Το Δημόσιο οφείλει αποζημίωση για παρενέργειες και άλλες σοβαρές βλάβες που τυχόν παρουσιαστούν μετά τον εμβολιασμό απεφάνθη το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Η απόφαση ελήφθη από το Ανώτατο Δικαστήριο με αφορμή τον θάνατο παιδιού μετά το εμβόλιο κατά της ιλαράς. Φαίνεται μάλιστα να «ανοίγει» τον δρόμο προς τα Διοικητικά Δικαστήρια για τη διεκδίκηση αποζημιώσεων σε πολίτες που έχουν παρενέργειες από τα εμβόλια ή και σοβαρότερες βλάβες, ανεξάρτητα εάν δεν υπάρχει λάθος του γιατρού ή η παρτίδα του εμβολίου δεν αντιμετώπισε πρόβλημα.
Για να μπορεί ο πολίτης όμως να στραφεί κατά του κράτους ζητώντας αποζημίωση – υλική και ηθική- πρέπει να συντρέχουν ορισμένες προϋποθέσεις, σύμφωνα με την απόφαση που εξέδωσε το Α’ Τμήμα του Ανωτάτου Δικαστηρίου με πρόεδρο την αντιπρόεδρο του ΣτΕ, Μαρία Καραμανώφ.
- Η βλάβη της υγείας πρέπει να αποδεικνύεται ότι οφείλεται στο εμβόλιο. Ο εμβολιασμός οφείλει να είναι νόμιμος και να γίνεται για την προστασία της δημόσιας υγείας.
- Αν με αυτές τις προϋποθέσεις ο πολίτης έχει υποστεί βλάβη στην υγεία του μπορεί να στραφεί κατά του κράτους, ζητώντας αποζημίωση με βάση τα άρθρα 4, 5 και 25 του συντάγματος αναλογικά και με όσα θεσπίζει και ο Αστικός Κώδικας (άρθρο 932).
Στην απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας αναφέρονται τα εξής:
«Σε περίπτωση, που επέλθει ευθέως βλάβη της υγείας προσώπου συνεπεία της συνταγματικώς θεμιτής και νομίμου πραγματοποιήσεως εμβολιασμού (δηλαδή εμβολιασμού διενεργούμενου με σκοπό την προστασία της δημόσιας υγείας συλλογικώς και ατομικώς και προβλεπόμενου από ειδική νομοθεσία, υιοθετούσα έγκυρα και τεκμηριωμένα επιστημονικά, ιατρικά και επιδημιολογικά πορίσματα στον αντίστοιχο τομέα, με δυνατότητα εξαιρέσεως από αυτόν σε ειδικές ατομικές περιπτώσεις, για τις οποίες αυτός αντενδείκνυται), ήτοι βλάβη, μη οφειλομένη σε παρεμβαλλομένη παράνομη πράξη ή παράλειψη (όπως πχ χορήγηση ελαττωματικού ή ακαταλλήλου σκευάσματος ή πλημμέλειες κατά την διενέργεια του εμβολιασμού), ανακύπτει ευθέως εκ του άρθρου 4 παρ. 5 σε συνδυασμό και με το άρθρο 25 παρ 4 του Συντάγματος ευθύνη του κράτους προς εύλογη αποκατάσταση της ζημίας του παθόντος, υπό την έννοια της αποκαταστάσεως τόσο της τυχόν υλικής όσον και, κατ΄ ανάλογη εφαρμογή του άρθρου 932 ΑΚ, της ηθικής βλάβης του».
Το «διά ταύτα» της απόφασης.
Η απόφαση επί λέξει αναφέρει.
“Τούτο δε, διότι, στις περιπτώσεις αυτές, η προκαλούμενη από την πραγματοποίηση του εμβολιασμού βλάβη συνιστά υπέρμετρη θυσία για τον παθόντα (βλάβη υγείας και προσβολή προσωπικότητος), χάριν του συμφέροντος του κοινωνικού συνόλου”.
Η υπόθεση που στάθηκε η αφορμή για να εκδοθεί η απόφαση για τις αποζημιώσεις όσων υφίστανται βλάβη στην υγεία τους από εμβολιασμούς, αφορούσε ένα κοριτσάκι το οποίο μετά από τον εμβολιασμό του με το εμβόλιο MMR ΙΙ (τριδύναμο εμβόλιο ιλαράς, παρωτίτιδας και ερυθράς) παρουσίασε πανεγκεφαλίτιδα, σπανιώτατη νόσο (1:1.000.000 δόσεων εμβολίου) ως ανεπιθύμητη παρενέργεια του εμβολίου αυτού.
Η μητέρα του προσέφυγε στα δικαστήρια και ζήτησε αποζημίωση για υλική και ηθική βλάβη της κόρης της, η οποία όμως, δυστυχώς πριν τα δικαστήρια τελειώσουν επεβίωσε. Το Διοικητικό Εφετείο κρίνοντας την υπόθεση δεν έλαβε υπόψη του όλες τις παραμέτρους της υπόθεσης και έτσι η απόφαση του ( του Διοικητικού Εφετείου) αναιρέθηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας, κρίθηκε δηλαδή εσφαλμένη. Ετσι θα κριθεί εκ νέου η υπόθεση στο πλαίσιο που θέτει το Ανώτατο Δικαστήριο σε εφαρμογή συγκεκριμένων συνταγματικών διατάξεων πάνω στις οποίες θεμελιώνεται δικαίωμα αποζημίωσης – υλικής και ηθικής- για όσους υφίστανται βλάβες από εμβόλια.
