Αυτό εδώ το κείμενο είναι μια υπενθύμιση. Θέλω να σου θυμίσω:
Να χαμογελάς! Πιο συχνά. Ξέρω ότι δεν βρίσκεις καιρό να το κάνεις, μα χρειάζεται. Να χαμογελάς με τα πιο μικρά και ασήμαντα πράγματα. Να βρίσκεις την μαγεία σ’ εκείνο το λουλούδι, που είδες τυχαία στο δρόμο.
Να κοιτάς πιο συχνά τον ουρανό. Να κοιτάς ψηλά, όσο πιο ψηλά μπορείς. Να μαγεύεσαι από την ομορφιά του φεγγαριού και των αστεριών. Να φτιάχνεις σχήματα με τα σύννεφα και να προσπαθείς να τα ακολουθήσεις στο ταξίδι τους.
Να ονειρεύεσαι. Πολύ, συνέχεια. Να ονειρεύεσαι πράγματα, που νομίζεις πως μοιάζουν μακρινά, άπιαστα. Να ονειρεύεσαι κάθε μέρα από την ώρα που ξυπνάς. Τα όνειρα θα σε οδηγήσουν στην ευτυχία. Θα σου δείξουν τον δρόμο της πραγματικής χαράς της ζωής, τον δρόμο της καρδιάς.
Να λες ευχαριστώ. Στον εαυτό σου, στους γύρω σου, στο σύμπαν. Να λες ευχαριστώ για ότι καλό σου συμβαίνει. Για τον άνθρωπο που κράτησε την πόρτα να περάσεις, γι’ αυτόν που σου έδωσε αυτό που σου έπεσε. Να λες ευχαριστώ που η γη γυρίζει ακόμα κι ο ήλιος ανατέλλει κι εμείς αναπνέουμε.
Να κλαις. Όταν νιώθεις πως θέλεις να κλάψεις, να κλαις. Να νιώθεις ζωντανός και να είσαι περήφανος που είσαι άνθρωπος. Δάκρυα λύπης ή χαράς, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι είναι πανέμορφο που κρατάς την ευαισθησία σου σ’ ένα κόσμο που σκληραίνει τρομακτικά.
Να κάνεις αγκαλιές. Σφιχτές. Αληθινές! Να αγκαλιάζεις τους δικούς σου ανθρώπους, να τους δείχνεις πόσο πολύ τους αγαπάς. Μην τις ξεχνάς τις αγκαλιές. Δίνουν θάρρος, δίνουν δύναμη, σκορπίζουν χαμόγελα.
Να λες σ’ αγαπώ! Να το λες όποτε το νιώθεις. Δεν έχει σημασία ποια ώρα της ημέρας είναι, ή αν δεν ταιριάζει με την συζήτηση. Η αγάπη είναι αγάπη, κι είναι πάντα σημαντική! Το δικό σου σ’ αγαπώ μπορεί να σώσει μια ζωή. Μπορεί να ομορφύνει μια μέρα.
Ελένη Σάββα
