Προσπαθείς μάταια να βάλεις σε μια λογική σειρά τις σκέψεις σου και τη ζωή σου, αλλά, μάντεψε, δεν υπάρχουν νεράιδες και νεραϊδόσκονες να σε επαναφέρουν στην αρχική σου κατάσταση.
Οπότε έχεις φτάσει σε ένα σημείο ρουτίνας και παράλληλα εργασιομανίας και μέσα σε όλες αυτές τις προσωπικές καταστάσεις που σε πληγώνουν και σε εξωθούν στα άκρα, θες να πάρεις αέρα. Κάνεις προσπάθεια να τα βρεις με τον εαυτό σου κι είναι πραγματικά δύσκολο να συμβιβαστείς με τα γεγονότα που προκύπτουν διαρκώς. Θες πολλά να ξεχάσεις, άλλα τόσα να αλλάξεις και παράλληλα να προχωρήσεις. Κι όσο περισσότερη προσπάθεια βάζεις, τόσο απομονώνεσαι απ’ όλους κι απ’ όλα, κι εκεί συνειδητοποιείς ότι έχεις τάσεις φυγής.
Και όχι, δεν είναι εκείνη η άτακτη φυγή επειδή δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις μια κατάσταση και απλώς το σκας για να μην αναλάβεις ευθύνες. Είναι η φυγή με απώτερο σκοπό να ηρεμήσει το μυαλό σου, να αλλάξεις παραστάσεις, πρόσωπα και σκηνικά έστω και για λίγο. Πρακτικά, μπορείς να θεωρηθείς μέχρι και παράφρων από τους γνωστούς σου, αλλά μόνο εσύ ξέρεις πως ένα εισιτήριο για άγνωστο προορισμό, είναι αρκετό, κι είναι διαφυγή και σωτηρία από τα προβλήματα και την πίεση της καθημερινότητας.
Δεν είναι, λοιπόν, κακό να έχεις τάσεις φυγής. Δεν είναι ότι φεύγεις για να αποφύγεις τα ζόρια, απλά προσπαθείς να ηρεμήσεις ψυχικά μετά από κάποιο χρόνιο φορτίο ψυχολογικής πίεσης, οπότε ακόμα κι ο πιο κοντινός προορισμός είναι ιδανικός, μιας που θα σε πάρει μακριά απ’ όλα. Η εναλλαγή των τοπίων και κυρίως ο διαφορετικός και άγνωστος κόσμος σε κάνει να ξεχνιέσαι, να χαλαρώνεις και να ανανεώνεσαι με αποτέλεσμα να σκέφτεσαι πιο καθαρά, πιο ήρεμα και να γεμίζεις αυτοπεποίθηση και χαρά.
Η ηρεμία, λοιπόν, βρίσκεται στις μικρές αποδράσεις από την πραγματικότητα γι’ αυτό κι αξίζει να εξαφανίζεσαι για λίγο, ώστε να δίνεις χώρο και χρόνο στον εαυτό σου να σκεφτεί, ή καλύτερα να αποβάλλει από το μυαλό του σκέψεις που πιέζουν και δημιουργούν μέχρι και ψυχοσωματικά συμπτώματα.
Ηρεμία, δράση και απόδραση από τη ρουτίνα με οποιοδήποτε τρόπο είναι η λύση που χρειάζεσαι, ώστε να αποκτήσεις τη γαλήνη και την ηρεμία που αναζητούσες. Θα ξεφύγεις με αποτέλεσμα να ξαναβρείς τους ρυθμούς σου και φυσικά να επαναπροσδιορίσεις τα όρια και τις προσδοκίες σου.
Τα άτομα που αποκλίνουν από το σύνολο και προτιμούν να έχουν τάσεις φυγής δεν είναι ούτε αναξιοπαθούντες, ούτε απαισιόδοξοι. Είναι άτομα δραστήρια και έχουν ως βασική τους ιδεολογία το ρίσκο. Όταν μένουν στάσιμοι σε μια κατάσταση που επαναλαμβάνεται διαρκώς, βαριούνται.
Είναι άτομα με όνειρα και στόχους, ρισκάρουν γι’ αυτά που θέλουν, λατρεύουν τα ταξίδια, δε φοβούνται να φύγουν, έστω και για λίγο από την ασφαλή ρουτίνα. Δε λειτουργούν με γνώμονα τη σιγουριά, προτιμούν να κάνουν ταξίδια και να αλλάζουν παραστάσεις, παρά να μένουν στα ίδια και να φοβούνται να ζήσουν.
Δε σκέφτονται ούτε τις συνέπειες μιας τέτοιας απόφασης, ούτε τίποτα. Απλώς φεύγουν με απώτερο σκοπό τον πιο κοντινό προορισμό που έχουν βάλει στο μυαλό τους. Βέβαια, έχει μεγάλη διαφορά το να έχεις τάσεις φυγής για να αλλάξεις παραστάσεις, από το να αποφεύγεις να αντιμετωπίσεις προβλήματα, οπότε αποφασίζεις να φύγεις στο άγνωστο, γιατί δεν μπορείς να διαχειριστείς μια κατάσταση.
Όσοι διαλέγουν συνειδητά να ξεφύγουν έστω και λίγο από τη ρουτίνα είναι όσοι θέλουν χρόνο με τον εαυτό τους, κάτι που τους βοηθάει, χωρίς να οδηγεί σε ακραίες συμπεριφορές κι αντιδράσεις. Δε σημαίνει τα παρατάνε, απλώς φεύγουν για να νιώσουν καλά και να επανέλθουν καλύτεροι.
Είναι σημαντικό να έχουμε χρόνο με τον εαυτό μας, να τα βρούμε πρώτα μαζί του κι έπειτα με όλους τους άλλους.
Συντάκτης: Ελένη Φλισκουνάκη
Επιμέλεια κειμένου: Μάιρα Τσιρίγκα
