Αποχαιρετισμός στον ιατρό Θανάση Νάτο,τον μακροβιότερο Διευθυντή Παθολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου Καστοριάς.
Καθυστερημένη απόδοση οφειλόμενης τιμής. Είναι η αποξένωση, η έκπτωση των αξιών ή γενικώς και απροσδιορίστως σημεία των καιρών?
Χθες στην κηδεία συγγενούς φίλου-συναδέλφου συνάντησα την Μαίρη μετά από καιρό. Εμβρόντητος πληροφορήθηκα την απώλεια του συζύγου της Θανάση Νάτου δέκα! μέρες πριν. Δεν χωρούσε το μυαλό μου και το θλιβερό γεγονός, αλλά και η μη έγκαιρη πληροφόρησή μου. Μετά το πρώτο σοκ έφερα τις μέρες πίσω. Προσπάθησα να θυμηθώ την αλληλουχία των πάνω-κάτω εβδομαδιαίως Καστοριά-Αθήνα. Πράγματι κατέληξα πως Παρασκευή 2 Ιουλίου που κηδεύτηκε ο Θανάσης επέστρεφα το απόγευμα μέσω Θεσ/νίκης. Αλλά να μην μάθω από κάποιον συνάδελφο ή φίλο ή τους συνεργάτες μου?
Αισθάνομαι την ανάγκη να καταθέσω λίγα λόγια στη μνήμη του, όπως θα έπραττα στην εκκλησία. Είχα την τύχη να τον γνωρίσω 24 Οκτωβρίου 1986 στο ξεκίνημα της ειδικότητάς μου στο Νοσοκομείο Καστοριάς. Ως Διευθυντής της Παθολογικής Κλινικής με υποδέχθηκε με ευγένεια και καλοσύνη. Πολύ καλός γιατρός και άριστος δάσκαλος. Δοτικός με τους συναδέλφους ιατρούς και νοσηλευτές. Απέπνεε αρχοντιά και ενέπνεε σιγουριά και εμπιστοσύνη. Αν και προϊστάμενος δημιουργούσε σχέσεις ισότιμης φιλίας και συναδελφικότητας. Εντυπωσιακή η γλυκύτητα με την οποία επικοινωνούσε με την οικογένειά του. Η πολύχρονη επιστημονική και επαγγελματική του διαδρομή στην Αμερική σίγουρα έπαιξε τον ρόλο της. Ίσως αυτά τα βιώματα τον οδηγούσαν ενίοτε σε αντιπαραθέσεις με κάποιους συνοδούς αλλά ποτέ με ασθενείς. Δεν ανεχόταν, και είχε δίκιο, το ατελείωτο πήγαινε-έλα στους θαλάμους.
Ο Θανάσης Νάτος είχε ισχυρή προσωπικότητα, αρχές και αξίες. Διαλλακτικός από πεποίθηση και συγκρουσιακός όταν επιβαλλόταν. Ο χώρος του Νοσοκομείου δυστυχώς εκείνα τα χρόνια είχε και πολιτικές αντιπαραθέσεις. Τον στήριζα πάντοτε και με στήριζε. Δεν θα ξεχάσω την τελευταία μου μέρα στο Νοσοκομείο ως ειδικευόμενος. Στις 31 Ιανουαρίου 1988 οργάνωσε αποχαιρετιστήρια δεξίωση προς τιμήν μου. Επιστρέφοντας ως ειδικός στην Καστοριά είχαμε στενή φιλία και συναδελφικότητα. Το 1996-99 τον στηρίξαμε και αναδείχθηκε σε επιτυχημένο Πρόεδρο του Ιατρικού Συλλόγου Καστοριάς όπως επιθυμούσε πολύ.
Τα τελευταία χρόνια νόσησε σοβαρά. Οι γιατροί αρκετές φορές φροντίζουμε τους άλλους και αμελούμε τον εαυτό μας. Προβλήματα υγείας τον περιόρισαν κινητικά, του στέρησαν τον λόγο του ,όχι όμως την σκέψη και τα συναισθήματα.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ το δάκρυ του τις δύο φορές που τον επισκέφθηκα στο σπίτι του(την μία μαζί με τον παλαιό επιμελητή του τον Χρήστο).Άξια η σύζυγός του που για χρόνια του στάθηκε με αγάπη, καρτερικότητα και αφοσίωση.
Δεν ήμουν παρών στην αποχαιρετιστήρια τελετή. Η μικρή παρουσία κόσμου δικαιολογείται από τα μέτρα αντι-covid 19!.Ο Ιατρικός Σύλλογος έπραξε το χρέος του. Η απουσία όμως παλαιών συναδέλφων από το Νοσοκομείο και τον ιατρικό κόσμο της πόλης δεν μας περιποιεί τιμή. Ο Ιατρός Θανάσης Νάτος άφησε ισχυρό στίγμα ως παρακαταθήκη. Έφερε στην Καστοριά έναν αέρα σύγχρονης Ιατρικής, αλλά και κοσμοπολιτισμού, αρχοντιάς και ευγένειας.
Καλό του ταξίδι και καλό παράδεισο.
