του Θάνου Καρανάτσιου
Αυθόρμητα γράφω τώρα αυτό που σκέφτομαι, κοιτώντας την λίμνη της Γενεύης όπου έχω μεταναστεύσει εδώ και χρόνια, κυρίως γιατί, παρά τα τραγικά συμβάντα που μας στεναχωρούν βαθιά, ένιωσα διαφορετικά για την Ελλάδα τις τελευταίες μέρες.
Λοιπόν, χθές και προχθές ήμουν στην Ζυρίχη για να υποστηρίξω την προσπάθεια του φίλου, Χρήστου Γαρέφη, Παγκόσμιου πρωταθλητή στο Τρίαθλο σε ηλικία 63 ετών, o οποίος ξαναπήρε το Χρυσό Μετάλλιο στο Ironman Switzerland.
Γνώρισα εκεί ένα ακόμη εξαιρετικό κύριο, τον Νίκο Ριτσώνη, ο οποίος αγωνίστηκε στην κατηγορία 65-70 ετών και σε ηλικία 68 ετών πλέον κατέκτησε και αυτός το Χρυσό μετάλλιο!
Στην συνέχεια άνοιξα το facebook μου και είδα ότι η Εθνική Ελλάδος Γυναικών στο Beach Handball κατέκτησε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα εκπλήσσοντας τους πάντες (μια προσπάθεια που αρχικά γνώρισα από τον φίλο μου και εισηγητή ουσιαστικά του beach handball στην Ελλάδα, τον Γιώργο Μπεμπέτσο, που παλεύει χρόνια μαζί με άλλους για το χάντμπολ).
Σήμερα το πρωί βλέπω ότι μια ομάδα φοιτητών από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο αναδείχθηκε στις κορυφαίες θέσεις παγκόσμιου διαγωνισμού της Microsoft ‘μεταφράζοντας’ (science translation) την επιστημονική έρευνα σε πρακτική εφαρμογή για το καλό της ανθρωπότητας.
Συνήθως αυτά τα παραδείγματα τα βλέπω στο εξωτερικό και τα ονειρεύομαι για την Ελλάδα, που μας πικραίνει συνέχεια με την κατάσταση και την νοοτροπία που επικρατεί. Εδώ όμως ένιωσα για λίγο το αντίθετο.
Για λίγο, αυτές τις 2-3 τελευταίες μέρες ένιωσα και είδα σπίθες, οράματα από μια άλλη Ελλάδα, των ασυμβίβαστων, των άξιων, των λογικών, των αγωνιστών, των επιστημόνων, των αθλητών, των αυθεντικών, των καθαρών, των σπουδαίων, Ελλήνων και Ελληνίδων. Άλλη Ελλάδα….Σπουδαία! Όμορφη! Αισιόδοξη! Παράδειγμα προς μίμηση για τον υπόλοιπο πλανήτη! Μια Ελλάδα που δεν απογοητεύει, εξωθεί, αγανακτεί, καταστρέφει όνειρα. Μια Ελλάδα που εμπνέει, γοητεύει και αισιοδοξεί!
Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν και άλλα τέτοια παραδείγματα μιας άλλης, διαφορετικής Ελλάδας, αλλά δυστυχώς δεν φτάνουν στα μάτια μας. Γιατί είμαι σίγουρος ότι δεν θα ασχοληθούν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Δεν θα ανταμειφθούν τα παραδείγματα αυτά. Θα ξεχαστούν πάλι σε μια γωνιά να παλεύουν κάθε μέρα ανάμεσα στο συναίσθημα και την αγάπη για την πατρίδα και την καθημερινή απαξίωση.
Παρ’ όλα αυτά, αν και είμαστε λίγοι, είμαστε και εμείς Έλληνες αυτοί που νιώθουμε έτσι, και θέλουμε μια άλλη Ελλάδα, μια νέα πραγματικότητα, μια υπέρβαση σε κάτι καλύτερο. Ας γίνουμε πολλοί! Όπου και όπως μπορείτε στηρίξτε και αναδείξτε αυτά τα παραδείγματα μέχρι να γίνει αυτό που φαίνεται όνειρο τώρα, απλά η ελληνική καθημερινότητα μας!
parallaximag.gr
