Συνεχίζει ο κλάδος να εθελοτυφλεί, να αναλώνεται σε ομφαλοσκοπήσεις, να αναζητά τζάμπα βυζί στο “μισητό” του κράτος, να στραγγαλίζει την περιοχή προσπαθώντας να πείσει ότι όλα θα πάνε καλά, όταν η παγκόσμια αγορά τον έχει πλέον απαξιώσει…
-Όταν λοιπόν μιλάς για “θέμα χρόνου στην ανάπτυξη του κλάδου” σημαίνει ότι έχεις βρει τις αγορές, άρα δεν χρειάζεσαι το κράτος…
-Όταν πλέον ο κλάδος αποτελεί αμελητέα ποσότητα στην διαμόρφωση του τοπικού ΑΕΠ δεν γίνεται να μιλάς για “κορυφές” σε πανελλαδικό και τοπικό επίπεδο.
-Όταν παραμένεις διαχρονικά ανώριμος και υποχείριο επικοινωνιακά στον κάθε σιχαμένο πολιτικάντη που σε αρμέγει “χορηγικά” με αντάλλαγμα τελικά “μπουκλούκια” και κορδωμένες φωτογραφίσεις, δεν μπορείς να μιλάς για “έκδηλο ενδιαφέρον” που μυρίζει κρατικά (από αυτά που βρίζεις ολημερίς) δανειακά ξεροκόματα χωρίς αντίκρυσμα, για πιστοποίηση και τελικά διαχρονική υφαρπαγή της ψήφου, ώστε να ζουν αυτοί καλύτερα και εσύ συνέχεια απορημένος.
-Όταν μιλάς για προσφορά εργασίας, πρέπει να ξεπεράσεις τα 2€ την ώρα ανταμοιβή, τις απλήρωτες εισφορές, τις απλήρωτες υπερωρίες, τις “ώρες του αφεντικού”, την αδήλωτη εργασία. Κι ακόμα περισσότερο ποια υπήρξε η προσφορά εργασίας και παράλληλα αξιοποίηση πτυχιούχων από το Πανεπιστήμιό μας των τμημάτων Διεθνούς Εμπορίου και Δημοσίων Σχέσεων, που ο κλάδος επέμενε στην δημιουργία τους όταν κάποιοι άλλοι επιμέναμε σε κάτι άλλο τότε (ΤΕΙ συντηρητών αρχαιοτήτων); Το “μισητό” τους δημόσιο, και τότε τους είχε κάνει την χάρη. Παρεμπιπτόντως, όσους ρώτησα αν αξιοποίησαν κάποιον νέο επιστήμονα, η επωδός ήταν πάντα η ευγενικά ίδια: “Αρε που ξέρουν αυτοί ρε”! Και αυτή την απάντηση την δίνανε αυτοί που τον 21ο αιώνα ήδη, δεν έχουν αποφασίσει ποιός θα είναι ο ρόλος τους στην επιχείρησή τους. Βιοτέχνης; Έμπορος; Σχεδιαστής; Πωλητής; Διαφημιστής; Απλά εργοδότης; Τι;
-Όταν μιλάς για ιστορία και πολιτισμό πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι αυτή η πόλη δεν είναι τσιφλίκι σου να γκρεμίζεις αρχοντικά και ιστορικά κτίρια για να φτιάξεις πολυκατοικίες και να αρμέγεις με κάθε τρόπο την ικμάδα της, αντί να προχωρήσεις σε ευεργετήματα ανταπόδοσης προς αυτή που αιώνες τώρα υπομένει την ξιπασιά, την αλαζονεία, την κερδοσκοπία, τον αρχοντοχωριατισμό. Οι συγκρίσεις με την ξαδελφούλα Σιάτιστα ανοιχτές και διαθέσιμες.
-Δεν γίνεται να μιλάς για πολιτισμό και ιστορία ακόμη και του ίδιου του κλάδου όταν δεκαετίες τώρα στάθηκες ανίκανος να δημιουργήσεις έστω το αυτονόητο, το πιο απλό, να τιμήσεις το ψωμί που τρως με “ένα μουσείο Γούνας” δηλαδή, με εισφορές τιμής ένεκεν ΔΙΚΕΣ σου, αλλά και εδώ περιμένεις το κακό κατά τα άλλα Δημόσιο να στο φτιάξει.
-Πως γίνεται να μιλάς για πολιτισμό και ιστορία όταν λερώνεις με τις φάρμες σου και τις εγκαταστάσεις σου σημαντικότατες ιστορικά και πολιτισμικά περιοχές του τόπου σου όπως τα Κορέστεια ή επιμολύνεις το περιβάλλον ή όταν χτίζεις τις “περήφανες” πλην άδειες σήμερα πολυκατοικίες σου, ασφυκτικά πάνω στα υπολειπόμενα μνημεία όπως οι βυζαντινοί ναοί και μάλιστα με περισσή θρασύτητα τους χρησιμοποιείς για να αποκτήσεις ιστορική και αρχοντική αύρα…τι κρίμα…
-Όταν σήμερα θα έπρεπε η Καστοριά να είναι παγκόσμιος leader στην τεχνολογία του προϊόντος της Γούνας, σχεδιάζοντας και παράγοντας πρωτότυπα και σύγχρονα μηχανήματα και εξαρτήματα, καθορίζοντας μελλοντικά τις εξελίξεις και εξασφαλίζοντας την βιωσιμότητά της, προτίμησες να σφυρίζεις αδιάφορα ή το χειρότερο να προσπαθείς να στραγγαλίσεις τον συνάδελφό σου επιχειρηματία μη και τυχόν σε ξεπεράσει στα κέρδη ή καταφέρει και “βάλει βρακί ο ξεβράκωτος”. Πάντα ο άλλος, ο γείτονάς σου, ήταν το πρόβλημα και ποτέ του μέλλον σου.
-Όταν επενδύεις τα υπερ-κέρδη σου σε άλλες περιοχές για νέα υπερ-κέρδη, ενώ παράλληλα απαξιείς να φροντίσεις στο ελάχιστο αυτή την γραία Καστοριά που υπομένει τα πάντα σου στην καμπούρα της πως περιμένεις επιπλέον ανταλλάγματα και κέρδη από αυτήν;
-Και φυσικά, καταληκτικά, κανείς δεν ασχολείται με τις εκατοντάδες “ΜΕΤΑΓΟΥΝΟΠΟΙΗΤΙΚΕΣ” λύσεις αρχικά είτε μέσα από τον τουρισμό είτε τον πρωτογενή τομέα και την μεταποίηση, που θα μπορούσαν να επαναφέρουν την ευημερία με γοργούς ρυθμούς στην περιοχή. Δεν θέλεις να ακούς αυτή τη λέξη μη και τυχόν οι γραπωμένοι είλωτες σηκώσουν κεφάλι και αντικρίσουν άλλο φως, άλλους ορίζοντες, άλλες προοπτικές μήπως και κρατήσουν τα βλασταρια τους στον τόπο τους.
Υ.Γ. Το β΄πρόσωπο που χρησιμοποιώ αφορά τον κλάδο της γουνοποιίας και όχι συγκεκριμένα πρόσωπα. Άλλωστε τους περισσότερους γουναράδες σέβομαι και υπολήπτομαι γνωρίζοντας εκ του συσταδην τις πορείες και ανησυχίες τους, αλλά φευ σε ατομικό και μόνο επίπεδο. Σαν σύνολο όμως, σαν κλάδος, λειτούργησαν τραγικά εις βάρος του ίδιου προϊόντος, εις βάρος της πόλης, εις βάρος των μελλοντικών γενεών, με την προοπτική, κατ΄εμέ, του τέλους της Γούνας, ως βασικής μονοπαραγωγικής προοπτικής να μην είναι πλέον αποτρεπτέα.
