Κατ’ αρχάς, να πούμε το εξής: Όλοι έχουμε εκείνες τις απαίσιες μέρες, που νιώθουμε πως τίποτα δεν πάει καλά, πως όλη μας τη ζωή την έχουμε πάρει λάθος και καιρός να αλλάξουμε ζωή. Μπορούμε επίσης με το χέρι στην καρδιά να σου πούμε πως εννιά φορές στις δέκα αυτή η εντύπωση είναι λάθος, και η απόφαση που πας να πάρεις και να τα τινάξεις όλα στον αέρα βεβιασμένη. Γι’ αυτό σου φτιάξαμε έναν μικρό οδηγό για τις μέρες εκείνες που σκέφτεσαι να τα παρατήσεις όλα και να πάρεις τα βουνά, ή να πας να γίνεις πριγκίπισσα, ή κάτι εξίσου μη ρεαλιστικό.
Μην πάρεις αποφάσεις: Καμία σοφή απόφαση δεν λήφθηκε ποτέ εν βρασμώ ψυχής. Είναι πολύ εύκολο, αν περνάς μια κακή μέρα, ο συλλογισμός σου να κάνει το άλμα επί κοντώ από το «μου τη σπάει το αφεντικό μου» στο «να σου πω και κάτι; Μόνο πίκρες με έχει κεράσει αυτή η δουλειά, ούτε μία καλή μέρα δεν μπορώ να θυμηθώ (ψέμα του εγκεφάλου σου, μην το ακούς), θα πάω και θα τους τινάξω το μ^0Υρ$€%# στον αέρα». Ακόμα και αν αυτή η σκέψη σου φαίνεται πέρα για πέρα σωστή, και δεν μπορείς να βρεις ούτε ένα αντεπιχείρημα, βάλε στο μυαλό σου ότι θα παραιτηθείς σε τέσσερις μέρες. Στοίχημα ό,τι θες πως την επόμενη μέρα που θα ξυπνήσεις θα το ξανασκεφτείς.
Άκου μια φωνή της λογικής: Μίλα για όλα αυτά που σκέφτεσαι στον πιο ψύχραιμο φίλο που έχεις. Αν δεν σε συνεφέρει επιτόπου, τουλάχιστον θα φυτέψει τον σπόρο της αμφιβολίας μέσα σου, ότι όλα αυτά που λες είναι τρέλες, κι αυτό θα βοηθήσει να δεις τα πράγματα πιο ψύχραιμα την άλλη μέρα το πρωί που θα ξυπνήσεις με πιο καθαρό μυαλό. Sleep on it, που λένε και οι φίλοι μας οι Βρετανοί.
Κάνε κάτι διασκεδαστικό: Είτε αυτό σημαίνει να βγεις με τον πιο ζωηρό φίλο που έχεις και να πιείτε μέχρι να ξεχάσετε τα ονόματά σας (προσοχή-προσοχή: μόνο αν είσαι από τους ανθρώπους που το αλκοόλ τους φτιάχνει το κέφι, και όχι από αυτούς που τους ρίχνει) είτε να σπαταλήσεις δυο ώρες βλέποντας αστεία βίντεο με πιγκουίνους στο YouTube, ό,τι λειτουργεί για να σε κάνει να ξεχαστείς και να διακόψει τη δυστυχία που παίζει σε λούπα στο μυαλό σου.
Μην πιέζεσαι να κάνεις τα πάντα: Τις κακές μέρες κάνουμε τα απολύτως απαραίτητα, το έχουμε ξαναπεί αυτό. Μόνο τα project στη δουλειά που έχουν deadline σήμερα, όχι την άπλυτη στοίβα στον νεροχύτη από τα χτες, ούτε το τηλεφώνημα που έχεις τάξει στη θεία Μαριγώ εδώ και μια βδομάδα, ούτε το ερωτηματολόγιο που θέλει ο κολλητός σου να συμπληρώσεις για την πτυχιακή του –εκτός αν την παραδίδει κι αυτός σήμερα. Γενικώς, ό,τι μπορεί να αναβληθεί για αύριο, αναβάλλεται. Τις κακές μέρες προέχει η ψυχική σου υγεία. (Αρκεί οι κακές μέρες να είναι μια φορά τον μήνα ας πούμε, έτσι; Όχι μέρα παρά μέρα)
Από την άλλη, μην παρακανακεύεις τον εαυτό σου: Η φωνή στο κεφάλι σου που λέει «δεν αντέχω άλλο, παράτα τα, παράτα τα, παράτα τα» δεν είναι φίλος σου, και δεν έχει δίκιο. Είναι το διαβολάκι στον αριστερό σου ώμο, που δεν έχει ενοίκια και λογαριασμούς να πληρώσει, δεν θα ζήσει με τις επιπτώσεις των αποφάσεων που είσαι έτοιμος να πάρεις, δεν θα είναι καν εκεί την άλλη μέρα να σου πει «καλά έκανες μωρέ που τα τίναξες όλα στον αέρα, δεν άντεχα άλλο». Μην βλέπεις αυτή τη φωνή σαν σύμμαχο, δες την σαν εχθρό που αν δεν μπορείς να τον συνετίσεις με λογικά επιχειρήματα απλώς θα τον αγνοήσεις μέχρι να το βουλώσει.
Ηρώ Κουνάδη
