Στοιχεία και έρευνες 36 χρόνων υποδεικνύουν σαφώς ότι οι ελέφαντες χρησιμοποιούν εξατομικευμένα ονόματα κατά την επικοινωνία τους, που είναι ανεξάρτητα από τα χαρακτηριστικά του ατόμου που καλούν!
Οι άγριοι ελέφαντες φαίνεται να απευθύνονται ο ένας στον άλλο χρησιμοποιώντας διακριτικούς ήχους σαν βουητό που θα μπορούσαν να μοιάζουν με ‘ονόματα’, αποτελώντας ένα σπάνιο παράδειγμα ονοματοδοσίας σε άλλα ζώα εκτός από τον άνθρωπο, σύμφωνα με το Nature Ecology & Evolution.
«Υπάρχει πολύ περισσότερη πολυπλοκότητα στη συμπεριφορά των ζώων από ό,τι γνωρίζουμε», λέει στο Nature ο Michael Pardo, οικολόγος συμπεριφοράς στο Πανεπιστήμιο Cornell στη Νέα Υόρκη.
«Η επικοινωνία μεταξύ των ελεφάντων μπορεί να είναι ακόμη πιο περίπλοκη από ό,τι θεωρούσαμε προηγουμένως».
Εκτός από τον άνθρωπο, λίγα ζώα δίνουν το ένα στο άλλο ‘ονόματα’, όπως τα ρινοδέλφινα (Tursiops truncatus) και οι παπαγάλοι με πορτοκαλί μέτωπο (Eupsittula canicularis).
Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν ονόματα που δεν έχουν καμία σχέση με τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων ή των αντικειμένων στα οποία απευθύνονται.
Ο Πάρντο είχε την πεποίθηση ότι οι ελέφαντες μπορεί επίσης να χρησιμοποιούν ονόματα ο ένας για τον άλλον, λόγω της εκτεταμένης φωνητικής τους επικοινωνίας και των πλούσιων κοινωνικών τους σχέσεων τους.
Για να το ανακαλύψουν, ο Πάρντο και οι συνάδελφοί του κατέγραψαν στο χρονικό διάστημα μεταξύ 1986 και 2022, τα βουητά άγριων θηλυκών αφρικανικών ελεφάντων σαβάνας (Loxodonta africana) και των απογόνων τους στο Εθνικό Πάρκο Amboseli στη νότια Κένυα και τους ήχους των ελεφάντων στα εθνικά καταφύγια Samburu και Buffalo Springs στα βόρεια της χώρας.
Οι ερευνητές ανέλυσαν τις ηχογραφήσεις 469 δειγμάτων χρησιμοποιώντας μια τεχνική μηχανικής μάθησης.
Για κάθε ηχογραφημένο κάλεσμα οι ερευνητές γνώριζαν την ταυτότητα του ελέφαντα που έκανε το θόρυβο καθώς και τον ελέφαντα στον οποίο απευθυνόταν.
Το μοντέλο εντόπισε σωστά ποιος ελέφαντας απευθυνόταν σε ποιον, στο 27,5% των περιπτώσεων, ένα πολύ υψηλότερο ποσοστό επιτυχίας υποδηλώνοντας ότι οι βρυχηθμοί μεταφέρουν πληροφορίες που προορίζονται μόνο για έναν συγκεκριμένο ελέφαντα.
Στη συνέχεια, ο Πάρντο και οι συνεργάτες του έπαιξαν τα ηχογραφημένα αυτά καλέσματα σε 17 ελέφαντες και σύγκριναν τις αντιδράσεις τους.
Οι ελέφαντες αντέδρασαν και κινήθηκαν πιο γρήγορα προς την πηγή του ήχου (μεγάφωνο) όταν άκουσαν το «όνομά» τους συγκριτικά με άλλα ε σύγκριση με τα καλέσματα που απευθύνονταν σε άλλους ελέφαντες. «Μπορούσαν να καταλάβουν αν τους καλούσαν ή όχι μόνο ακούγοντας μόνο τον ήχο που απευθυνόταν σε αυτούς», λέει ο Πάρντο.
Τα ευρήματα είναι μια «πολύ υποσχόμενη αρχή», αν και χρειάζονται περισσότερα στοιχεία για να επιβεβαιωθεί εάν οι ελέφαντες όντως αποκαλούν ο ένας τον άλλον με το όνομά τους, λέει η Hannah Mumby, οικολόγος συμπεριφοράς και εξέλιξης στο Πανεπιστήμιο του Χονγκ Κονγκ.
Η ίδια προσθέτει ότι η κατανόηση των κοινωνικών σχέσεων των ελεφάντων και του ρόλου κάθε ατόμου στην ομάδα είναι σημαντική για τις προσπάθειες διατήρησής τους.
Η επόμενη ερώτηση για την ομάδα περιλαμβάνει την επεξεργασία του τρόπου με τον οποίο οι ελέφαντες κωδικοποιούν πληροφορίες στα καλέσματά τους. Αυτό θα «άνοιγε μια ολόκληρη σειρά από άλλες ερωτήσεις που θα μπορούσαμε να θέσουμε», λέει ο Πάρντο, όπως αν οι ελέφαντες κατονομάζουν επίσης μέρη ή μιλούν ο ένας για τον άλλον σε τρίτα πρόσωπα.
