Έχεις αναρωτηθεί γιατί μετά το τρέξιμο θες να τρέξεις… στην τουαλέτα; Το φαινόμενο αυτό έχει όνομα – πρόκειται για το «έντερο του δρομέα».
Κατά την έξαρση της πανδημίας και τα lockdown, αυξήθηκαν κατακόρυφα οι λάτρεις του τρεξίματος, αφού κάπως έπρεπε να αποσυμπιεστούν οι πολίτες αυτού του πλανήτη που δοκιμάζονταν εντόνως. Κάπως έπρεπε εκτονωθούμε, να ιδρώσουμε, για να αποβάλλουμε τοξίνες και κακή ενέργεια.
Εξ αυτών που κράτησαν τη συνήθεια και μετά τα lockdown, προκαλώντας τον εαυτό τους να δημιουργήσει νέα όρια (και άρα να καλύψουν περισσότερα χιλιόμετρα), διαπίστωσαν πως κάποιες φορές προέκυπτε έντονη η ανάγκη να διακτινιστούν στο μπάνιο του σπιτιού τους για να ανακουφίσουν το έντερό τους.
Πριν τρέξουν προς την τουαλέτα, είχαν αισθανθεί κάτι στο στομάχι, όπως κράμπα ή/και ναυτία. Το φαινόμενο αυτό έχει όνομα – πρόκειται για το «έντερο του δρομέα».
Τι είναι το «έντερο του δρομέα»;
Συνήθως προκύπτει έπειτα από έντονη και μακρά σε διάρκεια άσκηση. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι προκαλείται από έλλειψη ροής αίματος στα έντερα.
Όπως εξήγησε στους New York Times ο Sam Wu, λέκτορας στην Επιστήμη της Άσκησης από το Swinburne University of Technology της Μελβούρνης, «την ώρα που τρέχουμε και παρέχεται οξυγόνο στους σκελετικούς μύες, το αίμα που υποτίθεται ότι ρέει στα έντερα, πηγαίνει πραγματικά στους μύες μας».
Η αθλητίατρος στο NYU Langone Health, Dr. Lauren Borowski, πρόσθεσε ότι «αυτό μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την πέψη, καθώς χρειαζόμαστε μεγάλη ροή αίματος στο έντερο, όταν χωνεύουμε τα τρόφιμα.
»Η μείωση στη ροή του αίματος, σε συνδυασμό με σωματικό τράνταγμα, μπορεί να προκαλέσει ναυτία, διάρροια, κράμπες ή ξαφνική ανάγκη για αφόδευση – ειδικά εάν τρέχουμε με γεμάτο το στομάχι. Τα συμπτώματα μπορεί να επιδεινωθούν εάν είμαστε αφυδατωμένοι. Χωρίς αρκετό αίμα για να βοηθήσει την πέψη, το σώμα περνάει μερικώς ή ατελώς χωνεμένες τροφές που ρέουν μέσα από τα έντερα μας. Και γι’ αυτό αρχίζουμε να τρέχουμε προς την τουαλέτα».
Πώς μπορούμε να το αποφύγουμε;
Οι επιστήμονες που μίλησαν στους New York Times διαβεβαίωσαν ότι «υπάρχουν τρόποι να σωθούμε από τη… συγκίνηση». Για παράδειγμα, πριν τρέξουμε μεγάλες αποστάσεις είναι χρήσιμο να καταναλώνουμε τις κατάλληλες τροφές, ώστε να τροφοδοτούμε σωστά το σώμα μας.
Ομολόγησαν πως είναι δύσκολο να βρούμε τι είναι σωστό να φάμε και πότε πρέπει να το φάμε για να τρέξουμε ας πούμε μαραθώνιο, χωρίς να κερδίσει τον αγώνα το έντερό μας.
Μια πρόταση είναι η κατανάλωση τροφών που περιέχουν απλούς υδατάνθρακες (π.χ. μπανάνες), αντί για τροφές με πολλές φυτικές ίνες (π.χ. μούρα) ή σύνθετους υδατάνθρακες (π.χ. ψωμί ολικής αλέσεως), 2-3 ώρες πριν αρχίσουμε να τρέχουμε.
Τονίστηκε πως η εκγύμναση του εντέρου μας είναι τόσο σημαντική όσο η εκγύμναση των ποδιών μας, για να ανταπεξέλθουμε των προκλήσεων του τρεξίματος μιας μεγάλης απόστασης.
Συνεπώς, οφείλουμε να εξασκηθούμε στο τι τρώμε και τι πίνουμε και κατά τη διάρκεια της προπόνησης, δίνοντας μεγάλη προσοχή επίσης στο πώς αισθανόμαστε. Αν έχουμε αγώνα, το άγχος είναι ένας ακόμα παράγοντας που μπορεί να επηρεάσει το στομάχι. Στα SOS συγκαταλέγεται και η σωστή ενυδάτωση.
Έχει διαπιστωθεί επίσης πως είναι βοηθητικές οι κάλτσες συμπίεσης, οι οποίες ασκούν πίεση στους εξωτερικούς μύες των ποδιών και βελτιώνουν την κυκλοφορία του αίματος.
ow
