Κακή σύνδεση Internet στο σπίτι: Συμβαίνει πάντα τις ώρες αιχμής και προκαλεί “πανικό” σε όσους το χρειάζονται
της Μανίνας Ζουμπουλάκη
«Το ίντερνετ πέφτει συνέχεια!» φωνάζουν αμέτρητοι πιτσιρικάδες σε αμέτρητα νοικοκυριά σε όλη την Ελλάδα, ίσως και στο Μπαγκλαντές. Στο οποίο, σύμφωνα με τυχαίο Μπαγκλαντεσιανό ταξιτζή που ζει στην Ελλάδα, το ίντερνετ είναι με συνεχείς διακοπές, όταν υπάρχει, και περισσότερο πέφτει παρά σηκώνεται. Το Μπαγκλαντές βέβαια είναι πηγμένο, έχει 162 εκατομμύρια κατοίκους, ενώ εμείς όχι. Άρα εμείς θα έπρεπε να είχαμε καλές συνδέσεις, γρήγορο ίντερνετ-τζάμι, αφού είμαστε πέντε νοματαίοι όλοι κι όλοι. Θα έπρεπε να μην παγώνουμε στις οθόνες των υπολογιστών με μισόκλειστα μάτια και ανοιχτά στόματα ενώ μιλάμε, να μη χάνουμε τον συνομιλητή μας («σε χάνω τώρα, σε χάνω λέμε, σε έχασα!»)
Κυκλοφορούν θεωρίες και για αυτό το θέμα (σιγά που θα ξέφευγε): κάποιες ώρες, λέει, μπαίνει όλος ο κόσμος στις πλατφόρμες, με αποτέλεσμα να φρακάρουν. Όπως έγινε την πρώτη μέρα ηλεκτρονικής διδασκαλίας στα Γυμνάσια-Λύκεια – το σύστημα έκαψε φλάντζα. Προσωρινά ευτυχώς, γιατί επανήλθε σε μια μέρα. Όχι ότι θα στράβωναν τα γυμνασιόπαιδα αν έχαναν τα μαθήματα, κυρίως θα στράβωναν επειδή δεν θα μπορούσαν να βλέπουν τικ-τοκ, βίντεο, memes κι όλα όσα ψάχνουν ασταμάτητα με το που συνδέονται. Δηλαδή με το που ανοίγει το μάτι τους. Τα παιδιά διαβάζουν/βλέπουν τα πάντα διαγωνίως, πολύ γρήγορα, ίσως για να προλαβαίνουν όσο περισσότερα γίνεται, μη τυχόν πέσει το ίντερνετ. Το οποίο, άσχετα με τον όποιο πάροχο, πέφτει: στις ώρες αιχμής 9 μ.μ.- 12 μεσάνυχτα, σε κάτι άλλες ώρες, π.χ 3-4 το μεσημέρι που υποθέτεις ότι πάνε για σιέστα οι άνθρωποι μιας και είμαστε στη Μεσόγειο, αλλά ορίστε που κάθονται και μπλεδίζουν μπροστά σε οθόνη. Στις 3 τα χαράματα, αντίθετα, όλα είναι ταχύτατα, κανένας δεν παραμένει συνδεδεμένος και μπορείς να διαβάζεις παράλληλα ένα σκασμό σάιτ σαν να είσαι δωδεκάχρονο. Ίσως ενώ παίζεις διαδραστικό παιχνίδι εξολόθρευσης με άλλα τρία δωδεκάχρονα κι έναν λίγο ανώμαλο σαραντάρη.
Πρόσφατα μου έκαναν ωραιότατα μαθήματα από το Μητροπολιτικό Κολλέγιο, με ποιο τρόπο να συνδέομαι, ώστε να κάνω ονλάιν μαθήματα σε άλλους (πώς να γράψεις), να επικοινωνώ με μακρινούς συγγενείς και γενικά να παίζω στα δάχτυλα το διαδίκτυο. Το παίζω μόνο σε δύο δάχτυλα προς το παρόν, και κρατώντας σημειώσεις σε μπλοκάκι που συνέχεια χάνεται, ή ήταν αλλού σημειωμένες οι σημειώσεις, οι οποίες αφορούν τις πρακτικές πληροφορίες: πώς μπαίνω, πώς καλώ, πώς διαλέγω μουντλ, πώς με πάαααααααρα πολύ απλό τρόπο δουλεύω χάρη στο ίντερνετ… Οι τρόποι δεν είναι και τόσο πάρα πολύ απλοί όταν είσαι οκτακοσίων ετών, αλλά κάπως πορεύομαι, με τα δύο δάχτυλα και με βοήθεια κοινού… Παρ’ όλα αυτά, όποτε «πέφτει το ίντερνετ» παγώνουμε όλοι, επικρατεί ψιλο-πανικός, χτυπάνε κινητά, σταθερά και ταχυδρομικά περιστέρια, ψαχνόμαστε αν είναι στη πρίζα όλα τα ρέιντζ εξτέντερ ή άλλα μηχανήματα ασχέτου προέλευσης και χρήσης, ακόμα και το σεσουάρ, αν έχει βγει καλώδιο… Που μάλλον δεν μετράει βγήκε-δεν βγήκε καλώδιο, εκτός από τις φορές που είναι ΤΟΣΟ αργό το ρημάδι, που βάζεις καλώδιο στο λάπτοπ μπας και κάνεις δουλίτσα σου.
Φίλος στιχουργός έχει κολλήσει ένα χανζαπλάστ στην κάμερα του λάπτοπ του για να μη τον βλέπουν. Βλεπόμαστε όλοι χάλια όμως και δύσκολα αναγνωρίζεις έναν άνθρωπο σε ζωντανή εκδήλωση μετά, όταν τον έχεις δει, πιξελωμένο, κιτρινωπό και κακο-φωτισμένο στην οθόνη του σπιτιού του. Εκτός που τον βλέπεις με μάσκα από κοντά, ενώ στην οθόνη ήταν χωρίς μάσκα, είχε τα μαλλιά του κότσο, δεν φορούσε φακούς επαφής – γενικώς ήταν άλλος άνθρωπος. Και δεν κόβεται όσο μιλάει, στο λάιβ, ενώ από το λάπτοπ/κινητό του έχανε στροφές.
Τα αναφέρω απλώς όλα αυτά, σε δουλειά να βρισκόμαστε. Σίγουρα υπάρχουν τρόποι να γίνεται τζάμι η σύνδεση και σίγουρα θα μας γράψετε διάφορους τρόπους μια μέρα που θα έχετε πάρα πολύ καλό ίντερνετ, που μακάρι…
AthensVoice
