Έρχονται και φέτος τα Χριστούγεννα.
Θα αρχίσουμε πάλι να βιώνουμε το γνωστό σκηνικό , όπως κάθε χρόνο.
Εκπομπές στις οποίες επώνυμοι κρατώντας ποτήρια με χαμόγελα που ακτινοβολούν ευτυχία, περιφέρονται και ανταλλάσουν ευχές περί αγάπης και υγείας.
Ξαφνικές επισκέψεις με δωράκια και τηλέφωνα σε συγγενείς , των οποίων την ύπαρξη αγνοούσα μέχρι πρότινος , όπως και εκείνοι τη δική μου.
Χριστούγεννα… με φωτάκια στους δρόμους, στολισμένα δέντρα, εκπομπές διασκέδασης στην τηλεόραση.
Λόγια και ευχές αγάπης γραμμένα σε κάρτες και γλυκά τυλιγμένα με σελοφάν και όμορφες κορδέλες.
Τα παιδιά ξενυχτούν στις καμινάδες περιμένοντας τον Άγιο Βασίλη και ανυπομονούν να πάνε στο καρουζέλ για να αγοράσουν γλυκά και σοκολάτες.
Είναι όμορφα τα Χριστούγεννα.
Με λόγια και ευχές που ξεθωριάζουν όμως εύκολα μόλις περάσουν. Με ευχές που οι περισσότεροι δεν μπαίνουν στην προσπάθεια ούτε να υλοποιήσουν. Όμορφα λόγια που ξεβάφουν εύκολα.
Θα ήθελα να ευχηθώ Καλά Χριστούγεννα.
Αλλά περισσότερο θέλω να δω πράξεις ουσιαστικές.
Θέλω να ζήσω κάποτε σε έναν κόσμο όπου κανένα παιδί δε θα ξεβράζεται νεκρό από ακτές. Επιθυμώ να ζήσω σε έναν κόσμο όπου όλα τα παιδιά θα έχουν ίσα δικαιώματα στη μόρφωση και τη ζωή.
Θα ήθελα να ζήσω σε έναν κόσμο όπου τα παιδιά δε θα μισούν εκείνον που θεωρούν ότι είναι “διαφορετικός”.
Και δε θα έχουν γονείς που θα τους μαθαίνουν να μισούν.
Για αυτά τα Χριστούγεννα θα επιθυμούσα λιγότερα λόγια, περισσότερες πράξεις.
Αυτά ήθελα να πω.
Και τώρα τρέχω, πρέπει να ανοίξω τα δώρα μου!
Μαρία Σκαμπαρδώνη
