Ζούμε στην εποχή που τα πάντα γίνονται ηλεκτρονικά. Οι αγορές μας διευκολύνονται κατά πολύ από τα e shops, οι κρατήσεις εισιτηρίων και ξενοδοχείων γίνονται άμεσα και αξιόπιστα με την πιστωτική μας κάρτα και ο έρωτας πλέον γεννιέται και πεθαίνει πίσω από μια οθόνη.
Μην απορείς, όχι όχι καλά διάβασες. Μέσα στον καταιγισμό της ηλεκτρονικής και τεχνολογικής επανάστασης που έχει κάνει τα social media και όχι μόνο, καθημερινότητα, έφτασε και η εποχή που η οπτική επαφή θεωρείται υπερεκτιμημένη – αν όχι περιττή και η ανθρώπινη συνύπαρξη “διευκολύνεται” από την εξ αποστάσεως επαφή μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Πλέον δεν περιμένει κανείς να σε γνωρίσει από κοντά. Αντίθετα “σκρολλάρουν” την αρχική τους και σε κάνουν “φόλλου”και όλα τα συναφή. Κοινώς ρίχνουν όλοι τα δίχτυα τους παντού δια μέσου μιας απρόσωπης μορφής επικοινωνίας και το χειρότερο, έχουν αποτέλεσμα!
Άντρες και γυναίκες, ανεξαρτήτως ηλικίας, καταγωγής και κοινωνικού υποβάθρου, επιδιώκουν μια ερωτική προσέγγιση μέσω των άπειρων πλέον site γνωριμιών, στο οποίο ο καθένας δηλώνει ξεκάθαρα τις προθέσεις του για αναζήτηση συντρόφου. Μα το χειρότερο είναι πως η τάση αυτή έχει επεκταθεί και στις απλούστερες σελίδες κοινωνικής δικτύωσης οι οποίες δεν έχουν αυτόν τον σκοπό, όπως για παράδειγμα το instagram. Δεκάδες χιλιάδες άτομα, από την εφηβική ακόμα ηλικία διαθέτουν λογαριασμό σε τέτοιου είδους site, δηλώνοντας τις αθώες προοπτικές του, απλά για να ανεβάσουν φωτογραφίες και να έχουν άμεση καθημερινή επαφή με το φιλικό τους περιβάλλον.
Οι λιγότερο προσεκτικοί όμως επεκτείνουν την εν λόγω επαφή και σε άτομα που δεν γνωρίζουν καλά ή, ακόμα χειρότερα, που δεν γνωρίζουν καθόλου. Δεν είναι λίγες οι φορές που μια κοπέλα γοητεύεται από την εξωτερική εμφάνιση ενός αγοριού και δέχεται την περίφημη “φιλία” του στο Instagram. Φυσικά ο σκοπός είναι ένας και γνωστός, γιατί κανένας δεν πρέπει να είναι τόσο αθώος ώστε να πιστεύει πως θα βρει την αληθινή φιλία σε έναν άγνωστο που δεν είχε ποτέ καμία επαφή χώρια από την οθόνη του κινητού του. Η επαφή λοιπόν με στόχο το φλερτ, ίσως και κάτι παραπάνω, ξεκινάει σταδιακά μέσω των “λαικς” δηλαδή της δήλωσης πως σου αρέσει η φωτογραφία κάποιου (για όσους δεν διαθέτουν λογαριασμό στο “ινστα” παρέχω και τους υπότιτλους της γλώσσας συνεννόησης). Εφόσον περάσει λοιπόν ο απαραίτητος καιρός που ακολουθείς την ζωή ενός αγνώστου μέσα από τα βίντεο και τις φωτογραφίες για να καταλάβεις εάν σου αρέσει ή όχι, ένας από τους δύο κάνει τελικά την πρώτη κίνηση και στέλνει ένα άνετο μήνυμα, σαν να γνωρίζονταν χρόνια. Πράγμα καθόλου περίεργο εφόσον επιτρέπεις σε έναν άγνωστο να έχει πρόσβαση στο τι κάνεις στην ημέρα σου.
Το ένα μήνυμα καταλήγει σε δύο, τα δύο σε ολοήμερη συζήτηση και αυτή με την σειρά της σε κάποιου είδους γνωριμία. Είτε πάτε για ένα ποτό/ φαγητό, είτε είστε από τους πιο τολμηρούς που θα δηλώσετε ξεκάθαρα την πρόθεσή σας να συνάψετε σχέση μιας βραδιάς με στόχο την κοινή (ελπίζουμε) ευχαρίστηση, το ζητούμενο είναι ένα. ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ ΩΡΕ ΠΑΙΔΙΑ!
Που πήγε ο κόπος και ο αγώνας να εντοπίσει ο κυνηγός (άντρας ή γυναίκα, ας μην κολλάμε ΚΑΙ σε φυλετικά στερεότυπα) το θήραμα και να το διεκδικήσει; Που πήγε η αξία της μιας ματιάς που μπορεί να σου κόψει τα πόδια και να σε κάνει να σπάσεις σε χίλια κομμάτια από το χτυποκάρδι; Πόσο πεζές έγιναν πλέον οι ανθρώπινες σχέσεις και πόσο ευτελίζει κανείς τον εαυτό του στον βωμό της πρόσκαιρης απόλαυσης;
Αλήθεια δεν ξέρεις πως εάν εκχυδαΐσεις την σάρκα σου, εάν την δώσεις άκριτα σε κάθε αγκαλιά, τότε και αυτή θα σε προδώσει; Πως ισοπεδώνεις κάθε σωματική επαφή και την αποζητάς αδιάφορα απλά και μόνο για την στιγμιαία ηδονή; Που πήγε η ηδονή της ψυχής σου; Τι απέγιναν οι άντρες που σου μιλούσαν στις καφετέριες με αφόρμηση το έντονο βλέμμα που δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω του; Που πήγε το να γνωρίζεις πρώτα τον άλλον από κοντά πριν δεθείς μαζί του και νιώσεις την ανάγκη των χεριών του; Αλήθεια τόση ανάγκη έχεις την επιβεβαίωση;
Γιατί σκορπίζεσαι σε ξένες αγκαλιές που προέρχονται πίσω από μια οθόνη; Στην τελική πως είσαι σίγουρος/η πως θες να κοιμηθείς με κάποιον που δεν ξέρεις μόνο και μόνο από μια φωτογραφία; Αν δεν σκιρτήσει η καρδιά σου, εάν δεν κοπούν τα πόδια σου κάθε φορά που τον κοιτάς, εάν δεν παγώσει η ανάσα σου κάθε φορά που βλέπεις το χαμόγελό του, εάν δεν αγγίξεις πρώτα τα χέρια του, πως θα κλειστείς στην αγκαλιά του;
Κλείσε επιτέλους την οθόνη σου και πήγαινε να ζήσεις. Τα σπίτια δεν χτίστηκαν και οι οικογένειες δεν σχηματίστηκαν μέσα από ένα site. Ούτε η χαρά της μιας βραδιάς επιβεβαίωσε ποτέ κανέναν, όσο το για πάντα που έρχεται και κολλά στο καθαρό σου βλέμμα.
Λίνα Δημακοπούλου
