Η 15η Φεβρουαρίου είναι μια ιδιαίτερη ημέρα όπου ολόκληρος ο πλανήτης υποκλίνεται στους σύγχρονους ήρωες, τα παιδιά τα οποία μάχονται μέρα και νύχτα με τον παιδικό καρκίνο.
Τα παιδιά με τις μασκούλες.
Έχουν μια αγωνία και έναν πόνο. Κι από την άλλη έχουν μια δύναμη, ένα πείσμα.
Τα παιδιά που νοσούσαν από καρκίνο και δεν έχουν το δικαίωμα να κολλήσουν ούτε ένα τόσο δα κρυωματάκι από εκείνα που όλα τα πιτσιρίκια θέλουν προκειμένου να γλυτώσουν κάνα μάθημα.
Αυτά τα παιδιά θέλουν να πηγαίνουν σχολείο κάθε μέρα. ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ! Και τις Κυριακές ακόμα.. Αυτά τα παιδιά θέλουν να έχουν και τις διπλάσιες ώρες μαθημάτων και δεν θα τα ένοιαζε. Θα σήμαινε πως στο πρόγραμμά τους λέξεις όπως καρκίνος, χημειοθεραπεία, λευκοκύτταρα, δεν θα είχαν μπει ποτέ!
Είναι τα παιδιά με τα σκουφάκια και τις μασκούλες που σε κοιτάζουν με τα τεράστια μάτια τους και σε κάνουν να ντρέπεσαι για τα νεύρα που είχες λίγο πριν επειδή δεν βρήκες εύκολα να παρκάρεις και σου είχε σπάσει τα νεύρα κάποιος στο γραφείο.
Είναι τα παιδιά με το μεγάλο χαμόγελο!
Ναι φίλε, ΑΥΤΑ τα παιδιά ξέρουν να χαμογελάνε.
ΑΥΤΑ τα παιδιά ξέρουν την αξία να χαμογελάνε γιατί αυτά δίνουν την μάχη για να έχουν το δικαίωμα να χαμογελάσουν.
ΑΥΤΑ τα παιδιά, εξαγοράζουν κάθε μέρα το χρόνο τους και ξέρουν πως δεν τον έχουν για πέταμα!
ΑΥΤΑ τα παιδιά ξέρουν πόσο ακριβή είναι μια αγκαλιά. Πόσο σπουδαίο είναι ένα πρωινό με παιδικά και μερέντα στο κρεβάτι.
Ξέρουν πόσο ανεκτίμητο είναι ένα πρωινό στις κούνιες!
Ναι, στις κούνιες.
Εκεί που το φυσιολογικό είναι απαγορευμένο γιατί δεν πρέπει να χτυπήσουν, δεν πρέπει να πέσουν, δεν πρέπει….
Δεν πρέπει να είναι παιδιά.
Πρέπει να παίξουν σε ένα παιχνίδι ενηλίκων την παιδικότητά τους και να κερδίσουν.
Να κερδίσουν την ζωή. Να κερδίσουν το θάνατο. Να κερδίσουν το χαμόγελο.
Κάθε χρόνο, 500.000 τέτοια παιδιά στην Ευρώπη θα μπουν στην αρένα.
Κάθε χρόνο οι γονείς των παιδιών αυτών θα ξεχάσουν τα παιδικά ανέμελα γέλια, θα ξεχάσουν την κανονικότητα και την ρουτίνα και θα ριχτούν στην μάχη με τα παιδιά τους.
Κάθε μέρα, και τις 365 μέρες του κάθε χρόνου, αυτά τα παιδιά κι αυτοί οι γονείς, θα απαιτούν μόνο να μην τους κοιτάς σαν εξωγήινους. Να μην τους λυπάσαι. Μην τολμάς καν να νιώθεις οίκτο!
ΑΥΤΟΙ είναι γενναίοι.
ΑΥΤΟΙ είναι μαχητές.
ΑΥΤΟΙ ζητάνε να μάθεις να τους κοιτάς στα μάτια και να μην παίρνεις το βλέμμα σου μακριά δήθεν συγκινημένο, δήθεν βουρκωμένο, δήθεν πονεμένο.
Άπλωσε το χέρι σου, πιάσε το δικό τους και δώσε ΔΥΝΑΜΗ.
Δώσε χαμόγελο. Δώσε θετική ενέργεια. Δώσε χρόνο.
Δώσε ακόμα κι από αυτό που δεν έχεις.
Μόνο μην τολμήσεις να (τους) λυπηθείς.
Γιατί αυτοί, χάσουν κερδίσουν, έχουν ΗΔΗ στεφτεί νικητές.
Νικητές της ζωής.
Κάθε παιδί πρέπει να έχει την ευκαιρία να ζήσει. Αυτό είναι το μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας κατά του Παιδικού Καρκίνου, 15η Φεβρουαρίου, και όπως αναφέρει ο ΠΙΣ «οι καρκίνοι της παιδικής και εφηβικής ηλικίας αποτελούν ένα χτύπημα στο υπογάστριο για εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες σε όλο τον κόσμο, και ένα μεγάλο στοίχημα για τον ιατρικό κόσμο και τις φαρμακευτικές εταιρίες».
