Το ντριν – ντριν από τη μεγάλη κουδούνα ακουγόταν στην Καστοριά.
Τον ήχο όμως από την κουδούνα συνόδευαν κάποιοι θόρυβοι που προέρχονταν συνήθως από το πίσω φρυούλι, τα ξεβίδωτα λαμάκια των φτερών, την αγρασάριστη αλυσίδα καθώς και το πήδημά της, καθώς γυρνούσε αργά πάνω στα φθαρμένα δόντια του δίσκου των πεντάλ.
Αυτή την εικόνα παρουσίαζαν, άλλα σε λιγότερο ή περισσότερο βαθμό, τα ποδήλατα που κυκλοφορούσαν στην πόλη μας. Οι ιδιοκτήτες τους, τα καβαλούσαν για να κάνουν τη δουλειά τους, χωρίς να ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για την εμφάνισή τους ή τη συχνή συντήρησή τους, τα ποδήλατα αυτά, ήταν “σκυλιά” αντοχής. Aποτελούσε, όμως,και το φτηνό μεταφορικό όχημα που διέθεταν οι περισσότεροι για τη διασκέδασή τους, για μικρές ή μεγάλες βόλτες στις γειτονιές της πόλης, μόνοι ή με παρέες, αφού ελάχιστοι είχαν την πολυτέλεια να είναι κάτοχοι “κούρσας”.
