Πόλεις, κατοικημένες περιοχές με πολλά σπίτια, μαγαζιά και υπηρεσίες. Δημιουργήματα των ανθρώπων στην προσπάθεια τους για μεγαλύτερη ασφάλεια και διευκόλυνση της διαβίωσης τους.
Καστοριά, η πόλη μας.
Οι γειτονιές μας,τα σπίτια μας και τα μαγαζιά μας. Συναναστρεφόμαστε σε περιορισμένο ουσιαστικά χώρο.Μέσα στο χρόνο ο παλμός της κάθε πόλης αλλάζει. Οι πιάτσες μεταφέρονται από εδώ και από εκεί. Δρόμοι που έσφυζαν από ζωή είναι τώρα πια σχεδόν άδειοι.
Αλλά και εκεί που πίνουμε τον καφέ μας τώρα σπάνια ακούς κάτι ευχάριστο. Αρνητικό το κλίμα. Λίγη δουλειά λένε οι επαγγελματίες, σχεδόν ελάχιστη ζωντάνια λένε οι νεότεροι. Ανακυκλώνεται από στόμα σε στόμα η πληροφορία. Λίγοι είμαστε, έχουνε φύγει όλοι.
Πόλη φάντασμα ακούς από πολλούς. Και “ακούγεται” συχνά πια αυτή η φράση. Και δυστυχώς η επανάληψη μετατρέπει τη σκέψη σε πεποίθηση.Έτσι θα είναι, αφού όλοι το λένε. Βγαίνεις μια βόλτα, και επιβεβαιώνονται πολλά. Ησυχία το πρωί, άλλα ησυχία και το βράδυ.
Ανεβαίνεις την Μητροπόλεως και θυμάσαι τα Σαββατόβραδα που είχε μποτιλιάρισμα. “Ακούς” τη μουσική από τα μπαράκια και “νιώθεις” τον παλμό από τις παρέες.
Αναμνήσεις… Ανάμεικτα συναισθήματα σε κυριεύουν… Χαρά για όλα τα ωραία που έζησες εκεί και λύπη για τη σημερινή εικόνα. Αράχνες παντού και ξενοίκιαστα μαγαζιά. Δεν είναι ο μόνος δρόμος που “πονά” στην πόλη. Άλλα είναι σίγουρα το μεγαλύτερο σπίτι των αναμνήσεων μας. Ποσά συναισθήματα εκεί? Πόσα γέλια? Μα και πόσα δάκρυα!!
Την Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου σε μια συμβολική δράση θα περπατήσουμε αυτό τον δρόμο “ξαραχνιαζοντας” κάθε αράχνη και “διώχνοντας ” με τις φωνές μας κάθε φάντασμα που κρύβεται εκεί.
