Όσα χρόνια και αν έχουν περάσει από τότε που τελείωσες το σχολείο, η αίσθηση πως η νέα χρονιά ξεκινά τον Σεπτέμβρη, και όχι τον Ιανουάριο, δεν φεύγει.
της Ηρώς Κουνάδη
Δεν είναι μόνο τα σχολικά κατάλοιπα. Σίγουρα, σε μεγάλο βαθμό είναι κι αυτά. Όμως, αν το καλοσκεφτείς, είναι περίεργο να γιορτάζουμε την αλλαγή της χρονιάς σε ένα χρονικό σημείο που δεν αλλάζει τίποτα. Τι διαφορά έχει ο Δεκέμβριος από τον Ιανουάριο; Απολύτως καμία. Ενώ ο Αύγουστος με τον Σεπτέμβριο είναι η μέρα με τη νύχτα.
Εμείς λοιπόν λέμε να θεσπίσουμε έναν παγανιστικό εορτασμό της νέας χρονιάς εκεί κάπου στις αρχές Σεπτέμβρη. Κι έχουμε σοβαρά επιχειρήματα για να το υποστηρίξουμε.
Ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας των αλλαγών
Οι περισσότερες μετακομίσεις, μετακινήσεις, ανακατατάξεις σε δουλειές, ακόμα και παραιτήσεις συμβαίνουν εκεί γύρω στα τέλη Αυγούστου-αρχές Σεπτέμβρη. Ειδικά αυτό το τελευταίο (με τις παραιτήσεις) εξηγείται από το γεγονός πως στις διακοπές έχεις επιτέλους χρόνο να σκεφτείς, να επανεξετάσεις αν σου αρέσει ή όχι η επαγγελματική ζωή σου (που κακά τα ψέματα, επηρεάζει και όλη την υπόλοιπη ζωή σου) και να τολμήσεις νέα σχέδια αν είσαι τύπος ριψοκίνδυνος.
Η ακαδημαϊκή χρονιά συμπαρασύρει τα πάντα στο πέρασμά της
Όπως λέγαμε στην αρχή, και δεκαετίες να έχουν περάσει από τα μαθητικά/ φοιτητικά σου χρόνια, ο Σεπτέμβρης πάντα σε βάζει σε σκέψεις για νέα ξεκινήματα: Μήπως να μάθεις φέτος μια ξένη γλώσσα; Μήπως να ξεκινήσεις εκείνο το μεταπτυχιακό που πάντα ονειρευόσουν; Μήπως να γραφτείς σε μαθήματα κρουστών/ κεραμικής/ ικεμπάνα; Και τίποτα τελικά να μην κάνεις, η σκέψη κάπως παβλοφικά από το μυαλό θα σου περάσει.
Η πόλη τον Σεπτέμβρη βράζει
Δεν είναι δα και μυστικό πως η κίνηση στους δρόμους τον Σεπτέμβρη είναι η χειρότερη όλης της χρονιάς. Ή η καλύτερη, αν σκεφτείς πως η κίνηση οφείλεται στο ότι όλοι κάπου πάνε, όλοι κάτι θέλουν να κάνουν, η πόλη έχει ξανά ζωή, η πόλη μοιάζει με γιορτή. Και τα βράδια όλοι είναι έξω. Σύγκρινέ το τώρα αυτό με τη διάχυτη μελαγχολία που ακολουθεί τις γιορτές τα σκοτεινά απογεύματα του Ιανουαρίου, και πες μας πότε θα έπρεπε να γιορτάζουμε την αλλαγή της χρονιάς.
Τον Σεπτέμβρη παίρνεις ουσιαστικές αποφάσεις
Αντί να φτιάχνεις λίστες με ευσεβείς πόθους τύπου «θα κόψω το κάπνισμα» κατά το αμερικάνικο έθιμο του Ιανουαρίου, τον Σεπτέμβρη γυρνάς με φόρα και ανανεωμένος/η από τις διακοπές (ή έστω, τις βουτιές του ΣΚ) και έχεις το απόθεμα ενέργειας να αναδιοργανώσεις το γραφείο σου, να αναλάβεις καινούρια πράγματα στη δουλειά, να ξεκινήσεις τα μαθήματα που λέγαμε προηγουμένως, ακόμα και να γραφτείς γυμναστήριο χωρίς το deadline του «σε δυο μήνες βγαίνω παραλία» να σε αγχώνει και τελικά να σε αποθαρρύνει, γιατί ματαιότητις ματαιοτήτων, σε δυο μήνες τίποτα δεν προλαβαίνεις να κάνεις κι αυτό το ξέρεις απ’ όλους πιο καλά.
