Αν θέλουμε να είμαστε ελεύθερα, ευτυχισμένα όντα, αν θέλουμε να εξελιχθούμε πνευματικά, χρειάζεται να ξεπεράσουμε όλους τους φόβους μας. Η Χριστίνα μέσα από την αγάπη της για τον αθλητισμό, προσπαθεί να ξεπεράσει την υψοφοβία της, τρέχοντας στις κορυφές του Ολύμπου.
της Χριστίνας Αμανατίδου
“Αυτός που θα ξεπεράσει τους φόβους του θα είναι πραγματικά ελεύθερος”, είπε ο Αριστοτέλης.
Δεν υπήρχε καταλληλότερο βουνό για να ξεπεράσω την υψοφοβία μου. Όλυμπος, το υψηλότερο βουνό της Ελλάδας. Αρχαιότερος κι από τους φόβους των ανθρώπων. Το σπίτι των θεών της μυθολογίας. Αλλά για μένα μια ευκαιρία να δοκιμάσω.
Έκλαψα δύο φορές στη διαδρομή προς την κορυφή. Κανονικά δάκρυα, όχι χαράς σαν αυτά του τερματισμού. Λύγισαν τα πόδια μου αρκετές φορές.
Μα ήταν εκεί οι φίλοι συναθλητές για να με βοηθήσουν. Κάποιους τους είδα πρώτη φορά. Με κάποιους άλλους πορευόμαστε μαζί καθημερινά. Ήταν μεγάλη η λύτρωση του τερματισμού.
Ότι σε τρομάζει δεν είναι πραγματικό. Κι είναι η αγάπη που το νικά. Για τους φίλους, για το ίδιο το άθλημα.
Για τη ΖΩΗ.
