Μπορεί να είναι Παρασκευή, ιδανική μέρα για να βγεις έξω με την παρέα σου και να πιεις ένα δροσιστικό ποτό, αλλά η σημερινή μέρα… είναι αφιερωμένη μόνο στην μπύρα!
Κι αυτό γιατί κάθε πρώτη Παρασκευή του Αυγούστου , δηλαδή σήμερα, είναι η Παγκόσμια Μέρα Μπύρας (International Beer Day).
Η παγκόσμια μέρα μπύρας ξεκίνησε το 2007 από το Σάντα Κρουζ της Καλιφόρνιας και σήμερα γιορτάζεται σε πολλές χώρες των ΗΠΑ και της Ευρώπης.
Μάλιστα οι στόχοι της παγκόσμιας μέρας μπύρας είναι ουσιαστικά να ενωθούν όλοι όσοι παράγουν, προωθούν, αλλά και καταναλώνουν μπύρα, πίνοντας μαζί με φίλους τουλάχιστον ένα ποτήρι.
Από που βγαίνει η λέξη «μπύρα»:
Η λέξη μπύρα προέρχεται πιθανότατα από την ιταλική λέξη birra, η οποία με τη σειρά της προέρχεται από τη λατινική -biber (ελλ. ποτό), που συνδέεται και με το λατινικό ρήμα -bibere (ελλ. πίνω). Η ελληνική λέξη ζύθος απαντάται επίσης σε αρχαίους γεωγράφους περιηγητές, όπως ο Διόδωρος και ο Στράβων, δηλώνοντας βασικά το ποτό από κριθάρι, κυρίως των Αιγυπτίων. Η λέξη ζύθος σχετίζεται με το ρήμα -ζέω (δηλαδή βράζω).
Η γιορτή έχει τρεις διακηρυγμένους στόχους:
- Να φέρει μαζί τους φίλους για μια μπύρα.
- Να τιμήσει τους παραγωγούς μπύρας σε όλο τον κόσμο και τους διαμεσολαβητές της με τους καταναλωτές (μαγαζάτορες, σερβιτόρους κλπ).
- Να ενώσει τον κόσμο κάτω από τη σημαία της μπύρας.
Η ιστορία της μπύρας
Η μπύρα ή ζύθος είναι αλκοολούχο ποτό, που παρασκευάζεται με ζύμωση βύνης από κριθάρι, με προσθήκη λυκίσκου και νερού.
Η ιστορία της χάνεται στα βάθη των αιώνων. Τα περισσότερα από τα αλκοολούχα ποτά, τα οποία εδώ και 8.000 χρόνια παρήγαγαν από σιτηρά διάφοροι πολιτισμοί, και ιδιαίτερα εκείνα που παράγονταν από βύνη κριθαριού, θα μπορούσαν σήμερα να χαρακτηριστούν ως μπύρες.
Στην Αίγυπτο κατά την εποχή τής Παλαιός Αυτοκρατορίας, της οποίας το τέλος τοποθετείται γύρω στο 2500 π.Χ. ήταν ήδη γνωστά περισσότερα από τέσσερα είδη μπύρας. Η μπύρα ήταν επίσης γνωστή στη Βαβυλώνα, την Ουρ και πιθανότατα και σε αρχαιότερους πολιτισμούς. Αρχικά, έθαβαν το κριθάρι σε αγγεία για να βλαστήσει. Η βύνη ανακατευόταν με νερό και αφηνόταν να ζυμωθεί από ζύμες που μεταφέρονταν με τον αέρα. Η προσθήκη τού λυκίσκου χρονολογείται από τον 10ο και 7ο π.Χ. αιώνα.
Στην Ευρώπη η μπίρα έφθασε πιθανότατα από την Αίγυπτο μέσω τής Ελλάδας. Ο Ρωμαίος συγγραφέας Πλίνιος αναφέρει την διαδικασία παραγωγής της στην Ελλάδα, στην οποία χρησιμοποιόταν ο λυκίσκος. Σύμφωνα με τον Πλίνιο, η μπύρα ήταν γνωστή στις χώρες τής Μεσογείου προτού διαδοθεί η αμπελουργία. Στην Αρχαία Ελλάδα, ωστόσο, η μπύρα δεν επικράτησε και το παλαιότερο ποτό από μέλι αντικαταστάθηκε από το κρασί. Ζυθοπότες θεωρούνταν οι Φρύγες, οι Θράκες και οι Αρμένιοι, ενώ οι Ρωμαίοι, όπως και οι Έλληνες δεν ήταν λάτρεις τής μπύρας.
Η ζυθοποιία διαδόθηκε εύκολα στη Βόρεια και τη Δυτική Ευρώπη, όπου η αμπελουργία δεν ευδοκιμούσε. Οι Κέλτες τής Μέσης Γαλλίας και διάφορα γερμανικά φύλα γνώριζαν την μπίρα από τον 1ο π.Χ. αιώνα. Υπάρχουν πολλές αναφορές (π.χ. από τον Ρωμαίο ιστορικό Τάκιτο) τών αρχών της χριστιανικής περιόδου για κατανάλωση ποτών από βύνη από διάφορα γερμανικά και σκανδιναβικά φύλα, καθώς και από τους Κέλτες και τους Σάξονες.
Η μπύρα θεωρείται το εθνικό ποτό της Γερμανίας, όπου η ετήσια κατά κεφαλή κατανάλωση ανέρχεται σε 104.2 λίτρα. Ιδιαίτερα δημοφιλής είναι στη Βαυαρία, όπου η ετήσια κατά κεφαλή κατανάλωση ξεπερνά το 40% του γερμανικού μέσου όρου. Στο Μόναχο γίνεται κάθε χρόνο, από το 1810, η γιορτή μπίρας με την ονομασία «Oktoberfest» σε ανάμνηση τών εορτών για τους αρραβώνες τού πρίγκιπα διαδόχου Λουδοβίκου και τής πριγκίπισσας Τερέζας.
