της Νικολέτας Μιχαέλας Βασιλειάδου
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ πόσο μηχανικά κινείσαι μέσα στην καθημερινότητα σου;
Έχεις κάτσει έστω και για ένα λεπτό μέσα στη τόσο φορτωμένη μέρα σου να ακούσεις τι θέλει να σου “φωνάξει” η ψυχή σου;
Για να έφτασες και πάλι να γυρνάς κατάκοπος από τη δουλεία, γεμάτος ερωτηματικά και με ένα μεγάλο βάρος στο στήθος σου, δεν νομίζω να έκατσες να χαραμίσεις αυτά τα δευτερόλεπτα από το χρόνο σου.
Μιλώ για σένα, που το άγχος και το στρες σε έχει κυριεύσει, και συγκεκριμένα για σένα που αναθέτεις καθημερινά όλο και πιο ψηλούς στόχους στον τομέα της καριέρας σου.
Χαίρομαι για σένα, για τα όνειρα, την αισιόδοξη πλευρά που κυνηγάς τη ζωή ….πόσο μάλλον σε μια τόσο “τρελή” εποχή ή μια εποχή που μπορεί να υπήρξε και κάποτε όμοιά της, αλλά σήμερα ζουν τα απανωτά της χτυπήματα πιο έντονα.
Είμαι περήφανη! Αλλά και προβληματισμένη για σένα.
Και μου επιτρέπεις τον ενικό…
Θέλω να σε προσεγγίσω οικεία, φιλικά, εγκάρδια και να σου πω, πως ο νέος που κάποτε κυνηγούσε το πτυχίο έγινε ένας νέος που κυνηγά μια καλύτερη θέση…
Θέλω να σου πω πως το αγχωμένο παιδί πίσω από ένα πράσινο θρανίο, έγινε ένας επαγγελματίας που αγχώνεται πίσω από μια θέση, από έναν στόχο, από ένα όνειρο.
Το βλέπω ….πονάς
Η ψυχή σου χτυπάει παντού ..στο στήθος, στην πλάτη, στην καρδιά…
Όλοι αυτοί οι λεγόμενοι ψυχοσωματικοί πόνοι είναι ένα καμπανάκι …ένα μικρό κουδούνισμα του οργανισμού σου που σε ειδοποιεί πως ξέφυγες και πάλι απόψε με τις σκέψεις σου.
Μερικές φορές τα όρια καλό είναι να τα ξεπερνούμε για να μπορέσουμε να δούμε πως θα μπορούσαμε να διαχειριστούμε μια κατάσταση που βγαίνει “έξω από τα νερά μας”
Αλλά μερικές φορές…γιατί και ο οργανισμός φρενάρει.
Αυτά και άλλα πολλά σκέφτηκα καθώς διάβαζα το βιβλίο των Amar Patrick και Andre Silvia με τίτλο “Νικήστε το στρες σε 20 μέρες” και θέλησα να στο προτείνω να το ρίξεις μια μικρή ματιά.
Γιατί ξέρω πως όλοι είμαστε “γιατροί του εαυτού μας”, άλλα μερικές φορές μπορεί η κατάσταση που έρχεται να παίρνει μεγαλύτερη φόρα και να μας πελαγώνει.
Να θυμάσαι η ευτυχία δεν είναι κάποιο μέρος ή μια ωραιοποιημένη φράση απόλυτης χαράς.
Η ευτυχία είναι απόφαση.
Δεν χρειάζεται να χαλάς φαιά ουσία… ρίξε την επόμενη ζαριά …χωρίς άγχος αυτή τη φορά…
Και δέξου και αυτήν την πρόκληση.
Η ζωή άλλωστε κάθε μέρα είναι μια πρεμιέρα… και στην πρεμιέρα ο ηθοποιός που έχει άγχος χάνει και τα λόγια του …
Δεν νομίζω να θες να είσαι αυτός..
