Το πιο σημαντικό για να συγκρίνεις είναι να έχεις υλικό αναμνήσεων από παλαιότερα. Τα Τρίκαλα, λόγω καταγωγής των γονιών μου, τα γνωρίζω καλά, από επισκέψεις στην παιδική και την εφηβική ηλικία. Τα θυμάμαι μέχρι το Λύκειο που πήγαινα αραιά και που ως μια ήσυχη επαρχιακή πόλη, με τα θετικά και τα αρνητικά της επαρχίας του τότε. Ανθρώπινες συνθήκες, ποδηλατική κουλτούρα, ελάχιστες επιλογές διασκέδασης. Μια σχετική εγκατάλειψη και κάποιες στιγμές θλίψης σε σχέση με τη ζωή της Θεσσαλονίκης που εγώ ζούσα, όταν βρισκόμουν εκεί πέραν του Σαββατοκύριακου.
Στα Τρίκαλα είχα να βρεθώ περισσότερα από 15 χρόνια. Βρέθηκα χθες και χρειάστηκαν λίγες ώρες να επιβεβαιώσω όλα αυτά τα θαυμαστά που διαβάζαμε, μαθαίναμε και μας μετέφεραν όσοι τα επισκέπτονται πια ως μια πόλη πρότυπο.
Με μεγάλη ατραξιόν του χειμώνα τον Μύλο των Ξωτικών, που συγκέντρωσε πέρσι πάνω από ένα εκ. επισκέπτες και φέτος αναμένεται να τους ξεπεράσει, αφού μέχρι ανήμερα τα Χριστούγεννα είχε φτάσει τις 800 χιλιάδες, κατάφερε να γίνει η ελληνική πόλη των Χριστουγέννων, επίτευγμα θαυμαστό για μια πόλη που δεν είχε καμία αναφορά και παράδοση στην οργάνωση παρόμοιων θεματικών χωριών. Σκεφτείτε τι αποδίδει αυτό στην οικονομία όλης της πόλης και της γύρω περιοχής.
Το θέμα όμως δεν είναι ότι το οργάνωσε απλά αλλά ότι το διαχειρίζεται εκπληκτικά. Με προετοιμασία μηνών, που αποδίδει. Τα ξενοδοχεία κλείνουν τα δωμάτια τους από το καλοκαίρι για τις μέρες της γιορτής! Η πόλη άψογα φωτισμένη και στολισμένη και όχι με τα ρετάλια που συνήθως στολίζεται και φωτίζεται τελευταία η Θεσσαλονίκη…
Με υποδειγματικό, για όλες τις μεγάλες πόλεις, σχεδιασμό. Ειδικά pop up πάρκινγκ σε γειτονικούς ελεύθερους χώρους για τους χιλιάδες επισκέπτες, ειδικούς χώρους για λεωφορεία, τροχαία που να ρυθμίζει την κίνηση παντού, σηματοδότηση αν φτάνεις από άλλες περιοχές για να οδηγηθείς εκεί από περιφερειακούς δρόμους και να μην μποτιλιάρει το κέντρο. Και ένα εξαιρετικό site που σε ενημερώνει από πριν για τα πάντα.
Χθες, δεύτερη μέρα Χριστουγέννων ο κεντρικός πεζόδρομος των Τρικάλων, άλλη μια πόλη που δεν φοβήθηκε να πεζοδρομήσει ένα μεγάλο μέρος του κέντρου της, έμοιαζε με το πιο ζωντανό μέρος της χώρας. Χιλιάδες άνθρωποι στην λιακάδα περπατούσαν σε μια απίστευτη κοινωνικότητα και εξωστρέφεια. Ποδήλατα παντού, που τα προμηθεύεσαι δωρεάν αφήνοντας τα στοιχεία ταυτότητας σου και ιδανικοί ποδηλατόδρομοι.
Ένα άψογα συντηρημένο τμήμα παλαιάς πόλης (Βαρούσι) από το οποίο λείπει η λαίλαπα των παράνομα παρκαρισμένων αυτοκινήτων όπως για παράδειγμα στη Μοδιάνο και το Καπάνι της Θεσσαλονίκης.
Απίστευτη οδηγική συμπεριφορά με οδηγούς να σταματούν κάθε μισό μέτρο για να περάσουν οι πεζοί! Πουθενά αλλού στην Ελλάδα δεν είδα τέτοια συμπεριφορά.
Μαγαζιά εξαιρετικής αισθητικής που σέβονται το όριο των τραπεζοκαθισμάτων και άψογη τήρηση του αντικαπνιστικού νόμου όπου και αν μπήκα. Και απόλυτα λογικών τιμών. Για πρώτη φορά στη ζωή μου είδα δημόσιους απινιδωτές έξω από καφέ για την περίπτωση που κάποιος άνθρωπος έχει ένα καρδιακό επεισόδιο!
Wifi ελεύθερο, υποδειγματικές συγκοινωνίες, προσεγμένο και περιποιημένο δημόσιο χώρο, πεντακάθαρα παντού αν και η πόλη είχε χιλιάδες τουρίστες, πουθενά παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, ένα ποτάμι που έλαμπε, σε αντίθεση με παλαιότερες εποχές, τέλεια σημεία για να περπατήσεις, ιδανικές αναπλάσεις περιοχών και κτιρίων που τα θυμάμαι μαραζωμένα, από τις φυλακές μέχρι το τζαμί.
Κουλτούρα συνεννόησης, που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον εξαιρετικό δήμαρχο Δημήτρη Παπαστεργίου με την επιμονή και το έργο του για το οποίο έχουμε αναφερθεί διεξοδικά πολλές φορές. Στα Τρίκαλα συντελείται ένα μικρό θαύμα. Από αυτά που έχει μεγάλη ανάγκη η ελληνική κοινωνία και κυρίως οι μεγάλες λαβωμένες πόλεις σαν την δική μας που αμήχανη αλληλοτρώγεται και χάνει κάθε μέρα που περνά ευκαιρίες.
Γιώργος Τούλας – parallaxiMag
