Θα μου πείτε ότι προκαλώ τον έξω από δω και με πάει μπροστά σε κάτι τέτοια. Θα ισχυριστώ με όρκο ότι, απλά και μόνο, “βλέπω” με πολλή αγάπη και σεβασμό, γύρω μου. Μόνον αυτό….
Για να μην ανησυχείτε, λοιπόν, ότι συμβαίνει κάτι τραγικό κι έκτακτο στη Λίμνη για τα δεκάδες νεκρά ψάρια που αναπαύονται εν (μη) ειρήνη στην περιοχή της Αη Σωτήρας, ο λόγος.
Οι πρώτες εικόνες δείχνουν την προέλευσή τους. Είναι, 1-10-19 το πρωί, δυο δίχτυα γεμάτα και παραγεμάτα θα πει κανείς από ψάρια που για κάποιον -άγνωστο, βέβαια, σε μένα- λόγο πέθαναν εκεί μέσα. Να πεις από ασφυξία τόσα που ήταν; Να πεις ότι μείναν πάρα πολύ χρόνο εγκλωβισμένα; Δεν ξέρω να σας απαντήσω. Νομίζω, πως, νεκρά, φούσκωσαν πια και ανέβηκαν στην επιφάνεια του νερού. Πάντως, μέσα σε 1 ώρα από την ….φωτογράφιση, τα δίχτυα μαζεύτηκαν αφού αδειάστηκε το θλιβερό περιεχόμενό τους στο σημείο που ήταν τοποθετημένα, και, εγκαταλείφθηκαν στην “τύχη” τους.
Μόνο που η “τύχη” τους εξαρτήθηκε εντελώς και καθορίστηκε από τον άνθρωπο. Όπως και η “τύχη” της Λίμνης ΜΑΣ. Όπως και η τύχη της Φύσης όλης. Όπως και η τύχη της Πατρίδας ΜΑΣ. Όπως και η τύχη -δηλαδή- ΟΛΩΝΩΝ ΜΑΣ.
Γιατί, ο καθένας μας δεν καθορίζει μόνο τη δική του “τύχη” αλλά επηρεάζει τα μάλα και την τύχη των υπολοίπων.
Κι επειδή αυτή η Λίμνη τάισε και ταΐζει φαμίλιες και φαμίλιες, επαγγελματικών και ερασιτεχνών ψαράδων, αιώνες τώρα, θα πρεπε να της φέρεστε με περισσότερη Αγάπη και περισσότερο Σεβασμό. Ειδικά, εσείς που σας δίνει τον επιούσιο.
Στην λίστα (και) των (συγκεκριμένων) “υπευθύνων” δεν συγκαταλέγεται μόνο ο βαρκάρης-ψαράς και οι συν αυτώ, αλλά και κάθε πρόσωπο που ασκεί δημόσιο καθήκον και λειτούργημα. Και, μήπως αρκεί πια η ατιμωρησία τους και η αδιαφορία Σας;
Υγ1. Όχι απλά “κοινό μυστικό” , αλλά κοινή γνώση αποτελεί το μέρος που ο κάθε ψαράς ρίχνει τα δίχτυα του.
Υγ2. Όχι, τα πουλιά δεν τρώνε τα ψόφια ψάρια, αν αναρωτιέστε. Και σήμερα, 2-10-19 βρίσκονται σκόρπια και δύσωδα σε όλη την περιοχή.
Βιβή Φαρσαλιώτου – Ιατρού
