Σου φαίνεται κι εσένα ότι ο Ιανουάριος κρατάει κάθε φορά μια πενταετία; Δεν έχεις άδικο. Και υπάρχει εξήγηση για το γιατί συμβαίνει αυτό.
Δεν είναι μόνο το λοκντάουν που διανύουμε. Ίσχυε και τις προηγούμενες χρονιές. Ξυπνάς μια μέρα, που σου φαίνεται να απέχει τέσσερις μήνες από τα Χριστούγεννα, κοιτάς στο κινητό την ημερομηνία και γράφει 21 Ιανουαρίου. «Ακόμα;» αναρωτιέσαι. Κι ύστερα, κάθε χρόνο, την ξαναπατάς. Γιατί συμβαίνει αυτό, και κυρίως γιατί συμβαίνει μόνο με τον Ιανουάριο;
Γιατί το μυαλό σου έχει «σπιντάρει»
Ακόμα και υπό μη φυσιολογικές συνθήκες, όπως αυτές που ζήσαμε φέτος, οι μέρες των γιορτών έχουν ρυθμό πολύ πιο ξέφρενο απ’ ό,τι ο υπόλοιπος χειμώνας. Μόνο τα σχέδια που κάνεις να βάλεις, τα ζογκλερικά για να προλάβεις να τελειώσεις νωρίς από τη δουλειά και να φύγεις για τραπέζια/ πάρτι/ ρεβεγιόν, να περάσεις και μια γρήγορη για δωράκια στο ενδιάμεσο, να δεις ανθρώπους που δεν τους βλέπεις κάθε μέρα, το μυαλό σου βρίσκεται σε μόνιμη εγρήγορση. Και ξαφνικά, με το που το ημερολόγιο δείξει 2 Ιανουαρίου, ο κόσμος είναι λες και του πάτησες παύση. Αλλά ο εγκέφαλος χρειάζεται χρόνο για να προσαρμοστεί ξανά στις συνηθισμένες του ταχύτητες, οπότε συνεχίζει να τρέχει, με αποτέλεσμα να θεωρεί πως έχει ζήσει πολύ περισσότερες μέρες απ’ αυτές που όντως έχουν περάσει εκείνο το πρωί που κοιτάς απορημένος την ημερομηνία και γράφει 21 Ιανουαρίου.
Γιατί δεν συμβαίνει τίποτα
Ο Ιανουάριος είναι, ίσως μαζί με τον Νοέμβριο, ο πιο φλατ μήνας του χρόνου. Τον Ιανουάριο δεν συμβαίνει ποτέ απολύτως τίποτα, ούτε γιορτές, ούτε αργίες (τα Φώτα δε μετράνε, είναι ακόμα η εβδομάδα μετά τις γιορτές, οπότε ενσωματώνονται σε αυτές), ούτε μεγάλα γεγονότα, ούτε ένα φεστιβαλάκι βρε αδερφέ. Οι μέρες διαδέχονται η μια την άλλη σε μια ατέρμονη επανάληψη άνευ εκπλήξεων, και το πιο συναρπαστικό πράγμα που μπορεί να σου συμβεί είναι να ανθίσουν πρόωρα οι αμυγδαλιές, να δεις μία και να εκστασιαστείς εκεί που περπατάς/ οδηγείς βαριεστημένος.
Γιατί οι μέρες είναι σκοτεινές
Ειδικά σε εμάς τους Μεσογειακούς, το σκοτάδι που απλώνεται το απόγευμα μας δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι η μέρα τελείωσε, με αποτέλεσμα το μυαλό σου να «διαγράφει» άλλη μια ημερομηνία την ώρα που στην πραγματικότητα αυτή βρίσκεται ακόμα στα μισά της. Οπότε, ειδικά αν δεν είσαι από τους ανθρώπους που πάνε για ύπνο νωρίς, είναι σαν να μετράς την κάθε μέρα για διπλή.
Γιατί, στην πραγματικότητα, τίποτα δεν ξεκινά τώρα
Έχεις δει αυτό το ευφυολόγημα που λέει πως 3 το μεσημέρι είναι είτε πολύ νωρίς είτε πολύ αργά για να κάνεις οτιδήποτε; Ε, αν ο Ιανουάριος ήταν ώρα, θα ήταν 3 το μεσημέρι. Κόντρα σε όλα τα υποτίθεται εμπνευστικά ποστ που λένε «νέα χρονιά, νέοι εμείς», όλοι κατά βάθος ξέρουμε ότι τα νέα ξεκινήματα συμβαίνουν τον Σεπτέμβρη, γιατί αυτή είναι η πραγματική αρχή της χρονιάς, από τη στιγμή που θα ξεκινήσεις να πηγαίνεις στο σχολείο και για όλη την υπόλοιπη ζωή σου.
