρωτηριασμένα χέρια του αγάλματος, αλλά χάθηκαν στο ταξίδι προς τη Γαλλία! Η αφήγηση του γιου του αγρότη, Δημήτρη Κεντρωτά, πολλά χρόνια μετά την ανακάλυψη δεν χωρά παρερμηνείες. «Η μεν αριστερά χειρ απέκρυπτε τους μαστούς η δε δεξιά εκράτει μήλον»…
Διαβάστε ακόμα: Η μέρα που ένας γεωργός στη Μήλο έβγαλε απ΄το χώμα την Αφροδίτη
